Έκατσα μέσα στο αυτοκίνητο σαν την βρεγμένη γάτα, κατακόκκινη από την ντροπή μου που ο Τζαξ με είδε να φιλάω κάποιον. Γιατί όμως με πείραζε τόσο πολύ αυτό;
«Γειά σου Τζαξ.» Προσπάθησα να το παίξω άνετη.
«Φαίνεται πέρασες καλά απόψε.» Μου είπε κοιτώντας με, με την άκρη του ματιού του ενώ φεύγαμε.
«Γιατί το λές αυτό;» Τον ρώτησα.
«Γιατί δεν υπάρχει ίχνος από το κόκκινο κραγιόν που φορούσες.»
Γέλασα αμήχανα και δεν απάντησα. Δεν ήξερα τι να απαντήσω με είχε πιάσει απροετοίμαστη με αυτό του το σχόλιο.
Η όλη διαδρομή προς το σπίτι μου φάνηκε απίστευτα αργή. Άρχισα να ζαλίζομαι. Δεν έπρεπε να πιω, δεν έπρεπε να πιω, δεν έπρεπε να πιω.. Έλεγα και ξανά λεγα από μέσα μου αλλά μάταιο. Δεν γυρνάει ο χρόνος πίσω, αλλά και να γυρνούσε πάλι θα έπινα.
Μόλις φτάσαμε στο σπίτι άνοιξα την πόρτα για να βγω από το αυτοκίνητο και πριν το καταλάβω είχα βρεθεί αγκαλιά με το πλακόστρωτο δρομάκι της αυλής.
«Είσαι καλά;» Με ρώτησε ο Τζαξ καθώς έτρεξε να με βοηθήσει.
«Μια χαρά είμαι πως κάνεις έτσι;» Προσπάθησα να το παίξω χαλαρή.
«Έχεις πιει.» Μου είπε με ένα αυστηρό βλέμμα το οποίο θα πέθαινα να το βλέπω κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου.
«Εγωωωωωω;; Ούτε που να το βάλω στο στόμα μου!» Ναιπ είχαν αρχίσει οι παρενέργειες του αλκοόλ.
«Πάμε μέσα.» Με έπιασε από την μέση και έβαλε το ένα μου χέρι πάνω από τον ώμο του.
«Αν σε έβλεπαν έτσι οι γονείς σου θα με σκότωναν.» Μου είπε σχεδόν ψιθυριστά.
«Μπαα..δεν νομίζω να τους ένοιαζε ιδιαίτερα. Αρκεί να μην με έβλεπε ο κύκλος τους έτσι.» Του απάντησα χωρίς να σκεφτώ τα λόγια μου.
Με βοήθησε να ανέβουμε τα σκαλιά και με πήγε στο δωμάτιο μου.
«Θα μπορέσεις να αλλάξεις;» Με ρώτησε.
«Μα και φυσικά!» Του απάντησα γεμάτη σιγουριά.
«Θα γυρίσω την πλάτη μου και θα περιμένω να αλλάξεις. Εντάξει;» Μου είπε όπως μιλάνε οι γιατροί στα παιδιά.
Κούνησα το κεφάλι μου θετικά. Καθώς προσπαθούσα να αλλάξω, η γλώσσα μου πήγαινε πιο γρήγορα από το μυαλό μου και το στόμα μου μιλούσε χωρίς να μπορώ να το ελέγξω.
«Γιατί είσαι τόσο δύσκολος;»
«Τι εννοείς;» Απόρησε.
«Την μια είσαι έτσι την άλλη αλλιώς. Δεν μιλάς πολύ δεν γελάς πολύ. Τι τρέχει μαζί σου;»
«Υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρεις για μένα πριγκίπισσα και καλύτερο θα ήταν να μην τα μάθεις.» Μου απάντησε με έναν ήρεμο και σταθερό τόνο ενώ είχε την πλάτη του ακόμα γυρισμένη.
«Ξέρω όμως τι σημαίνει το τατουάζ σου.» Του είπα αφού ντύθηκα.
«Και για πες μου τι σημαίνει;» Μου απάντησε ειρωνικά.
«Είναι το τατουάζ της συμμορίας των Rise of Dragons.»
Μόλις ολοκλήρωσα την πρόταση μου γύρισε κατευθείαν το κεφάλι του και με κοίταξε έκπληκτος.
«Τι λες Έλενα;»
«Υπάρχουν πράγματα που κι εσύ δεν ξέρεις για μένα Τζάκσον. Και τώρα καλύτερα να πηγαίνεις θέλω να κοιμηθώ.»
Δεν μου απάντησε. Γύρισε την πλάτη του και έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω του.
Οι Rise of Dragons είναι από τις πιο γνωστές συμμορίες του Νιου Τζέρσεϋ. Το ξέρω γιατί έκανα μια εργασία γι αυτούς στο μάθημα της ψυχολογίας σε μια προσπάθεια να καταλάβω τον λόγο που μπορεί ένας άνθρωπος να γίνει μέλος μιας συμμορίας. Δεν ήμουν σίγουρη αν όντως ο Τζαξ ανήκει σε αυτή την συμμορία γι'αυτό και δεν μιλούσα. Η αντίδραση του όμως νομίζω τα λέει όλα.
Γιατί άνοιξα το στόμα μου; Τι θα κάνει τώρα;
Καλά Χριστούγεννα ομορφιές μου γεμάτα υγεία και αγάπη! Να περνάτε καλά και σας ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη σας ♥
YOU ARE READING
Ο Οδηγός
Teen FictionΌταν μεγαλώνεις σε έναν κόσμο οπού το χρήμα και η δύναμη κυριαρχούν , χάνεις κάθε πίστη στην αγάπη και στα αληθινά αισθήματα. Έτσι κι εγώ. Δεν πίστευα στον έρωτα μέχρι που τον γνώρισα. Τον άνθρωπο που με τρελαίνει και με κάνει να ανατριχιάζω με κάθε...
