Ο Οδηγός

Κεφάλαιο 21

Ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου κι ακόμη προσπαθούσα να χωνέψω τα λόγια του Τζαξ. Πως μπόρεσε να πει κάτι τόσο αναίσθητο; Στην τελική δική του ήταν η απόφαση να μην συνεχιστεί αυτό που είχαμε, ό,τι κι αν ήταν αυτό. Κάτι τέτοιες στιγμές αναρωτιέμαι γιατί τον θέλω. Μετά όμως θυμάμαι όλες εκείνες τις στιγμές που ζήσαμε και καταλαβαίνω γιατί. Παρόλη την εκνευριστική συμπεριφορά του ο Τζαξ ήταν ότι πιο αληθινό έχω ζήσει γι'αυτό είχα σκοπό να τον κάνω δικό μου, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες. Αφού χάθηκα στις σκέψεις μου , μετά από λίγο θυμήθηκα το βραδινό σινεμά με τον Μάικλ. Άρχισα να ετοιμάζομαι σκεπτόμενη το πόσο δραματικά είχε αλλάξει. Φόρεσα ένα τζιν πουκάμισο και ένα άσπρο σκισμένο παντελόνι και πριν προλάβω να φύγω με πρόλαβε ένα χτύπημα στην πόρτα. Ήταν ο Μάικλ.

«Είσαι έτοιμη;» Με ρώτησε καθώς με επεξεργάστηκε ολόκληρη.

«Ναι. Πάμε.»

Αφού μου χαμογέλασε, πιαστήκαμε από τα χέρια σαν τις θείτσες και κατεβήκαμε τα σκαλιά χασκογελώντας με τα αστεία του. Ομολογώ πως είναι αρκετά ευχάριστος. Όταν βγήκαμε έξω, προχωρήσαμε προς το αυτοκίνητο αλλά ο Τζαξ ήταν άφαντος. Ο Μάικλ παρατήρησε την απορία στο πρόσωπο μου και σαν να διάβασε τις σκέψεις μου , μου απάντησε.

«Έχω πάρει δίπλωμα εδώ και 2 χρόνια. Μίλησα με τον πατέρα σου και μου έδωσε την άδεια να οδηγώ κι εγώ το αυτοκίνητο που και που. Το είπα στον Τζαξ και δεν έχει πρόβλημα. Μήπως έχεις εσύ;»

«Όχι φυσικά. Πάμε.»

Για να είμαι ειλικρινής ανακουφίστηκα. Θα ήταν πολύ άβολο να έχουμε και τον Τζαξ ανάμεσα μας μετά τα προηγούμενα.

Σε όλη την διαδρομή μιλούσαμε και γελούσαμε με τον Μάικλ ακατάπαυστα. Είχε όντως αλλάξει και η παρέα του ήταν παραπάνω από ευχάριστη. Άρχισα να τον νιώθω σαν φίλο, γεγονός που με χαροποιούσε πολύ. Κάπου στα μισά της διαδρομής αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό αντί για ταινία. Εντάξει δική μου ήταν η πρωτοβουλία και δεν ήθελε να μου χαλάσει το χατίρι. Τι να κάνω το στομάχι μου με παρακαλούσε να το περιποιηθώ. Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα μικρό αλλά χλιδάτο ρεστοράν που ήταν γνωστό για το εξαίσιο φαγητό του.

Αφού μπήκαμε στο μαγαζί και βολευτήκαμε στο τραπέζι μας, παραγγείλαμε και αρχίσαμε να μιλάμε πιο συγκεκριμένα για τα προσωπικά μας.

«Είσαι μόνη αυτή την περίοδο;» με ρώτησε. Αααχ τι να σου λέω τώρα.. πονεμένη ιστορία..