Ο Οδηγός

Κεφάλαιο 37

«Γρήγορα κρύψου στο μπάνιο!» Φώναξα ψιθυριστά στον Τζαξ και τον έσπρωξα από το κρεβάτι.

Μπήκε λοιπόν στα γρήγορα στο μπάνιο ενώ εγώ έτρεξα προς την πόρτα όπου πριν την ανοίξω πήρα μια βαθιά ανάσα καθώς γλίτωσα το πρώτο μου εγκεφαλικό στο παρά πέντε.

«Τι λέει μαμά;» Είπα στην μητέρα μου αφού ξεκλείδωσα την πόρτα και στήριξα το ένα μου χέρι στον τοίχο παίρνοντας την πόζα του ¨την έχω βάψει αλλά προσπαθώ να σώσω την κατάσταση¨. Καταλάβατε.

«Γιατί κλείδωσες;» Με ρώτησε παραξενεμένη και κοίταξε από πίσω μου για να ελέγξει στα γρήγορα το δωμάτιο μου.

«Τι γιατί βρε μαμά δεν καταλαβαίνεις;» Προσπαθούσα απεγνωσμένα να κερδίσω μερικά δευτερόλεπτα μπας και σκεφτώ μια πειστική απάντηση και να μην τα κάνω θάλασσα.

«Δεν μένουμε μόνες μας στο σπίτι, κυκλοφορούν τόσοι άντρες εδώ μέσα, όσο να πεις θέλω λίγο τον προσωπικό μου χώρο.» Της είπα κοιτάζοντας την στα μάτια για να τη πείσω, σε σημείο που μέχρι κι εγώ πίστεψα τον εαυτό μου. Μιλάμε για παρά λίγο χάνω το Όσκαρ.

«Ναι έχεις δίκιο. Αν και δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Και ο Τζαξ και ο Μάικλ είναι πολύ διακριτικοί.» Αθώα μανούλα μου. Που να ξερες.

«Ναι ξέρω.»

Μπήκε στο δωμάτιο μου (χωρίς την έγκριση μου) και κατευθυνόταν προς το μπάνιο.

«ΜΑΜΑ! ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;!;!» Σχεδόν της φώναξα σαν υστερική. Αυτό ήταν. Ήρθε το τέλος μου. Θα σκοτώσουν τον Τζαξ κι εμένα θα με στείλουν εσώκλειστη στην Ελβετία. Ή θα μας σκοτώσουν και τους 2. Τον θάνατο πάντως δεν τον γλιτώνω καθώς αν δεν με σκοτώσουν αυτοί θα πεθάνω από μόνη μου.

«Με τρόμαξες παιδί μου!» Μου είπε η μαμά μου καθώς πετάχτηκε από την θέση της και με κοιτούσε παραξενεμένη. «Πως κάνεις έτσι; Στο μπάνιο πάω, έχω ένα επαγγελματικό ραντεβού και θέλω να φορέσω το άρωμα που σου πήρα πέρσι. Το Chanel no5; Θυμάσαι;» Τελείωσε την πρόταση της και πήγε να ανοίξει την πόρτα όταν την σταμάτησα.

«Δεν είναι εδώ!» Της είπα λίγο πιο ψύχραιμα αυτή την φορά για να μην καταλάβει τίποτα. «Την έχω αφήσει στο αυτοκίνητο επειδή την κουβαλάω μαζί μου. Πήγαινε στο δωμάτιο σου και θα στην φέρω.» And the Oscar goes tooo..

«Καλά. Μην αργήσεις σε 20 λεπτά πρέπει να φύγω.» Μου είπε και απομακρύνθηκε από την πόρτα και αυτή την φορά ήμουν σίγουρη πως είχα γλιτώσει από ένα βέβαιο καρδιακό επεισόδιο.