Ο Οδηγός

Κεφάλαιο 28

«Με θες δική σου; Τι εννοείς;» Τον ρώτησα ενώ τα χέρια του χαλάρωναν στην μέση μου.

«Εννοώ..εννοώ πως νιώθω πολύ έντονα συναισθήματα για σένα. Μια έντονη ανάγκη να σε έχω συνεχώς δίπλα μου την οποία δεν μπορώ να ικανοποιήσω με τίποτα.. δεν με αφήνει να ηρεμήσω..σε θέλω διαρκώς όλο και περισσότερο.»

Περιττό να πω πως είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα να τον κοιτάζω. Δεν περίμενα ποτέ να εκφραστεί έτσι. Δεν ήξερα καν ότι ένιωθε έτσι για μένα! Μου φαινόταν τόσο παράξενο που παραδεχόταν τα αισθήματα του για μένα, ταυτόχρονα όμως με κατέκλυσε ένα περίεργο συναίσθημα ικανοποίησης και ευτυχίας. Γιατί επιτέλους ήξερα τι νιώθει. Δεν ήμουν απλά ένα παιχνίδι γιαυτόν. Ήμουν κάτι παραπάνω. Επεξεργαζόμουν τα λόγια του για αρκετή ώρα μέχρι που με σκούντηξε για να με βγάλει από τις σκέψεις μου.

«Θα πεις κάτι ή θα συνεχίσεις να με κοιτάς σαν βόδι με αυτό το ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπο σου;» Ε άμα δεν πει την κακία του δεν μπορεί.

«Δεν ξέρω τι να σου πω. Εσύ την τελευταία φορά μου είχες πει ότι δεν σημαίνω τίποτα για σένα και πως οι σχέσεις μας πρέπει να είναι επαγγελματικές. Αν και αυτή την στιγμή μόνο επαγγελματικές δεν είναι! Τι άλλαξε;» Του απάντησα.

«Απλά..δεν μπορώ Έλενα. Δεν μπορώ να κρατήσω τον εαυτό μου μακριά σου. Προσπάθησα λέγοντας σου ψέματα να σε απομακρύνω αλλά δεν τα κατάφερα. Δεν ξέρω τι μου έχεις κάνει..αλλά είμαι διατεθειμένος να τα ρισκάρω όλα..αρκεί να σε έχω δίπλα μου.» Μου είπε με μια ειλικρίνεια στον τόνο της φωνής του.

«Εσύ είσαι διατεθειμένη να ρισκάρεις μαζί μου;» Με ρώτησε με το βλέμμα του να μην δέχεται το όχι για απάντηση.

«Δεν ξέρω.» Ε να μην τον παιδέψω λίγο; Τι πετάει 2-3 γλυκόλογα και νομίζει πως θα με έχει; Καλά ντάξει δεν έχω σκοπώ να αρνηθώ αλλά όπως λέγαν κι οι παλιοί αγάπη δίχως πείσματα , δεν έχει νοστιμάδα.

Σηκώθηκα από την αγκαλιά του και κάθισα στην θέση του συνοδηγού καθώς έφτιαχνα το φόρεμα μου. Τα μάτια του καρφωμένα πάνω μου , γεμάτα απορία ανυπομονούσαν για κάποια απάντηση.

«Δεν ξέρω αν μπορώ να σε εμπιστευτώ. Μπορεί να θες να μου φας την περιουσία ή να με απαγάγεις και να ζητάς λίτρα ή να με απειλείς ή να θες να με σκοτώσεις!» Του έλεγα ειρωνικά.

Δεν του άρεσε το χιούμορ μου. Καθόλου. Ειδικά αυτή την στιγμή. Ακόμη κι αν δεν ήθελε να με σκοτώσει πριν , τώρα με έχει σφάξει ήδη με 10 διαφορετικούς τρόπους στο μυαλό του.

«Εγώ σου μιλάω σοβαρά κι εσύ με δουλεύεις.» Νευρίασε και βγήκε έξω από το αυτοκίνητο χτυπώντας δυνατά την πόρτα. Όχι δεν είναι καθόλου οξύθυμος!

«Εντάξει το έπιασα δεν έχεις όρεξη για αστειάκια αυτή την στιγμή.» Του είπα αφού βγήκα κι εγώ έξω και τον ακολούθησα στην άλλη πλευρά του αυτοκινήτου, οπού είχε στηρίξει το σώμα του κι είχε τοποθετήσει ένα τσιγάρο στα χείλη του.

«Για να δεις πως είναι να σε βασανίζουν!» Του είπα ενώ στάθηκα μπροστά του δυναμικά ,φέρνοντας το κορμί μου πιο κοντά στο δικό του.

Δεν μιλούσε παρά μόνο έβγαζε αργά και αισθησιακά τον καπνό από τα χείλη του. Μετά από μερικά λεπτά διέκοψα την σιωπή που επικρατούσε.

«Είμαι διατεθειμένη να τα ρισκάρω όλα για να είμαι μαζί σου. Από την αρχή ήμουν..» του είπα χαμηλώνοντας το βλέμμα μου.

Πέταξε το τσιγάρο κάτω κι αφού το έσβησε με το πόδι του, με πήρε αγκαλιά. Το άρωμα του άκρως μεθυστικό και η αγκαλιά του εθιστική. Ήθελα να βυθιστώ και να μείνω εκεί για πάντα. Ένιωθα σαν ένα νεογέννητο πουλί στην φωλιά του. Ένιωθα την ασφάλεια που μου προσέφερε η ύπαρξη του. Μου χάιδεψε απαλά τα μαλλιά κι αφού με μεγάλη , για να μην πω τεράστια, δυσκολία ξεκόλλησα από πάνω του με κοίταξε και μου χαμογέλασε.

«Δηλαδή..θέλεις να γίνεις το κορίτσι μου;» Γέλασε παιχνιδιάρικα με τα λόγια του.

«Θέλω.» Του είπα και το χαμόγελο έφτασε μέχρι τα αυτιά.

Μετά από λίγη ώρα αφού ¨χαμουρευόμασταν¨ για να το πω ευγενικά, αποφασίσαμε να πάμε σπίτι μιας και η ώρα είχε περάσει επικίνδυνα. Σε όλη την διαδρομή το χαμόγελο δεν είχε ξεκολλήσει από το στόμα μου. Νομίζω άρχισα να μοιάζω λίγο στον Τζόκερ αλλά δεν πειράζει μωρέ. Το αποτέλεσμα είχε σημασία. Όταν φτάσαμε μπήκαμε στο σπίτι και οι δύο χασκογελώντας χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο. Ετοιμαζόμασταν να ανέβουμε τα σκαλιά όταν η φωνή του πατέρα μου μας σταμάτησε.

«Που είσασταν;»

Ωωωωχ! Άντε τώρα να δίνεις εξηγήσεις.

Έλενα σκέψου γρήγορα μια δικαιολογία γιατί δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα..

Κι όμως τα πιτσουνάκια μας έγιναν ζευγάρι..ή τουλάχιστον θα προσπαθήσουν!Για να δούμε θα τα καταφέρουν ή θα τα κάνουν μαντάρα από το πρώτο βράδυ; Θα δείξει! Ένα μάθημα μου έμεινε για να τελειώσει η εξεταστική και μετά ποιος με πιάνει! Θα προσπαθήσω να επανορθώσω για την μικρή αυτή αποχή μου. Προς το παρόν περιμένω τα σχόλια σας και ευχαριστώ τους πάντες που διαβάζουν την ιστορία μου πιστά , ακόμα κι αυτούς που δεν την ψηφίζουν. Εντάξει εσάς που πατάτε το αστεράκι μπορεί να σας αγαπώ λίγο παραπάνω ♥ Αυτά λοιπόν από εμένα. Φιλάκια πολλά ♥