Poyraz Karayel

17. Bölüm

((Sefer ve Bahri Poyraz'a bakar sonra da balkona))
((Poyraz ve Ayşegül içere koşar))
((Sema Songül Ümran Despina falan hepsi aşağıda))
((2 tane adam var silahla onlar Semaları falan yerinde tutuyorlar, çünkü yoksa Sinan'a giderlerdi))
((Poyraz ve Ayşegül'ü görmediler))
((Poyraz bakar sonra yukarıya bakar, nereye gideceğini şaşırmış ama sonra Sinan'ı seçer ve Ayşegül'ü ellinden tutup yukarıya çıkar))
((O odaya koşuyorlardır))
P: Oğlum?!!
((Odaya girerler))
Z: ya ne oğlum oğlum diye bağırıyorsun dedem, bir şey olmadı oğluna
((Bunu gülerek söylüyordur))
{Flashback}
~ Meltem Mekan ~
((Zülfikar mekana gelir))
Z: dedem
M: dedem
Z: dedem
M: ee tamam Zülfo yeter
((Zülfikar güler))
((Meltem tabiki bilgisayarın arkasında))
((Zülfikar da yanında oturur))
Z: napıyon?
M: hiç öyle işte bir şeyler arıyorum
Z: hmmm
M: başkan sana bir şey sorucam ya
Z: sor
M: sen bana bir şey olucak diye korkup mu geldin yoksa abim git dedi için mi?
Z: yağnii şimdi tabi abin de sormuş ama abin sormasaydı ben gelirdim gene yani
M: hmm
Z: e şimdi napıyorsun dedem?
M: hâlâ arıyorum
(2 dk geçer)
Z: ee napıyon dedem?
M: offff başkan biz sizin eve mi gitsek çünkü biz burda baş başa kalsak ben seni bu akşam öldürürüm herhalde
Z: niden?
M: hâlâ soru soruyor ya
((Sema Zülfikar'a mesaj atar:
S: Zülfikar dikkat edin evde baskın var orda da adamlar olabilir belki dikkat edin))
((Zülfikar mesaj'a bakar))
Z: dedem benim hemen eve gitmem lazım baskın var
M: e bende geleyim
((Zülfikar düşünür))
Z: ben seni burda yalnız bırakamam...
Ama oraya gitsek de tehlikeli olur, ama burda kalsan belki tek başına baskın yersin benle gelsen en azından ben varım
((Meltem garip garip Zülfikar'a bakar))
M: ne diyorsun ya?
Z: uhmm gel ya gel
((Giderler))
((O aşağıdaki gizli odadan girerler içeriye))
((Yukarıya çıkarlar yani bu durumda aslında oturum odası oldu yer yani))
((Zülfikar Adamları ve Semaları görür))
((Sema da Zülfikar'ı ve kafasıyla yukarıya çık der))
((Zülfikar anlamaz))
((Sema adamlar görmeden telefonunu alır ve Zülfikar'a mesaj atar:
S: bir adam Sinan'ı rehin aldı, yukarda kurtar çocuğu, bize burda bir şey yapmazlar, Sinan'ı kurtar bir şey yapıcak çocuğa çabuk!))
((Zülfikar telefonuna bakar))
((Mesajı okur ve yukarıya bakar))
((Meltem ile fısıldayarak konuşur:
Z: dedem gel benle yukarıya
M: neden onlar burda
Z: Sinan yukarda dedem bir adam almış Sinan'ı))
((Meltem ve Zülfikar sessiz yukarıya çıkarlar))
((Sinan ve o İsmail balkonda))
((Meltem ve Zülfikar sessiz o odaya girerler))
Ad: İsmail!!!!
((Zülfikar İsmail'i kafasından sıkar))
((Sinan da korkudan kendini yere bırakır))
P: OĞLUM!!!!!!!
{flashback'in sonu}
((Poyraz yerdeki adama bakar sonra Sinan'a bakar))
((Sinan yerde oturuyor, korktuğunu her halinden anlayabilirsin))
((Poyraz Sinan'ın yanına koşar ve yere çöker))
((Elleriyle Sinan'ın kafasını kaldırır ve öyle kafasını ellerinin arasında tutar))
P: oğlum iyi misin?
((Sinan tepki vermez))
P: oğlum? Sinan... Oğlum iyi misin?
A: Sinancım...
((Sinan Poyraz'a bakar))
A: Zülfikar sen aşağıya in, adamlar var aşağıda
Z: ben hal ediyorum
((Zülfikar aşağıya iner))
((Sinan birden ağlamaya başlar))
((Poyraz'a sarılır))
S: çok korktum baba
((Çok ağlıyordur))
((Ayşegül de yere çöker))
((Meltem Sinan'a bakar))
~ Aşağıda ~
((Zülfikar yavaş yavaş yaklaşır sonra 2 adamın da sırtından vurur))
((İkisi de yere düşer))
Z: iyi misiniz?
S: iyiyiz iyiyiz
((Zülfikar arka bahçeye bakar))
((Arka bahçeye koşar ve uzaktan kimse onu görmeden Adil'in 2 adamı vurur Adil'i de ellinden vurur))
((Adil ve adamları çabuk giderler))
((Bahri ve Sefer etraflarına bakar))
((Zülfikar koşarak onların yanına gider))
Z: iyi misiniz baba?
B: Zülfikar sen mi vurdun bunları?
Z: evet baba
B: ha, iyiyiz zaten bize yaptı bir şey yok, korkumuz da yok, Sinan... Sinan'ı vurmadılar dimi Sinan nasıl?
Z: Sinan iyi baba merak etme
((İçere girerler))
((Bahri'nin adamları içerdeki adamları toplamış))
B: iyisiniz dimi?
D: iyiyiz Bahri
~ Yukarda ~
P: korkma oğlum korkma, bak geçti oğlum geçti, ben yanında olduğum sürece seni bir sinek bile ısıramaz
((Sinan hâlâ ağlıyordur))
S: bırakmayacaksın dimi beni
P: bırakmayacam tabi, tabiki bırakmayacam oğlum seni, ölürüm de gene bırakmam seni
S: bırakma
((Poyraz Sinan'ı gıdından öper))
S: bende seni bırakmam
((Poyraz gülümser))
P: söz mü?
S: erkek sözü
((Poyraz Sinan'ı gıdından öper))
S: sende beni bırakma ama
((Hâlâ ağlıyor))
P: biz sonsuza kadar beraber kalıcaz oğlum, bende hep seni koruyacam hep ama hep
((Sinan çekilir))
((Göz yaşlarını biraz siler ama hâlâ ağlıyor))
S: söz mü?
P: söz tabi, tabiki söz. Ben sana ne zaman yalan söyledim?
S: her zaman
P: söyledim dimi
((Sinan kafasıyla evet der))
P: bak oğlum, canımın içi oğlum, sana söz veriyorum erkek sözü asla bırakmayacam seni asla biz hep beraber kalıcaz, sen ve ben, biz senle kuru fasülye pilav gibiyiz oğlum
S: Ayşegül abla
P: kuru fasülye pilav cacık işte
S: yalnız ben cacık olmam ha
P: ohh onu da bize itir Sinan bey
((Sinan güler sonra gene sarılırlar))
((Poyraz Ayşegül'e bakar onu da kendilerine çekip 3ü sarılır))
((Çekilirler ve birbirine gülerek bakarlar))
((Meltem de gülerek onlara bakar))
((Poyraz Meltem'e bakar ve kalkar))
((Onun yanına gider))
P: iyisin dimi Meltem
M: iyiyim abi, sen iyi misin? İyi görünmüyorsun
P: yok iyiyim ben iyiyim
M: emin misin?
P: tabiki
((Meltem ve Poyraz sarılırlar))
((Sinan gülerek onları izler))
((Çekilirler))
((Ayşegül Poyraz Sinan ve Meltem aşağıya iner))
((Herkes oturuyordur, Ayşegül Sinan'ı kucağına alıp oturur Meltem de oturur bi Poyraz ayakta))
P: vay be Zülfo günün kahramanı oldun be
Z: öyle oldu dimi (güler)
P: sağol
Z: ne için
P: oğlumun hayatını kurtardın
Z: lafı bile olmaz, yeğenimdir ama dimi
((Sinan'a göz kırpar))
((Sinan biraz daha iyi olmuş ama hâlâ kötü))
((Poyraz Sinan'a bakar))
((Poyraz üzülür))
P: oğlum, yatalım mı biz?
S: sende mi yatıcaksın benle?
P: bilmem ki yatayım mı?
S: yat, yalnız bırakma
P: bırakır mıyım hiç?
((Sinan'ı kucağına alır))
P: geç olmuş zaten biz yatalım hatta biz eve gidelim daha iyi
S: gidelim
B: oğlum niye gidiyorsunuz kalın işte
P: yok baba biz kalmayalım en iyisi yavaştan kalkalım biz, Ayşegül sende geliyor musun yoksa burda mı kalmak istersin?
A: bende geliyorum
B: iyi madem, dikkat edin
P: tamam baba
((Bi 10 dk kapıda konuştuktan sonra Poyraz Ayşegül ve Sinan evin yolunu tutarlar))
((Poyraz aynadan Sinan'a bakar))
P: oğlum
S: baba?
P: bak korkmana gerek yok, ben varım ama dimi, ben yanındayken Ayşegül ablan bile dokunamaz sana
A: Allah Allah
P: tabi Ayşegül oğlumdur yani hiç kimse dokunamaz benim oğluma
A: ben ne yapacağım Sinan'a Allahın aşkına söyle
S: öyle deme Ayşegül abla sen beni daha bugün gıdıkladın bırak dedim yapma dedim dinlemedin, bak kötü olur dedim yapma dedim pişman olursun dedim dedim dedim ama dinlemedin ya dinlemedin
P: demek öyle ha, Ayşegül bunun hesabını evde sorucam senden, sorucam
((Sinan güler))
P: hiç kimse benim oğlumu gıdıklayamaz hiç kimse
((Ayşegül ve Sinan güler))
((Eve varırlar))
((Merdivenlere çıkmak üzereyken İsa gelir))
İ: Poyraz abi
P: efendim oğlum?
İ: annem nerde kaldı?
P: annen bugün gelmez herhalde çok işi vardı da, sen git Albay amcanda uyu hadi bakayım
İ: peki
((Poyraz İsa'yı anlından öper))
P: hatta Sinan sende yat istersen albay amcanda hı? İsa abiyle takılırsın, kafanı biraz dağıtırsın
S: Albay amca ister mi ki?
P: ister tabi tabiki ister niye istemesin, adam zaten yalnız, sizi de çok seviyor oğulları torunları gibi görüyor, onun için de güzel ve eğlenceli olur
((Poyraz Albay'ın kapısını çağlar))
((Albay'ım açar))
P: albay'ım
Al: Poyraz evladım
P: Ümran hanım bugün gelemiyecek
((İsa duymayacak bir şekilde fısıldar Albay'ımın kulağına:
P: orda baskın vardı bu akşam orda kalsa daha iyi olur))
P: İsa sizde yatar dimi
Al: tabiki gel İsa, Poyraz evladım niye soruyorsun ki bu kapı her zaman açık sizlere hem İsa oğlum sen niye kapımı çalıp gelmedin, normalde gelirdin, bir yanlışım olmadı dimi
İ: yok Albay'ım bende daha demin öğrendim gelmeyeceğini Poyraz abi asıl Sinan için gelmiş size yoksa ben biliyorum zaten sizde yatabildiğimi
P: aynen Albay'ım Sinan da sizde yatsa olur mu? O da ordaydı İsayla oynasın kafasını dağıtsın birazcık
Al: tabiki, gel Sinancım gel
((Sinan içere geçer))
((İsa da))
((Sinan kapıya gider ve Poyraz'ın karşısına çıkar))
((Poyraz yere çöker))
((Sinan Poyraz'a sarılır))
((Poyraz bu sarılmaya tabiki karşılık verir))
((Poyraz çekilir ve Sinan'ı önce başından sonra anlından sonra yanaktan sonra gıdından öper sonra da ellerinden öper))
P: oğlum korkmana gerek yok tamam mi, bak ben yukardayım en ufak bir şey olursa aşağıya uçarım oğlum, ben yanındayım korkma, her zaman oldum gibi
S: tamam
P: tamam
((Poyraz Sinan'ı gıdından öper))
P: hadi gir içere üşütme
((Sinan içere girer))
P: görüşürüz Albay'ım
Al: görüşürüz evladım
((Ayşegül ve Poyraz yukarıya çıkar evinin kapısını açıp içere girerler))
((Poyraz kendini bırakır ve koltuğa düşer gibi bir şey tabi bunu bilerek yapmış ve iyi de oturuyor))
((Ayşegül yanında oturur))
A: iyi misin?
P: sinan iyi mi?
A: hayır
P: o zaman bende iyi değilim
A: yapabileceğim bir şey var mi?
P: yağnii deneyebilirsin bence
A: hımm
((Poyraz Ayşegül'e yaklaşır))
((Ayşegül ve Poyraz önce gülümserler sonra öpüşürler))
((Çekilirler))
A: yine baş başa kaldık
P: kaldık kaldık bu zamanı iyi değerlendirmek lazım bence
A: bencede
P: sen benim düşündüğüm şeyi mi düşünüyorsun yoksa başka bir şey mi?
A: sen ne düşünüyorsun ki?
P: yani işte Poyraz junior diyecem ama zaten hamilesin ama olsun dimi yani daha 1 aylık falan bile değil hiç bir zarar gelmez oğluma
A: oğlun?
P: oğlan olucak tabi hissediyorum neyse konumuzdan çıktık zarar gelmez yani çocuğa
A: yani bencede gelmez
P: o zaman...
((Ayşegül gülümser ve Poyraz'ın gömleğinin ilk 2 düğümeyi açar))
((Poyraz diğer düğmeleri açar ve gömleğini çıkartır))
((Ayşegülün üstünde bir gömlek ve jeans var))
((Poyraz Ayşegül'ün düğmelerini açar))
((Ayşegül de gömleğini çıkartır))
((Poyraz Ayşegül'ün uzanmasını sağlar))
((Ve +18 işte 😳))
((2 saat sonra))
((İkisi de koltukta oturur))
((Nefes nefese kalmışlar ikiside))
P: valla Ayşegül Sinan'ı bilmem ama ben daha iyi oldum (nefes nefese söylüyor bunu)
((Ayşegül güler))
((Ayşegül de iyi nefes almaya çalışıyordur))
((Poyraz çamaşırlarını falan giyer Ayşegül de))
((Hâlâ nefes nefese kalmışlar))
((Poyraz koltukta uzanır Ayşegül'ü de yanına çeker))
((Birlikte koltukta sarılıp uyurlar))
((Sabah olur))
((Poyraz uyanır ve bir süre Ayşegül'ü izler))
((Ayşegül uyanır))
((Poyraz'a bakar))
A: günaydın
P: günaydın
((Ayşegül'ün dudağına bir öpücük kondurur))
P: kahvaltımızı yapalım mı?
A: yapalım
((Poyraz kalkar))
P: e hadi o zaman
((Ayşegül'ün ellerini alır ve Ayşegül'ü yukarıya çeker yani kalkmasını sağlar))
P: beraber yapacaz
((Ayşegül gülümser))
A: tamam
((Beraber mutfağa geçerler))
P: e napalım? Nemenem yapalım mı nemenem
((Ayşegül güler))
A: olur yapalım nemenem, Sinan orda yer bence ama gene de ona biraz ayıralım olur mu hatta ona yapalım İsa ve Albay'ım için de yaparız yerler bi güzel
((Poyraz gülümser))
((Ayşegül'ü anlından öper))
P: tamam önce onlara menemen yaparız sonra da bize
((Poyraz domatesleri alır ve keser))
((Menemene girmesi gereken her şey kesilir))
((Yumurtayı tavanın içine koyarlar sonra da sebzeleri koyarlar))
((Bi kaç dakka sonra))
P: ee bu oldu sanki
((Ayşegül de bakar))
A: aynen oldu
((Ayşegül menemeni bir tabağının içine koyar))
A: ben bi götürüp geleyim
P: yok sen yorulma ben veririm, ver
((Tabağayı ellinde alır ve aşığaya iner))
((Kapıyı tıklar))
İ: ben bakarım
((İsa kapıya gider ve açar))
İ: Poyraz abi, Sinan her şeyi anlattı, annem iyi dimi
P: iyi annen iyi kimseye bir şey olmadı, bi Sinan'a zarar vermeye kalkıştılar ama başaramadılar tabi bu yüzden de korkuyor Sinan
İ: ha ben onla konuştum, daha iyi oldu valla
P: ne konuştun ki?
İ: ya işte korkma dedim arkanda dev gibi bir baban var dedim ben Poyraz abinin oğlu olucaktım var ya bütün dünyaya karşı çıkabilirdim çünkü beni kurtarıcağını biliyorum dedim, daha iyi oldu valla asla yalnız olmadığını anlıyor işte
P: aferin be İsa, aferin oğlum sana (anlından öper İsa'yı) neyse al şunu menemen bu, yediniz mi?
İ: henüz yemedik
P: ha, al size yemek üçünüze yeter hatta fazla bile
((Sinan kapıya gelir))
S: baba? Sen mi geldin
P: yok oğlum noel baba gelmiş
((Sinan ve İsa güler))
P: bak Ayşegül ablan sana özel nemenem yapmış, üçünüz yersiniz burda
S: yukara çıkıp sizinle de yiyebilirdim aslında niye zahmet ettiniz
P: olmaz, siz burda yiyin sen bugün Albay amcanda kal tamam mi, bizim Ayşegül ablanla işimiz var
S: ne işi?
P: iş işte oğlum, sen burda kal tamam mi, Albay amcanı iyi dinle ve üzme
S: tamam
P: bi dakka
((Poyraz içere girer nemenemi masaya koyar))
P: Albay'ım Ayşegül size menemen yapmış, size afiyet olsun
A: sağol evladım
P: ha Albay'ım Sinan sizde kalsa bugün, bizim işimiz var da biraz
A: tabiki oğlum kalsın
P: sağol
A: lafı mı olur hiç, sormana bile gerek yok
P: uhhh o zaman ben yavaştan kaçayım menemeni yiyin siz, oğlum iyi yemek ye tamam mi
S: tamam
P: söz mü?
S: söz
((Poyraz Sinan'ı gıdından öper İsa'nın da saçlarını karıştır sonra çıkar))
((Eve girer))
((Kapıyı da kapatır))
((Mutfağa gider))
((Mutfakta Ayşegül domatesler doğruyor/kesiyor, neyse ne işte anladınız😂))
(yorumda hangisi daha iyi olduğunu yazarsanız çok mutlu olurum😂😂)
((Poyraz Ayşegül'e arkasında sarılır))
((Ayşegül domatesleri bırakır))
((Arkasını döner ve Poyraz'a sarılır))
((Poyraz sarılırken Ayşegül'ün saçlarını da okşar))
((Ayşegül'ü gıdından öper))
A: hiç rahat bırakmayacaklar dimi bizi
P: kim
((Bu arada hâlâ sarılıyorlar))
A: kötülük işte, biri gidiyor biri geliyor
P: bu dünya böyle bir şey işte Ayşegül masal değil ki burası, ama biz inat edeceğiz, mutlu olucaz biz
A: olabilecek miyiz?
((Poyraz çekilir ve Ayşegül'ün yüzünü ellerinin arasına alır))
P: biz el ele verirsek bu dünyada atlamıcağımız hiç bir zorluk yok, öpüşürsek imkansızı başarırız
Hele bi de şeyi düşün
((Ayşegül Poyraz'ı vurur))
P: kıyamet falan kopar herhalde, hatta o kıyamet koptu bile, biz onlardan değil onlar bizden korksun Ayşegül
((Ayşegül'ü anlından öper))
P: neyse bugün bunun düşünmenin zamanı değil, bugün günlerden biz
A: nasıl?
P: bugün sadece sen ve ben varız başka hiç kimse yok?
A: Sinan?
P: Albay'ımda kalıcak o bugün bizde dışarıya çıkıcaz, hep Sinan'la takılıcak değiliz ya, biz ne biçim sevgiliyiz be bu mudur yani bu mu? Baksana baş başa bir şey yaptığımız yok be ama artık bu değişecek bundan sonra bolca sen ve ben
((Ayşegül gülümser))
A: çocuğu ekme de
P: o benim oğlum ya çok ayıp, eker mıyım hiç? Neyse hadi hadi yemeğimizi yiyip dışarıya çıkalım
((Beraber menemen yaparlar, Poyraz Ayşegül'ü de bolca öper))
((Sofrayı hazırlarlar ve yemeklerini yerler))
((Sofrayı toplarlar ve kıyafetlerini giyerler))
A: nereye gidicez?
P: oraya gidince görürsün Ayşegül
((Ayşegül gider ayakkabılarını ve ceketini de giyer))
((Poyraz oturum odasında telefonu alıp cebine koyar ve Ayşegül'ün yanına gidip ceketini ve ayakkabılarını giyer))
((Çıkarlar))
((Arabaya binlerler))
((Poyraz arabayı çalıştırır ve yola çıkarlar))
((Ayşegül müzik açar))
((Çalan şarkı: elleri ellerime 💿🎼))
((Ayşegül Poyraz'a bakar ve gülümser))
((Poyraz sesini biraz daha açar))
((Poyraz şarkıyı eşlik eder))
P: elleri ellerime
A&P: oo
P: gözleri gözlerime eee saçları saçlarıma kırışan bir sen olsaannnnnn
((Ayşegül de dans ediyor gibi bir şey aslında daha doğrusu alkışlıyor müziğin ritmine göre))
((Poyraz Ayşegül'e bakar ve güler))
((Öyle yol gider işte))
((Bir park yere varırlar))
((Poyraz arabayı park eder ve çıkar))
((Ayşegül de çıkar))
A: nereye geldik?
P: görürsün birazdan
((Bagaj'a gider ve açar))
((Eşyalar alır bagajdan ve bagajı kapatır))
((Arabayı da kilitler))
P: ee hadi
A: onlar ne?
P: lazım olucak bize
((Poyraz Ayşegül'ün ellini tutup içere girer))
A: Poyraz?
P: Ayşegül? Beğendin mi?
A: beğenmek ne kelime, bayıldım da
P: şimdi geliyor işte, da ne?
A: da ben bunu yapamam ki hiç yani
P: e iyi işte Ayşegül, yardım edecem seni birlikte yapacaz, öğretirim sana
A: sen nerden biliyorsun?
P: Sinan'la bi kaç kes geldimiz oldu yani öyle yapa yapa öğrendim işte
A: Sinan?
P: o sürekli totosunun üstüne düşüyor
((Ayşegül güler))
A: bende kesin düşerim
P: düşmeyeceksin, çünkü (Ayşegül'ün ellini tutar) çünkü ben varım
((Ayşegül gülümser))
P: e hadi
((Hani kaykay var ya, buz üstünde yaparsın oraya geldiler işte onu yapıcaklar))
((Onun için gereken şeyleri alırlar işte o ayakkabı gibi bir şey hani onunla kayıyorsun ya o işte, adını bilmiyorum😂 ve giyerler tabi))
((Ve buzun üstüne çıkarlar))
((Ayşegül bir şeylere tutunur düşmemek için))
P: oraya değil Ayşegül, bana tuttun
((Poyraz Ayşegül'ün yanına gider ve kollunu uzatır))
P: gel gir, bırakmayacam seni
A: düşerim ama
P: düşmezsin söz veriyorum sımsıkı tutucam seni
((Ayşegül Poyraz'ın koluna girer))
P: güveniyor musun bana?
A: evet
((Kayarlar işte birazcık))
((Ayşegül şaşkınlıkla hem kendisini hem de Poyraz'ı izler))
A: düşmüyorum
P: e bana tutundun çünkü Ayşegül
((Ayşegül Poyraz gülümser))
((Ve diğer tarafa geçmeye başarmışlar tabi bu daha çok Poyraz'ın sayesinde))
A: inanamıyorum karşıya geçtik ben düşmeden geçtim, Sinandan daha mi iyi yoksa daha mi kötüyüm?
P: valla şimdi çocuk bazen totosunun üstüne düşüyor ama o bensiz de gayet güzel kayabiliyor yani ama o zaten çok gelmiş buraya ama ilk seferle kıyaslasak o zaman sen daha iyiyisin ben onu tuttum halde her saniye düşüyordu zavallı çocuğum benim
((Poyraz güler sonra Ayşegül de güler))
P: gene karşıya geçelim mi?
A: geçelim
P: bak Ayşegül bir gün sende bunu yapmaya öğrenirsin ve kolumu değil ellimi tutarsın
((Ayşegül güler))
((Gene yavaş yavaş karşıya geçerler))
((Ayşegül bi Poyraz'ı bırakıp ordaki o kısa duvara tutunur)
(O duvar Ayşegülün göbeği kadar geliyordur yani dedim gibi kısa, tutunmak için yapılmış zaten)
E: a Poyraz?!
((Poyraz arkasına bakar, Ayşegül de Poyraz'ın baktı yöne bakar))
P: Emre?! Sen napıyorsun burda ya?!
E: e burda çalışıyorum!
P: Ayşegül ben bi eski arkadaşımın yanına gidiyorum gelecek misin sende?
A: yok sen git ben bi dinlenim
P: peki
((Ayşegül o buz şeyden çıkar ve oralarda oturmak için banklar var oraya oturur))
((Poyraz'ı hâlâ görüyor anlayacanız))
((Poyraz Emre'nin yanına gider))
P: ha müziği bıraktım diyorsun (güler)
E: yani evet öyle oldu, gel bi oturalım ya
P: olur
((Başka banklarda otururlar))
((Ayşegül Poyraz'ı görmüyordur artık))
((Ayşegül iç ses:
Tek başıma da yapabilir miyim bunu ya? Çok eğlenceliymiş ama gerçekten))
((Ayşegül buzun üzerine çıkar))
((Öyle duvara tutunarak karşıya gider))
((Ayşegül iç ses:
Tamam ya duvara tutunamayarak da yapabilirim ya, yani Sinan bile yapıyor bende yapabilirim, ay canım Sinanım benim ya canım oğlum benim, çok özledim valla şimdiden Sinanımı, oğlumu.
Amaannnnn konudan çıktım ha hangi ara oğluma geçmiş bu konu😍 neyse duvara tutunamayarak da yalabilirim bunu))
((Ayşegül duvara tutunmayı bırakır ve kendisi tek başına yavaş yavaş gitmeyi çalışır))
((Tam düşücek derken biri onu tutar))
((Ayşegül'ü ayakta durmasını sağlar))
X: ama dikkat edin buralar tehlikeli bir yerlerinizi kırmayın
A: tamam, yardımınız için teşekkürler
X: önemli değil, benim adım Çınar
((Çınar ellini uzatır))
- | - BÖLÜM SONU - | -
Yorumlarınızı beklerim... 🤗💙