KÜÇÜĞÜM

11.bölüm

Sabah,telefonun sesiyle uyanıyorum. Bir gün öncenin yorgunluğunu atamamışım üzerimden. Güçlükle doğruluyorum yataktan. İpek çoktan kalmış, giyinip okula gitmiş bile. Annem telefonun diğer ucundan, ''Günaydın birtanem''diyor. ''Uyandırdım mı?''

''Önemli değil.'' diyorum. ''Kalkacaktım zaten. Nasılsın?''

''İyiyim bebeğim. Sana söylemek istediğim bir şey var. Daha doğrusu bir sürpriz.''

''Söyle annecim buyur?'' Merakla gözlerimi büyütmüşken söylediği şey yüzünden kat be kat daha çok açılıyor gözlerim: ''Bu akşam İzmir'e bilet aldım. Saat 21.00 gibi ordayım.''

Tam da 21.00 Ne ironi ama!!

''Derya, orda mısın yavrum?''

''Burdayım annecim, tamam gel tabii ben de çok özledim seni zaten. Bekliyorum. ''

''Tamam güzel gözlüm, seni çok seviyorum. Öpüldün muaahh. ''

Bir anda yataktan zıplayarak kalktığım için bileğim acımıştı. Sanırım burkmuştum. Ama içinde bulunduğum anda daha önemli şeyler düşünmem gerekiyordu. 

1.si Emir'le buluşmam iptal olmuştu.

2. Serdar aniden eve gelirse napacaktım?

3.İpek aniden eve Mertle girebilirdi.

4.Evi bok götürüyordu resmen!

Ve benim annem bu dördünü de kaldıramayacak bir kadındı. Kesinlikle bunlara dayanamazdı. 

---

Kızın heyecanı kursağında kalmıştı. Emir'i göremememin yanında annesini hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyordu. Annesinin hayallerinde daha farklıydı çünkü, biliyordu. Kendisini annesinin kucağına yatıp uykuya dalarken de farklı hayal ederdi. Ama hayat onu olması gerektiği gibi yapmadı. Ya da o olması gerektiği kişiliği seçmedi. Aşktı onu bu kadar değiştiren. Hemen yatağın üstüne rastgele fırlattığı telefonunu eline aldı. Heyecandan titreyen elleri rehberden İpeği buldu. Nefes alışverişleri hızlıydı. 

''İpek, acil durum annem geliyormuş bu akşam.''

''Neee? Şaka mı yapıyorsun? Zeynep teyzenin ne işi varmış ki burda?''

''Bilmiyorum özledim filan dedi ama kesin bir şeyden şüphelendi. Şimdi ne yapmam gerekiyor yardım et bana.''

Her zamanki gibi en yakın dostundan yardım istiyordu Derya. Küçüklüğünden beri ona yardımcı olan tek gerçek dostundan...

Yakın dostu da ona yardım etti her zamanki gibi. Bu en yakın dostların görevidir her zaman zaten diye düşünüyordu Derya'ya yardım ederken. Çünkü kendi de biliyordu eğer kendi bir şeye ihtiyaç duysaydı Derya yanında olurdu.

''Öncelikle sakin ol ve hemen Serdar'ı ara. Annem geliyor sakın son günlerde bize gelme de.''

''Tamam öncelikle Serdar'ı arayacağım.''

''Sonra Emir'i ara ve buluşmaya gidemeyeceğini söyle.''

''Bekle daha 1.yapmam gerekeni listeye yazmadım.''

''Çabuk ol Derya. Ders başlayacak şimdi.''

''Hıh tamam 2.yi de yazdım. Başka ne kaldı?''

''Evi toparla biraz. İçki şişelerini kaldır çöpe at. Dolaptakileri de yukardaki ayyaş çocuklara dağıt. Kitaplarını masaya koy. Kadıncağız en azından çalışıyorsun sanar. Ben de Mert'e söylerim zaten.''