I Fell InLove With My BEST FRIEND

Chapter Twenty-Eight(The Reason Behind)

Someone's POV

Nakakatawa talagang pag masadan ang mga laruan ko. Halatang takot na takot. Dapat lang silang matakot. Dahil hindi lang yan ang gagawin ko sa kanila.

"Boss," Tawag sa akin ng isa kong utusan.

"Bakit?" Tanong ko sa kanya.

"Dumating na ung pina pa-deliver nyo." Sabi nito sa akin.

Gumuhit naman sa labi ko ang isang malaki at matingkad na ngiti.

"Sige, ibigay na yan sa dapat nating pag bigyan nyan." Sabi ko.

Time is running out, and no one can protect all of you against me.

Patikim pa lang yan, hindi pa yan ang totoo kong plano.

Bwahahhahahahaahahahhaahah.

Binalaan ko na kayo noon, pero nag paka kampante kayo, kaya eto ang higanti ko.

Marie POV

I know guys na naaalala nyo pa ako kase ako lang naman ang magandang kapatid ng bida dito sa story na toh na si Marcus Lex Ramirez.

Yes, the famous Marcus in the Royal University. Kahit na kilala nyo na sya pinakilala ko ulit sya kase ganun ako ka-proud sa kapatid ko.

As I was saying, nandito ako ngayon sa quadrangle papunta sa room nila kuya ng may nakita akong kumpulan sa locker room.

"What happened?" Tanong ko sa isang estudyante.

"Nag sisifaw kasi kanina sila Herlane, Kaye at Sarah eh." Sabi nito. Because I heard ate Herlane's name I ran as fast I can. Until..

"Ahhhhh!! Kuya Lucas why did you kill that innocent kitten!?" Sabi ko kay kuya Lucas na may buhat buhat kuting at duguan pa ito.

"I didn't kill it." Sabi ni kuya Lucas tsaka dahan dahang ibinaba ang kuting. Lumapit ako kay ate Herlane kasi namumutla na sya.

"Ate anong nangyari bakit ka namumutla ha?" Tanong ko. Tinignan nya muna ako tapos niyakap nya ako. Ilang sandali lang meron akong naramdamang basa sa balikat ko.

"Umiiyak?" Kuya Marcus mouthed. Concerned pa rin sya. Well, sino bang hindi?

"I don't know." I said. Nakaka awa si ate Herlane sa totoo lang. Kahit si Ate Sarah at Ate Kaye ay umiiyak na din.

"I bigay mo sa kuya Marcus mo." Sabi ni Ate Herlane ng pabulong lang tapos meron syang iniabot sa kamay ko. "Wag mong sasabihin na ako ang nag bigay nyan." Sabi nito sa akin. Ang weird. As in sobra.

"Sige po ate." Sabi ko. Humiwalay na sya sa pag kakayakap sa akin tapos kinuha nya ang gamit nya bago umalis. Sinundan naman sya ni ate Sarah at Ate Kaye.

Tinignan ko kung ano ung ipinapa bigay ni ate Herlane at nakita ko lang ay isang necklace.

Wait, ito ung necklace na gustong gusto ni Kuya. Bakit kaya ito ibinigay ni ate Herlane at nakita ko lang ay may chance na mag pakilala at makilala kayo ng mga tao ngayon dito sa story na toh. Teka, ano ba tong pinag sasabi ko? Nawala na naman ako sa mundong ibabaw. Napunta na naman ako sa space. Sorry for that guys ha? So ok ipapasa ko muna sa iba ang POV na toh so ok bye bye na sa inyo. (Naiirita na siguro si author sa kaartehan ko).

Someone's POV

Sa tingin ko magiging maganda ang plano ko. Siguro naman matatauhan na sila sa ipapa dala ko.

Bwahahaha!!!

Sa ngayon, naka masid ako sa kanila. Mukha namang nagustohan nila ang pasalubong ko eh.

At ung Marcus na yun, to the rescue naman sa best friend nya. Tch! May pahawak hawak pa sa pisngi! Masyado talagang malandi eh noh? May girlfriend na nga, nilalandi pa ung best friend nya or should I say, ex-best friend?

Kung tinatanung nyo kung bakit si Herlane ang palagi kong tinitirya at hindi si Marcus na kinagagalitan ko talaga, dahil may kasabihan nga ang grupo namin, kung gusto mong mag higanti, sa puso mo tirahin.

Ibig sabihin ung mahal nya ang saktan mo para habang buhay na nyang isusumpa na binangga nya ang grupo namin.

Isa lang naman ang dahilan kung bakit ako nagagalit sa kanila eh, yan ay dahil sa kapatid ko, kapatid ko na three years ng patay. Ng dahil sa grupo nila!!!!

Wala silang ginawa para iligtas ang kapatid ko! Pinabayaan lang nila na mamatay ng ealang kalaban laban at kaalam alam ang kapatid ko.

Ang kapatid ko na tanging pamilya ko! Bata pa lang ako ulila na ako, ulila na kami, hindi namin kilala ang iba pa naming kamag anak at ang kapatid ko lang ang tanging natira sa akin. Tapos mamamatay lang ng parang pusa!!

Walang awa ang mga yan!! Mga walang puso!! Di bale sana kung wala ng pamilya ang nag hihintay dun sa tao na un eh! Ang kaso lang eh meron! Meron! At ako un!

Habang buhay nila pag babayaran ang buhay na kinuha nila sa akin! Sisiguraduhin kong isusumpa nila ang nalalabing araw sa buhay nila!!

Sisiguraduhin ko na isusumpa nila na nabuhay pa sila!! Ang mga taong katulad nila ay hindi na dapat pang nabubuhay sa mundo!!

Hindi na dapat sila ipinanganak!! Ang mga katulad nila dapat pinapatay na lang!!

Habang buhay na akong walang pamilya, at habang buhay na silang mag dudusa!! Dahil sa mga ipinag gagawa nila!!

Ang isang buhay na kinuha nila, ay marami pang magagawa, at marami pang plano sa buhay! Ang taong un ang dahalan kung bakit ako nag pursiging mag aral, pero ngayong wala na sya, sisiguraduhin ko na ipag hihiganti ko ang walang kalaban labang pag patay sa kanya!

"Boss," Tanong sa akin ng alipin ko.

"Bakit?" Tanong ko.

"Merong gaganaping party sa bahay ng mga Ramirez sa isang linggo." Sabi nito. Hmmm. Magandang timing.

"Wag nyo munang ipadala ang regalo ko, hayaan nyong sa party na lang na un natin ibigay ang advance birthday present natin sa mga un. At siguraduhin nyong hindi na kayo papalpak kundi kayo ang uunahin ko!" Sabi ko.

"Boss, alis na kami." Paalam ng isa ko pang alipin.

"Sige na at ayokong makita yang mga pag mumukha ninyo!" At tuluyan na nga silang umalis. Buti na lang.

Konti na lang, konti na lang at makikita nyo na si San Pedro.

Bwahahhahahaha!

Mag hintay lang kayo, at makaka pag pahinga na kayo, pihingang tuloy tuloy...

Bwahahahahahahahahaha!!!!!

__________________________________________

Sa lahat po ng readers gusto ko lang po sanang ipaalam na last 23 chapters na lang po ang story na toh. Wag pa kayong mag alala dahil meron pa po itong book 2...

Ciao