Ο Οδηγός

Κεφάλαιο 18

Το επόμενο πρωί με βρήκε ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου χωρίς τον Τζαξ δίπλα μου. Δεν ξαφνιάστηκα. Ήταν αναμενόμενο να σηκωθεί νωρίς για να μην προσέξουν τίποτα ύποπτο οι γονείς μου. Για μερικά λεπτά χάζευα το ταβάνι , φέρνοντας στο μυαλό μου σκηνές από το χθεσινό βράδυ. Ένα τεράστιο χαμόγελο στόλισε το πρόσωπο μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως επιτέλους ο Τζαξ έδειξε τον πραγματικό του πόθο για μένα. Ήθελα να βγω έξω και να το φωνάξω να το μάθει όλος ο κόσμος.

Μετά από λίγο αποφάσισα να σηκωθώ και να κατέβω στην κουζίνα. Στον διάδρομο προς τα σκαλιά συνάντησα την μητέρα μου να φεύγει βιαστικά.

«Καλημέρα κούκλα μου πως πέρασες χθες; Καλά; Μπράβο χαίρομαι. Εγώ κι ο μπαμπάς σου πρέπει να φύγουμε γι'αυτό βιάζομαι θα τα πούμε μετά φιλάκια.» Μου είπε με μια ανάσα καθώς με φίλησε πεταχτά στο μάγουλο κι έφυγε σχεδόν τρέχοντας.

Αδιαφορώντας για τα σχέδια των γονιών μου κατέβηκα με την ησυχία μου τα σκαλιά και πήγα στην κουζίνα. Εκεί βρήκα τον Τζαξ να πίνει τον καφέ του και να χαζεύει στο κινητό του.

«Καλημέρα.» Του είπα τραβώντας του την προσοχή με ένα χαμόγελο γεμάτη ενθουσιασμό.

«Καλημέρα.» Μου απάντησε σχεδόν μηχανικά χωρίς καμία έκφραση στο πρόσωπό του. Ξινός όπως πάντα.

Δεν έδωσα σημασία και έβαλα στην κούπα μου λίγο καφέ και για εμένα.

«Έλενα. Θέλω να μιλήσουμε.»

«Πες μου.»

«Όχι εδώ.»

Σηκώθηκε από την καρέκλα και προχώρησε προς τα σκαλιά με εμένα να τον ακολουθώ από πίσω. Πήγαμε στην βιβλιοθήκη και έκλεισε την πόρτα αφού βεβαιώθηκε πως δεν ήταν κανένας τριγύρω. Εγώ στηριζόμουν όρθια στο ξύλινο γραφείο που βρίσκονταν στην άκρη του δωματίου και περίμενα να ακούσω τι ήθελε να μου πει.

«Αυτό που έγινε χθες. Δεν πρόκειται να ξανά γίνει.» Με κοίταξε στα μάτια δίχως κανένα συναίσθημα. Το πρώτο βέλος διαπέρασε την καρδιά μου.

«Ωραία περάσαμε αλλά δεν είναι σωστό και δεν θα επιτρέψω να ξανά συμβεί. Από εδώ και πέρα θα προτιμούσα οι σχέσεις μας να είναι καθαρά επαγγελματικές.» Ένιωσα και το δεύτερο βέλος και η καρδιά μου άρχισε να ματώνει ασταμάτητα.

Με τα λόγια του αυτά κάτι έσπασε μέσα μου. Μπορούσα να νιώσω την ψυχή μου να διαλύεται με αυτά του τα λόγια.

«Δηλαδή το χθεσινό βράδυ δεν σήμαινε τίποτα για σένα; Ήταν απλά ένα σεξ;» Τον ρώτησα με την ελπίδα πως θα με διαψεύσει.

«Ναι.»

Και κάπου εδώ ένιωθα πως θα καταρρεύσω. Κι αυτό που πονούσε περισσότερο δεν ήταν τα ψυχρά του λόγια αλλά το κενό του βλέμμα. Δεν έβλεπα τίποτα πίσω από τα γαλανά του μάτια. Ούτε λύπη, ούτε στεναχώρια, ούτε καν αγάπη. Τίποτα απολύτως. Όμως χθες το βράδυ εγώ το ένιωσα κι ας το αρνιέται. Χθες το βράδυ δεν κάναμε απλά σεξ, κάναμε έρωτα. Δεν είναι δυνατόν να το ένιωθα μόνο εγώ αυτό. Δεν είναι δυνατόν να έπεσα τόσο έξω. Όχι δεν το δέχομαι.

«Καλώς. Αφού αυτό θέλεις.» Του είπα ψύχραιμα και ψυχρά προσποιούμενη πως τα λόγια του δεν με πείραξαν όσο κι αν με σκότωναν στην πραγματικότητα.

Έφυγα από την βιβλιοθήκη και κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου. Ήθελα τόσο πολύ να κλάψω και ταυτόχρονα να του φέρω μια καρέκλα στο κεφάλι αλλά δεν έκανα τίποτα από τα δύο. Ο Τζαξ δεν μπορεί να με ξεγελάσει. Δεν θέλει να παραδεχτεί τα αισθήματά του για μένα για να μην εκτεθεί. Εγώ όμως τον ξέρω και ξέρω τι νιώθει. Μπορεί να μην με αγαπάει, μπορεί να μην είναι ερωτευμένος μαζί μου όπως είμαι εγώ αλλά σίγουρα με θέλει. Κανένας δεν μπορεί να υποκριθεί αυτά που ζήσαμε χθες.

Το πήρα απόφαση. Θα τον κάνω να παραδεχτεί αυτά που νιώθει για μένα όσο καιρό κι αν χρειαστεί. Δεν θα το βάλω κάτω. Ο Τζαξ είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί και δεν με νοιάζουν οι συνέπειες. Εγώ θέλω να το ζήσω αυτό μαζί του ακόμη κι αν καταστραφώ. Προτιμώ να χορέψω με τον διάβολο παρά να τον αφήσω να με κοροϊδεύει.

Το παιχνίδι μόλις άρχισε κ. Τζάκσον..

Παιδιά χιόνι. Πολύ χιόνι! Ξέρω ότι μπορεί να μην σας αρέσει πολύ το σημερινό κεφάλαιο αλλά μην αγχώνεστε έρχονται πολλά στην συνέχεια. Περιμένω τα σχόλια σας. Φιλάκια πολλά από την παγωμένη Θεσσαλονίκη♥