Ikaw At Ako

Chapter 3

Chapter 3

Cherry's Pov

6 na buwan. Matagal na ako dito. Ni hindi ako makausap kahit sino. Ako lang mag isa dito. Bakit hindi na lang nila ako pakawalan? Wala akong balak isumbong sila. Gusto ko lang makaalis dito. Naiinip akong walang ginagawa. Kamusta na best friend ko? Sigurado akong hinahanap niya ako. Namiss ko bigla ang best friend kong si Sarah. Dahil wala akong magawa. Nilinis ko na lahat at nagluto na rin. Mabuting pa manood na lang ng movie. Nang may narinig akong pumasok, lumingon ako sa kanila. Bakit! Nandito sila? Anong ginagawa nila dito? Pinatay ko ang pinapanood ko. Lumapit ako sa kanila. 

"Sa wakas dumating na rin kayong dalawa," sabi ko sa kanila. 

Mukhang kakauwi lang nila galing trabaho; makikita mo sa mga mukha nila ang pagod. Natawa ako dahil nakasuot sila ng pormal na damit. 

"Anong ginagawa mo sa labas?" Nagulat ako sa sigaw ni Mike. 

Natigilan ako sa ginawa niya. Galit na galit niya akong hinawakan. Hindi ko napansin na kasama pala siya. 

"Don't worry Mike, hindi siiya makakatakas.” Depensa ni Emz sa akin. 

Sa tagal ko na dito, unti-unti ko na silang nakikilala. Mabait sila sa akin. Lagi silang dito sa tuwing walang work. Ewan ko lang sa abnormal isa sa kanila biglang nagalit. 

"Halika sa loob." Tumingin lang ako kay Mike. 

Problema nito. 

"Sige Cherry pasok ka na, mukhang highblood si boss," bulong sa akin ni Emz. 

Nakakunot ang noo ko na nakaharap kay Emz. 

"Gusto ko lang lumabas. Gusto ko nang umuwi. Wala naman akong ginagawa dito promise hindi ako magsusumbong. Hindi ko na magpapakita sa kapatid mo. Walang kasal ang naganap. Dahil kinidnap mo ako. Please," mahinang sabi ko sa kan'ya. 

Seryoso siyang tumingin sa akin.

"Can you stop now? Wala na ang kapatid ko; iniwan ka na. Nasa ibang bansa siya. Umalis siya, iniwan ka! Mahirap bang intindihin ‘yon?” Tinitigan ko lang siya, sumisigaw talaga na para akong nabingi. 

"Hindi totoo ‘yang sinasabi mo," sabi ko sa kan'ya. 

Natawa lang siya sa sinabi ko. Totoo naman na sinasabi niya lang para hindi na ako magsalita. tungkol sa kapatid niya. Nakakunot lang ang noo ko na nakatingin sa kan'ya. May nakakatawa ba sa sinabi ko? 

"Gusto mong malaman, sige tawagan mo siya." Tumingin ako sa kan'ya at tumawa. Lagi niyang sinasabi sa akin 'yan. 

"Kung siya nasa ibang bansa, makakauwi na ako. Wala akong balak makisiksik sa taong walang paninindigan nagmana sa iyo," mataray na sabi ko. 

"Bakit ba ang kulit mo? Sabi ko hindi puwede. Hindi ka aalis, dahil hindi ka aalis. This is your house," mariin niyang sabi sa akin.

 Ano ba ang bahay ko? Ang lakas talaga ng lalaking 'to. 

"Hindi puwede. I have no intention to live here with you," sabi ko sa kan'ya. 

"Hindi ka ba titigil? hahalikan na kita. Marami akong ginagawa; wag ka nang magdagdag, okay? Paulit-ulit lang tayo. Para kang bata.” Natigilan ako sa sinabi niya. 

"Tama na, kain na tayo." Sabay tawa ni John. Sa inis ko iniwan ko sila. 

Pagpasok ko sa kuwarto ko. Nagtapon ako ng mga unan dahil sa inis. Kailangan kong gumawa ng paraan para makalabas nang dumungaw ako sa bintana. Napangiti ako bigla sa naisip kong plano. Gumawa ako ng paraan para makahanap ng lubid.Gumawa ako ng kumot at ginawang pantali ito. Muntik na akong mahulog ng bigla akong nawalan ng balanse at napasigaw sa sakit. Bumagsak ako sa sahig ng hindi makagalaw. Sabi ko ang sakit. Sinubukan kong gumalaw 

"Aray!" Napasigaw ako sa kagagahan ko.

I cannot stand up. Nagulat ako nang makitang seryoso ang mukha ni Mike na nakatingin sa akin. Ako naman, hindi ko na alam ang gagawin ko. Ang nakasimangot na mukha ni Mike na parang kakain ng buhay. Umiwas ako ng tingin sa kan'ya. Pinagtawanan lang ako ng dalawang ‘to. Sarap nilang hampasin tatlo ‘to. Inaasar nila ako. 

"Anong ginagawa?" seryosong tanong sa akin ni Mike. 

Hindi ko siya pinansin, nainis ako sa kan'ya. 

"Ouch." Napasigaw ako dahil pinilit kong tumayo.

 Nagulat ako. Lumapit siya sa akin nang bigla niya akong binuhat. Nabigla ako sa ginawa niya. Narinig ko ang tawanan ng dalawa, hindi man lang ako tinulungan nitong lokong 'to. 

"Bitiwan mo ako," sabi ko sa kan'ya. 

"Wag kang malikot, babagsak tayo." Nagulat ako nung ibinaba niya ako dinala  niya ako sa kuwarto niya.

“Bakit mo ako dinala dito sa kuwarto mo?" tinignan niya lang ako ng masama.

"I don't trust you; mahirap! Nakagawa ka na naman ng kalokohan." Hala siya ako pa talaga gagawa ng kalokohan. 

"Gusto ko ng umuwi," mahina  ko sabi. 

"Pagod na ako Cherry; Wala akong oras makipag-away sa'yo. Marami pa akong gagawin. Sumasama ka pa sa iisipin ko. Dumadagdag ka pa sa mga problema ko! "Seryoso niyang sabi sa akin. 

"Kung hayaan mo na lang ako," sabi ko ulit sa kany'a.

"Hindi puwede. Bakit ang tigas ng ulo mo?" napasigaw siya bigla, napa atras ako.

 "Stop, one more question?" Lumapit siya sa akin. Napaatras ako kaya nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. 

"Tatahimik ka din." Sabay tawa niya.

 Namalayan ko na lang. Nakakakilabot ang lalaking ito. 

"Sa susunod na tumakas ka. Kapag nahuli ulit kita, dadalhin kita sa isla," pananakot niya sa akin. Seryoso siya. 

"Bakit mo ginagawa 'to? May masamang ginawa ba sa iyo ng kapatid mo?” tanong ko sa kanya bigla naman siyang natahimik. Tiningnan niya ako ng masama. 

“Halika na nga!” Unconsciously napahawak ako sa bibig ko. May mali ang sinabi ko. 

"Hindi na ako magtatanong. Ang bad mo." Lihim ko na lang nasabi mahirap na  baka saktan niya ako sa inis. Tumayo ako nakalimutan kong injury ako. Ang katangahan ko bigla akong natumba, buti na lang nasalo niya ako at pareho kaming nahulog pababa. Nasa ibabaw niya ako at nagkatinginan kaming dalawa. Naramdaman kong hinalikan niya ako ng daan-daang at napapikit na lang ako. Maya-maya, tinulak ko siya palayo, doon ko lang namalayan na halos nakalimutan ko na sarili ko. Hnalikan niya ako sa hiya ko hindi ko siya nilingon. Maya-maya pa ay naramdaman kong iniwan niya ako ng mag-isa. Natulala lang ako sa kawalan hanggang sa bigla na lang akong nakatulog dahil siguro sa nakakapagod na araw o dahil sa pagkapilay ko.