«Εεεεμ..εμείς είμασταν..στοο..» Μπράβο Έλενα τα πας πολύ καλά συνέχισε έτσι και δεν θα καταλάβει τίποτα.
«Είχαμε πάει να φάει η δεσποινής Έλενα γιατί πεινούσε.» Είπε ο Τζαξ και με έσωσε από έναν βέβαιο εξευτελισμό.
Τον κοίταξα ξαφνιασμένη με την απάντηση του αλλά ταυτόχρονα γεμάτη ευγνωμοσύνη που έσωσε την κατάσταση.
«Ναι μπαμπά είχαμε πάει για φαγητό με ξέρεις εμένα δεν σκέφτομαι και τίποτα άλλο άσε που σε αυτές τις εκδηλώσεις όλο κάτι αηδίες βάζουν και δεν χορταίνεις με τίποτα ε πείνασα κι εγώ κι είπα τον Τζαξ να πάμε για καμιά πίτσα μήπως ήθελες κι εσύ να σου φέρω λίγο αχ συγνώμη δεν το σκέφτηκα νόμιζα ότι θα αργήσετε.»
Ξεστόμισα όλα αυτά σε κλάσματα δευτερολέπτων και με μια ανάσα αφήνοντας τον πατέρα μου να με κοιτάει περίεργα σαν να βλέπει εξωγήινο και τον Τζαξ να παλεύει να κρατηθεί να μην ξεσπάσει στα γέλια. Και πάλι μπράβο Έλενα αδικήσε μωρέ εσύ θα πρεπε να γίνεις πράκτορας, δεν θα καταλάβαινε κανείς τίποτα!
«Εντάξει παιδί μου ηρέμησε δεν έγινε τίποτα. Άντε πήγαινε να ξεκουραστείς. Καληνύχτα.» Μου είπε και με φίλησε στο κούτελο.
«Καληνύχτα μπαμπά.»
«Καλό βράδυ κύριε.»
Ανεβήκαμε τα σκαλιά με τον Τζαξ μέχρι που φτάσαμε έξω από το δωμάτιο μου.
«Πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί.» Μου είπε κοιτάζοντας με στα μάτια.
«Ναι το ξέρω, έχεις δίκιο.»
Αφού κοίταξε προσεκτικά αριστερά και δεξιά άνοιξε την πόρτα στο δωμάτιο μου και με τράβηξε μέσα. Την κλείδωσε και με κόλλησε για άλλη μια φορά στην πόρτα. Μου χάιδεψε το πρόσωπο και πέρασε απαλά τα δάχτυλα του πάνω από τα χείλη μου. Κάθε του άγγιγμα με ανατρίχιαζε όπως την πρώτη φορά που του έδωσα τον χέρι μου όταν γνωριστήκαμε. Κάθε φόρα ήταν πρώτη φορά μαζί του και δεν ξέρω πως το κατάφερνε αυτό. Έκλεισα την απόσταση που μας χώριζε φέρνοντας το σώμα του πιο κοντά στο δικό μου κι αφού έπιασε το πρόσωπο μου με τα δύο του χέρια με φίλησε τρυφερά.
«Καληνύχτα μωρό μου.»
Μου είπε με την φωνή του να χαϊδεύει τα αυτιά μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να μπορούσα να συνηθίσω αυτό το μωρό μου.
«Καληνύχτα Τζαξ.» Του απάντησα χαμογελαστά. Ίσως πιο χαμογελαστά από ότι συνήθως. Εντάξει ίσως να θύμιζα και λιγάκι τον γάτο από την ¨Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων¨ αλλά μην με κρίνεται. Ζούσα ένα δικό μου μικρό παραμύθι.
YOU ARE READING
Ο Οδηγός
Teen FictionΌταν μεγαλώνεις σε έναν κόσμο οπού το χρήμα και η δύναμη κυριαρχούν , χάνεις κάθε πίστη στην αγάπη και στα αληθινά αισθήματα. Έτσι κι εγώ. Δεν πίστευα στον έρωτα μέχρι που τον γνώρισα. Τον άνθρωπο που με τρελαίνει και με κάνει να ανατριχιάζω με κάθε...
