Bir olay. Gereken tek şey bir olay. İstediği tek şey bir olay. Ama bu olayın kötü mü yoksa iyi mi olacağını kimse bilemezdi..
-Klasik konulu bir Hunhan hikayesi.
"Yaralılarla ilgilenin." Sehun söyledikten sonra odasına ilerledi.
Üzerindeki ceketi çıkartarak odanın kapısını açtı. İçeri girerek ceketini askıya astı. Masasına oturmak için döndüğünde boş olan masada duran zarfı fark etmişti.
****
"Teslim ettin mi?"
"Evet, efendim."
_______________________
Hold My Hand Part 40 - Bu o! _______________________
Luhan derin bir nefes alarak camdan dışarıya baktı. Üç hafta olmuştu ve Sehun'u o günden sonra hiç görmemişti.
Olan şeyleri düşünmeden bir saniyesini bile geçiremiyordu. Wufan her ne kadar ona kendisini üzmemesini söylese de bu elbette kolay değildi. Tepkisinin belki biraz abartılı olduğunu düşünmüyor değildi. Ama tanrı aşkına! Kim sevgilisinin başka birisiyle iş icabı birlikte olmasını kabullenebilirdi ki. Özellikle de o işin ne olduğunu bilmiyorsa..
Gerçekten Sehun ona güvenmediği için mi ona söylememişti? Luhan gerekiyorsa ağzına kilit takar ve anahtarını denize atardı onun için.
Kendine gelebilmek için başını iki yana salladı.
Onu görmek istiyordu. Ama bir yandan da istemiyordu. Sehun'un ona tepkisinin nasıl olacağını kestiremiyordu.
Nefesini vererek oturduğu yerden kalktı. Taemin'e danışsa iyi olacaktı.
Yerinden kalkarak üzerini değiştirmeye gitti. İşi bittiğinde geri dönerek sehpanın üzerinden telefonunu aldı. Askılıktan ceketini ve anahtarını alarak dışarı çıktı. Kapıyı kilitlerken bir yandan da telefonundan Taemin'in numarasını tuşluyordu.
Anahtarı kilidinden çıkartarak Wufan'ın ona bıraktığı arabaya doğru ilerledi. Telefon birkaç çalış sonrasında açılmıştı.
