I Fell InLove With My BEST FRIEND

Chapter Thirty-Nine(Finally)

Sarah POV

Ilang bwan na ang nakakalipas. Malapit na din kaming grumaduate. Nandito kami sa sementeryo. Dadalawin namin ang taong lumugtas sa buhay namin.

"Hi, kamusta ka na dyan?" Panimula ni Kaye. "Hanggang ngayon, paulit it pa rin akong mag te-thank you para sayo. Kase kung hindi dahil sayo, wala na sana kami dito." Sabi ni Kaye habang umiiyak na.

"Salamat ah." Sabi ko. "Salamat kasi bumalik ka para sa amin. Salamat kasi sinagip mo kami. Salamat kasi nandito ka para sa amin. Wag mo sana kakalimutan na bantayan kami sa lahat ng oras at panahon." Sabi ko habang nag papahid ng luha sa aking mga pisngi.

"Wag mong kakalimutan na hinding hindi mawawala sa isip namin na ukaw ang taong nag ligtas ng buhay namin. Kung wala ka doon, wala na siguro kami dito sa mundong toh." Sabi naman ni Lucas nangayon ay umiiyak na din.

"Hey," Panimula ni Marcus. "I know right now you're in heaven. Hope to see you there soon but not so soon. Thank you for saving my life. I will never forget what you did to me. I may feel a little bit of disappointment, because it was meant to be me, but you changed it. Thank you, because of you I can still feel everything in this world. Always save us from any harm. I will never forget you." Sabi ni Marcus.

"Sorry we're late." Sabay sabay kaming napalingon sa likuran namin.

"Herlane, Kuya Sanji, Ate Kie." Sabi ni Sarah.

"Bakit kayo late?" Tanong ni Marcus.

"Sorry naman po. Dinalaw pa kasi namin si Moz sa kulungan." Sabi nito.

Naguguluhan ba kayo kung bakit buhay pa sila? Well, eto ang nangyari..

--flashback--

"HERLANE!!!!!!!!!" Sabi ni Marcus.

"Hindi, wala." Sabi naman ni Herlane.

"H-herl-lane," Napatingin si Herlane sa likod nya. Napaluhod sya at inalalayan si JEA.

Oo si Jea. Sya ang natamaan at hindi si Herlane.

"Jea, anong ginawa mo?" Sabi ni Herlane.

"Sabi ko naman sayo eh. Handa kong itaya ang buhay ko maligtas ka lang. Ganyan kita kamahal. Kahit kelan di ka nawala sa puso't isipan ko. Palagi kitang iniisip. Sumama lang ako kay Moz para mabantayan ka. Hindi ko ginusto ung nangyari sayo sa highway. Mahal na mahal kita Herlane." Yan ang huling sinabi ni Jea bago sya bawian ng buhay.

"Jea!" Umiiyak na sabi ni Herlane.

"MOZ!" Sigaw nh isang babaeng pamilyar na nasa may pintuan.

"Ate Kie?" Sabi ni Moz.

"Anong ginawa mo?!" Sabi ni Ate Kie sabay pinuntahan si Moz at si kuya Sanji?

Oo si Kuya Sanji! Pumunta sya sa amin.

"Sarah, ok ka lang?" Tanong ni kuya.

"Hindi, patay ka na." Mamaya ako mag papaliwanag.

"Itaas ang kamay walang gagalaw." Sabi ng mga pulis.

A few minutes later

"Nung sumabog ang bus na sinasakyan namin, nasa labas kami nun para bumili ng pag kain. Wala kami sa bus. Ung nakitang i.d ipinabantay lang namin un sa isa sa mga taong nasa bus. Ung nanay ni Moz, hindi sya mamatay dahil sa depression, namatay sya dahil sa sakit na cancer. Totoong nag pakamatay ung tatay nila dahil un sa mga utang na naiwan sa kanya. Hindi totoo ang lahat ng sinabi at nalalaman ni Moz." Sabi ni Kuya.

Nasa ospital pala kami para sa mga sugat tapos si Ate Kie nasa pulis station.

"Kayo po ba ang nag dala sa pasyenteng may tala ng baril?" Tanong ng doktor na kakalabas lang.

"Opo." Sabi ni Kuya Sanji.

"Sorry, pero namatay ang pasyente. Ginawa na namin ang lahat pero wala talaga. Sorry. Excuse me." Sabi ng doctor bago umalis.

Naka ulo si Herlane tapos umiyak ng umiyak. Niyakap sya ni Marcus. Kawawa naman si Jea.

--end of flashback--

"Hi Jea. Already missing you. Thank you for saving me, for saving us. You will never be forgotten by the people around you. Bantayan mo kami ah. Palagi mo kaming titognan mula dyan sa langit. I understand kung bakit mo kailangang sumunod kay Moz, I really appreciate what you did for me. Saving somebody's life is a heroic act. You saved my life even though it means you have to die. Thanks for everything that you did. You will remain in our hearts." Sabi ni Herlane.

Jeavine Vallejo
Born: March 8, 1997
Died: November 29, 20**
You will stay in our hearts

"Hi, Jea, sana mapatawad mo si Moz sa ginawa nya sayo. Wag mo sana kaming papabayaan ah." Pag katapos ng sinabi ni Ate Kie umalis na kami.

Kinarga ko si Arch ang pamangkin ko na anak ni Ate Kie at Kuya Sanji. Si Arch Vincent Pascual.

Sa mga nag daan na araw, linggo at bwan, maraming nag bago.

Si Mama at Papa tinanggap na si Ate Kie, Kuya Sanji at Arch.

Si Kaye at Lucas stay strong na sila. Siguradong wala ng makaka pag pahiwalay sa kanila.

At eto pa kami na ni Warren. Biruin mo un. Naging kami ng dwende na toh.

Wala na nga pala ung kasunduan ng mga mama namin. Tumupad sila sa pangako.

At eto ang pinaka malupet! Si HERLANE AT MARCUS NA!!!!

Mag jowa na sila!

"Boo," Tawag ni Marcus kay Herlane sabay backhug dito.

"Bakit?" Tanong naman ni Herlane.

"Gutom na ko." Sabi ni Marcus na parang isang batang nag hihingi ng pambili ng cotton candy.

"Kain na tayo." Yaya ni Herlane sabay sakay sa kotse ni Marcus.

Pumunta kami sa Jollibee at ung boys ang umorder kaming mga girls naman nag chichikahan lang.

"Hi mga miss." Sabi ng mga pangit na strangers.

"Sorry, we're taken." Sabi ko. Totoo naman ah.

"And correction, Misis na po ako." Sabi ni Ate Kie.

"Hoy!" Sabi ni Lucas na nasa likod pala nila.

"Inaano nyo mga asawa namin?" Sabi naman ni Warren. Feeler tong epal na toh.

"Oo nga. Bakit nyo sila ginagalaw?" Sabi naman ni Kuya Sanji.

"Papalag ba kayo ha?" Nambabantang sabi ni Marcus. Dahil sa pananakot effect na ginawa nila, umalis na ung mga pangit na un at naupo na sila.

"Ikaw ang feeler mo!" Singhal ko kay Warren sabay palo sa braso nya.

"Maka-hoy ka ah!" Sabi naman ni Kaye kay Lucas.

"Maka pag tanong ka naman akala mo inaaway kami!" Sabi ni Ate Kie.

"Nag hagamon ka pa ng away! Gusto mo tayo mag away?!" Sabi naman ni Herlane.

"Sorry na, Boo." Sabi ni Marcus sabay hug at kiss kay Herlane.

Awww. Ang cute nila tignan. Sana mag tuloy tuloy na toh.

_________________________________________