Έφτασε επιτέλους η Παρασκευή. Παρά την χθεσινή μου αναστάτωση κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Σήμερα είναι ο αγώνας και μετά το πάρτι. ΓΙΟΥΧΟΥΥ! Σηκώθηκα από το κρεβάτι, πλύθηκα, ντύθηκα και κατέβηκα στην κουζίνα.
«Καλημέρα Μπέλα. Που είναι οι δικοί μου;»
«Φύγανε νωρίς το πρωί τους έτυχε μια επείγουσα πτήση για Νέα Υόρκη. Θα λείψουν για μερικές μέρες.»
«Αα μάλιστα.» Δεν ξαφνιάστηκα, λείπουν πολύ συχνά σε επαγγελματικά ταξίδια.
Άρπαξα λοιπόν την τηγανίτα που βρήκα μπροστά μου και της έδειξα όλη μου την αγάπη.
«Καλημέρα.» Ακούστηκε η βαθιά φωνή του Τζαξ από την είσοδο της κουζίνας.
«Καλημέρα.» Του απάντησα
Προχώρησε προς την μηχανή του καφέ και γέμισε μια κούπα. Τον παρατηρούσα με προσοχή καθώς επανήλθε στο μυαλό μου το χθεσινό σκηνικό.
«Πως κοιμήθηκες πριγκίπισσα;» Με ρώτησε χαμογελαστός.
Να τα μας πάλι.
«Πάρα πολύ καλά εσύ;»
«Κι εγώ μια χαρά.» Μου απάντησε και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του.
«Χαίρομαι. Να ξέρεις σήμερα στις 7 θα με πας στο γήπεδο του σχολείου.» Τον ενημέρωσα.
«Γιατί;»
«Έχουμε αγώνα ποδοσφαίρου. Α και μετά τον αγώνα θα πάμε σε ένα πάρτι που κάνει η ομάδα. Δεν χρειάζεται να με πας εσύ , θα πάω με τα παιδιά. Απλά θα χρειαστεί να έρθεις να με πάρεις. Θα σου στείλω την διεύθυνση.»
«Τι ώρα;»
«Ε δεν ξέρω. Σίγουρα μετά τις 12.»
«Μάλιστα. Άντε σήκω θα αργήσεις.» Μου είπε και έφυγε προς το αυτοκίνητο. Αν δεν τον ήξερα θα έλεγα ότι ζήλεψε ή ότι κάτι τον πείραξε. Αλλά μπα μάλλον είναι η ιδέα μου.
Η διαδρομή προς το σχολείο ήταν ήσυχη. Φαινόταν πως ο Τζαξ δεν είχε όρεξη για πολλά πολλά. Μόλις φτάσαμε τον αποχαιρέτησα και πήγα να βρω τις φίλες μου. Στον διάδρομο με πέτυχε ο Στέφαν.
«Καλημέρα μωρό μου.» Μου είπε δίνοντας μου ένα φιλί στο μάγουλο.
Και όχι δεν είναι αυτό που νομίζετε. Ο Στέφαν είναι ένα πολύ ωραίο παιδί , μελαχρινός με πράσινα μάτια και ωραίο σώμα. Είναι κι αυτός στην ομάδα ποδοσφαίρου. Δυστυχώς όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ωραίο παιδί το οποίο αρνείται να ωριμάσει και να φερθεί σαν ενήλικας. Προσπαθεί να με 'ρίξει' μήνες τώρα χωρίς καμία απολύτως επιτυχία. Οι περισσότερες εδώ μέσα θα σκότωναν για να είναι στην θέση μου. Εμένα όμως με αφήνει αδιάφορη.
«Καλημέρα και σε σένα.»
«Θα έρθεις να με θαυμάσεις σήμερα έτσι;» Με ρώτησε με το ύφος του νικητή.
«Θα έρθω αλλά όχι για σένα.» Του απάντησα.
«Δεν πειράζει μου αρκεί που θα έρθεις.» Μου έκλεισε το μάτι και έφυγε.
Δεν ξέρω αν φταίνε οι συσσωρευμένες ορμόνες μου αλλά νομίζω πως ΊΣΩΣ αρχίζει να μου αρέσει. Λίγο. Ελάχιστα.
Προχώρησα λοιπόν προς την τάξη μου και εκεί βρήκα τα κορίτσια.
«Καλημέραα.»
«Καλημέρα Έλενα.» Μου είπαν ταυτόχρονα.
«Έτοιμες για σήμερα; Τι θα φορέσετε;» Τις ρώτησα.
«Κάτι απλό μιας και θα πάμε στον αγώνα πρώτα.» Είπε η Τζέσικα.
«Κάτι απλό αλλά σέξι.» Συμπλήρωσε φυσικά η Σόφη έτοιμη για όλα.
«Ωωχ ποίο θα είναι το αποψινό σου θύμα;» Την πείραξα.
«Έχω βάλει στο μάτι τον Νικ εδώ και πολύ καιρό. Οπότε ευχηθείτε για την φίλη σας.»
«Η φίλη μας δεν χρειάζεται την ευχή μας μια χαρά τα καταφέρνει και μόνη της.» Είπε η Τζέσικα.
«Συμφωνώ.» Είπα κι εγώ με την σειρά μου.
Μετά από ώρες μαθημάτων και κουτσομπολιού ήρθε άλλο ένα τέλος στην σχολική μας εβδομάδα.
«Τα λέμε στις 7.» Είπα στα κορίτσια καθώς τις αποχαιρετούσα.
Καθώς έβγαινα από το σχολείο κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο ενώ την ίδια στιγμή ο Τζαξ έσβηνε το τσιγάρο του.
«Ξέρεις το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία.» Του είπα και ακούστηκα σαν τις ανούσιες ετικέτες των τσιγάρων.
«Και το να ανακατεύεσαι στις δουλειές των άλλων αλλά δεν σε βλέπω να το κόβεις.» Μου είπε με ένα ύφος που ειλικρινά δεν μπορούσα να ψυχολογήσω.
«Δεν ξυπνήσατε καλά σήμερα κ. Τζάκσον;» Τον πείραξα προσπαθώντας να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα.
«Μπες μέσα κι άσε τα αστεία.»
Αααα πολλά νευράκια έχει σήμερα αυτός.
«Ό,τι πεις αφεντικό.» Συνέχισα απτόητη.
Με κοίταξε μέσα στα μάτια. Μπορούσα να ψυχολογήσω αυτό το βλέμμα του. Σήμαινε βούλωσε το αλλιώς θα σε βρουν ακρωτηριασμένη σε κανένα χαντάκι. Οπότε αυτό και έκανα. Το βούλωσα. Γιατί δεν θα θελα να τα βάλω με τον Τζαξ ενώ έχει νεύρα.
Γιατί όμως συμπεριφερόταν έτσι; Χθες με πείραζε και σήμερα μόνο που δεν με σκότωσε! Μήπως έκανα κάτι που τον ενόχλησε; Μήπως του συνέβη κάτι προσωπικό;
Τι έγινε;
*(στην φωτογραφία είναι ο Στέφαν)
YOU ARE READING
Ο Οδηγός
Teen FictionΌταν μεγαλώνεις σε έναν κόσμο οπού το χρήμα και η δύναμη κυριαρχούν , χάνεις κάθε πίστη στην αγάπη και στα αληθινά αισθήματα. Έτσι κι εγώ. Δεν πίστευα στον έρωτα μέχρι που τον γνώρισα. Τον άνθρωπο που με τρελαίνει και με κάνει να ανατριχιάζω με κάθε...
