Ο Οδηγός

Κεφάλαιο 31

Η ώρα περνούσε κι εγώ δεν είχα ξεκολλήσει από την αγκαλιά του Τζαξ. Τρελή είμαι για να τον αφήσω; Δεν μπορούσα να το πιστέψω πως ειμασταν αγκαλιά , έτσι απλά χωρίς φωνές και φασαρίες , χωρίς φόβο και αναστολές. Άραγε ειναι κι αυτός ερωτευμένος μαζί μου; Ή απλά περνάει την ώρα του; Κι αυτή η ξανθιά τότε στο ξενοδοχείο ποια ήταν; Γιατί πρεπει να χαλάω την στιγμή με άσχημες σκέψεις; Έλενα σταμάτα να σκέφτεσαι!

«Τι θέλεις να σπουδάσεις;» Με ρώτησε ο Τζαξ κι ευτυχώς με διέκοψε από τις σκέψεις μου.

«Θέλω να σπουδάσω ψυχολογία. Συγκεκριμένα εγκληματική ψυχολογία» Του είπα αλλά απάντηση δεν πήρα καθώς με κοιτούσε με το στόμα ανοιχτό σαν το χαζό. «Τι;» Του ξανα είπα σε μια προσπαθεια να μου απαντήσει.

«Δεν το περίμενα καθόλου αυτό!Πίστευα ότι θα ακολουθήσεις την πολιτική ή την νομική οπως οι γονείς σου» Μου απάντησε επιτέλους και ταυτόχρονα μου χάιδευε το μάγουλο απαλά.

«Δεν έχεις καταλάβει πως δεν θέλω να μοιάσω στους γονείς μου; Αν και ακόμα δεν τους έχω πει για τα σχέδια μου και σίγουρα δεν θα τους αρέσει αλλά δεν με απασχολεί. Εγώ θα κάνω αυτό που θέλω και μ'αρέσει» Του είπα γεμάτη αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

Δεν μου απάντησε. Απλά ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του και με φίλησε με πάθος. Από αυτή του την κίνηση υποθέτω πως του άρεσε η απάντηση μου.

«Εσύ έχεις σπουδάσει κάτι;» Τον ρώτησα σε μια προσπάθεια να τον μάθω καλύτερα. Εφόσον είναι το "αγόρι μου" (ούτε να το πω δεν μπορώ γιατι δεν το πιστεύω) πρέπει να μάθω κι άλλα πράγματα για την ζωή του.

«Εεμ..όχι δεν έχω σπουδάσει τίποτα. Δεν έτυχε.» Απέφυγε να με κοιτάξει και το βλέμμα του καρφώθηκε στην λίμνη που βρίσκονταν μπροστά μας. Παρόλο που μου φάνηκε περίεργη η αντίδραση του δεν ήθελα να το συνεχίσω.

«Η οικογένεια σου τι κάνει; Τους βλέπεις καθόλου;» Συνέχισα τις ερωτήσεις.

«Μια χαρά είναι. Τους βλέπω που και που.»

«Θες να μιλήσω με τον μπαμπά μου να έχεις μια μέρα άδεια κάθε εβδομάδα να πηγαίνεις να τους βλέπεις;» Πρότεινα καθώς μπορούσα να καταλάβω πως του έλειπαν.

«Εντάξει θα δούμε. Σκάσε τώρα και απόλαυσε την θέα.» Είπα κι εγω πολύ ώρα μιλούσε γλυκά άρχισα να ανησυχώ.

Με έσφιξε στην αγκαλιά του και με έπιασε από το πρόσωπο, όπου κι άρχισε να μου δίνει φιλιά παντού. Ξεκίνησε από το ένα μάγουλο μετά στο άλλο μετά λίγο πιο κοντά στα χείλη μέχρι που έφτασε και στα χείλη. Άρχισε να με φιλά απαλά κι εγώ με την σειρά μου του χάιδευα τον λαιμό καθώς φιλιομασταν με πάθος. Τα χείλη του τόσο εθιστικά που δεν μπορούσα να σταματήσω τον εαυτό μου. Ούτε αυτός όμως έκανε πίσω. Τα φιλιά του έδειχναν την ανάγκη του για μενα. Ήταν απλά υπέροχα. Το φιλί, η λίμνη, τα δέντρα , ο ουρανός , όλα ήταν ονειρικά!

...

Είχαν περάσει κάμποσες ώρες όταν αποφασίσαμε επιτέλους να φύγουμε. Βασικά εγώ δεν ήθελα και πολύ να φύγω.

«Αντε βρε αγάπη μου σήκω πρέπει να φύγουμε!» Μου έλεγε ο Τζαξ καθώς με τραβούσε απο το χέρι για να σηκωθω.

«Δεεεεν θεεεεεελωωω.» Τον παρακάλεσα σαν παιδάκι , ο Τζαξ ομως δεν συγκινήθηκε γι'αυτό και με φόρτωσε στην πλάτη του σαν σακί απο πατάτες και κατευθύνθηκε προς το αυτοκίνητο.

«Εεεει άσε με! Αγριάνθρωπε!» Φώναζα και τον χτυπούσα στην πλάτη αλλά που να νιώσει αυτος. Αντα αυτού μου έδωσε μια σφαλιάρα στα οπίσθια και το βούλωσα.

Με έβαλε να κάτσω στο αυτοκίνητο κι αφού μάζεψε τα πράγματα μας, ξεκινήσαμε προς το σπίτι. Όταν φτάσαμε προσπαθήσαμε να κρύψουμε το χαζό χαμόγελο που είχε κολλήσει στο πρόσωπο μας για να μην καρφωθούμε και μπήκαμε στο σπίτι. Δεν πρόλαβα να πάω στο δωμάτιο μου οταν άκουσα το κουδούνι. Μιας που ήμουν κοντά στην πόρτα πήρα την πρωτοβουλία να ανοίξω.

«Γειά σου Έλενα.»

Ωχ..

Ποιός/ά είναι άραγε στην πόρτα; Για να δω τις θεωρίες σας...Τι μου κάνετε; Όλα καλά ελπίζω! Συγνωμη για το μικρό κεφάλαιο απλά τα γράφω στο κινητό γι'αυτό δυσκολεύομαι λίγο...Περιμένω τα σχόλια σας .. Φιλάκια πολλά <3