BİR AŞK HİKÂYESİ:KAÇIŞ

20.Bölüm

Multimedia ; Ömer'in bebekliği...

Yumuşacık yatakta göz açması gibi yokmuş be.
Onca haftanın ardından rahatsız yataktan rahat yatağa geçmek çok güzel bir şeydi.
Gözümü açmıştım. Nerdeyse yarım saattir yatakta mutluluğumu tavanla paylaşıyordum.
İçimde tatmin edemediğim bir mutluluk var. Bu mutluluğu bir tek Ömer karşılayabiliyordu.
Ömer ile ne zaman yan yana gelsek çok mutlu, huzurlu ve kendimi güvende hissediyordum.
Kapı tıklayınca bakışlarımı o tarafa çevirdim.

" Hülya,sevgilim kalk artık."

Başım açık olduğu için Ömer içeri girmeyip kapının ağzından konuşuyordu.

Dün çok güzel bir gündü. Ömer'in bütün ailesiyle tanışmıştım. Bugün Ömer ile babannesinin yanına gidecektik. Dün babannesi buraya gelememişti. Biz gidecektik yanına.
Ya babannesi beni sevmezse korkusu içimde vardı çünkü ailesi sevsede babanne başka biri. Onlar seviyor diye sevmek zorunda değildi.

Yatağımdan kalktım.

" Uyandım ve kalktım."
" Tamam. Kahvaltı masasına geç kalma annemgil bekliyor."
" Tamam."

Banyoya geçip abdest almak için kollarımı,bacaklarımı sıvadım.

Sabah namazına kalkamamıştım. Dün vücudum çok yorgundu o yüzden şimdi kılmalıydım.

***

"Günaydın."
" Günaydın kızım."

Masadakilerin suratı düşüktü.

" Bir şey mi oldu?"
" Yoo nereden çıkardın?"

Aysun teyzenin böyle demesine bakmayın. Suratı buruk fakat mutluymuş gibi davranıyordu. Kendimden biliyorum.

Haldun amca masada yoktu. Ömer'de kendi sandalyesine oturmuş elindeki gazeteye bakıyordu.

" Aysun teyze,bir şey var."
" Teyze mi? Anne diyecektin herhalde."

Gerçekten konuyu değiştiriyordu şuan. Ömer annesinin bu lafıyla kafasını gazeteden kaldırıp bana baktı. Onun suratı soluktu ama tebessüm ediyordu.

Konuyu değiştirmelerine  izin vermeyecektim.

" Tamam. Aysun anne ne oldu?"
" Bir şey yok kızım. Hadi otur. Haldun bey birazdan gelir."
" Peki."

Bu konuyu elbet ki öğrenecektim.
Ömer'in karşısına oturmak için sandelyemi çektiğimde Ömer izin vermedi.

" Yanıma otursana. Artık nişanlımsın."

Dediği cümleye tebessüm ettim ama Aysun teyzenin yanında dediği için utandım ve başımı aşağı eğdim.

Aysun anne!

Doğru iç ses. Aysun anne. Kendimi bu cümleye alıştırmalıyım.

" Utanma kızım geç otur."

Aysun annenin bu sözüyle çektiğim sandalyeyi geri itip Ömer'in yanına oturdum.

" Senin yerin artık benim yanım."

Ömer kulağıma bu cümleyi fısıldadığında dahada çok utandım.

" Annenin yanında şöyle yapma! Utanıyorum."

Dedim onun gibi fısıldıyarak. Allah'tan Aysun anne baştaki sandalyede oturuyorduda dediklerimiz anlaşılmıyordu.

Haldun amcayı kapının önünde gördüm. Düşük olsan suratı bizi görünce neşelendi.

" Ooo çifte kumrular. Günaydın hepinize."
" Günaydın baba."
" Günaydın Haldun amca."
" Amca? Baba de artık bana."
" Pekii. Haldun baba."
" Sadece baba kâfi."
" Tamam. Repliği başa sarabilirmiyim?"