A Lost Road To Nowhere

Lost~ 28

Jimin's POV

"What the hell?! Bakit umiiyak si Sab?!" Napahinto naman sila sa pagtatalo nila sa biglang pagsigaw at pagdating ko. Mind you lang ho, nasa food court pa din kami kaya nagtinginan yung mga tao. Good thing mga nakamask kami at yung iba nakashades at cap pa kaya di kami nakilala. Agad ko din linapitan si Sab para malaman kung bakit sya umiiyak.

"Sab dear, bakit ka umiiyak? Anong ginawa netong mga ugok sayo?" Tanong ko kay Sab with my softest voice.

"Kase *sniff* away sila ng away *sniff* eh gutom na kami ni Min *sniff* tapos ang tagal mo dumating *sniff* kaya di ako makabili ng pagkain *sniff* eh yung wallet ko nasayo tapos sila di nila ako napapansin *sniff*." Sagot sakin ni Sab. Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa dahilan ng pagiyak nya o maiinis ako kela hyung at Wendy kung bakit pa nila hinintay umiyak tong si Sab bago nila intindihin. Pero I know laughing wouldn't be the best option. Jusko tlaga yung moodswings ng babaeng to. Tsk. Pregnant woman.

"Hay nako Sab, sge na. Stop crying na, baka maging pango nyan si Min sge ka! Bawal ang stress sayo baka pumangit anak ko. Ano ba gusto mo kainin? Ako na bibili." Pangaamo ko sakanya.

"Yun nga yung problema Jimin eh! Di ko alam yung gusto ko! Basta gusto ko kumain!" Sagot sakin ni Sab habang may namumuo nanamang luha sa mata nya.

"Hey, stop crying already. How about this, maglakad-lakad tayo and then pag may nakita kang gusto mo sabihin mo na lang then I'll buy it. Deal?" Sagot ko kay Sab. Agad naman syang tumango.

"Iba ka na talaga Jimin! Naging matured ka na! Iba tlaga nagagawa pag nagiging bagito eh no? Pag instant daddy ka ang daming nagbabago, except sa height mo." Pangaasar ni Jhope na bigla namang tinawanan ni Sab. Mumurahin ko dapat si Jhope hyung pero napatawa naman nya si Sab so okay na din. Jusko, her and her moodswings will be the hardest thing to understand in this world.

-------------

Sabrina's POV

We are currently walking dito sa food court and halos lahat ata ng station ng pagkain naturo ko na and lahat naman binibili ni Jimin. Eh ayaw ko naman kainin to. Trip ko lang ituro. Siguro sila Wendy na lang kakain neto. Kanina naman kase di tlaga ako gutom. Tulala pa nga ako pagbalik eh. Eh kase naman! Nabigla talaga ako na alam pala ni Jimin na may "Min" yung gusto kong ipangalan sa anak namin kung sakali. Kaso nung umalis si Jimin tas nagtalo- talo sila bigla lang akong nagutom tas yun na, yung hormones ko nagwala nanaman!

"Sab. Lika na? Balik na tayo kela hyung. Dami na nating nabili eh. Pati sila pwede na nilang kainin to eh." Aya sakin ni Jimin. Tumango na lang ako dahil alam ko namang tama siya. Eh ang dami ko kayang pinabili, kaya ok lang naman sakin na magshare. Pagbalik namin nakita ko na nagaaway nanaman si Jin at Wendy. Jusko. Wala bang katapusan tong dalawang to?

"Hala! Sge lang! Away lang! Pag si Sabrina umiyak nanaman, lagot kayo!" Pananakot ni Jungkook na parang bata kela Jin. Ang cute cute tlaga ng batang to. Nakakagigil. Haha.

"Sus. For all I know kaya lang nagaasaran yang dalawang yan kase may gusto na yan sa isa't isa." Pangaasar ni Yoongi na ikinatahimik ng lahat. Pati si Jin at Wendy natahimik eh. Woah. Awkward ah.

"Uhh. Ano... Sab, upo na tayo." Pagaaya saken ni Jimin. Tumango naman ako sakanya. Pagkaupo namin agad ko naman silang inaya nung mga pagkain na bili namin para mabawasan naman yung awkwardness.

------------

Jin's POV

Pakshet tlaga tong gilagid na to. Ako?! Magkakagusto sa babaeng to?! What the hell?! Never in my wildest dream. Jusko. Magkakaron muna ng pink na moon bago mangyare yun. Besides, I like someone else.

"Jin. Kain ka na. Eto oh." Pagaaya sakin ni Sabrina habang nagaabot siya sakin pagkain. Umiling na lang ako kase di ko pa din mahanap yung boses ko. Hayup kase yan si Yoongi.

"Oy. Jin hyung. Kunin mo na yung pagkain. Wag kang pabebe, di ka maganda." Sabat ni Taehyung. At dahil dun parang lahat ng boses ko bumalik.

"Hoy. Anong di maganda?! Pag yan di mo binawi sigurado akong may mangyayare sayong di maganda." Pananakot ko sakanya. Aba, ako ba naman, tawaging di maganda? Masama ang magsinungaling no.

"Pwede ba? Kumain na nga lang kayo. Dami nyong daldal eh." Paninita ni Jhope samin. Kala mo siya di madaldal eh no?

"Wow. Parang ikaw di madaldal ah?" Sabat ni Jimin.

"Wow. Parang ikaw di pandak ah?" Pangaasar ni Taehyung.

"Wait nga lang! Ano nanaman kinalaman ng height ko dito?!" Naaasar na tanong ni Jimin.

"Ewan namin. Tanong mo sa gilagid ni Suga hyung baka alam nya." Pagsabat ni Namjoon.

"Hoy! Ikaw alpaca k----" Sasagot pa dapat si Yoongi ng biglang sumabat si Wendy at Sabrina.

"So ano? Magaaway na lang kayo dito? Ganern?" Tanong nung dalawa.

"So ano? Magtataray na lang kayo dito? Ganern?" Tanong ko sakanilang dalawa.

"Heh! Tigil niyo na nga yan! Wag nyo nga awayin si Sab! Kung gusto nyong mangaway, si Wendy awayin niyo!" Sabat ni Jimin.

"Ah ganon?!" Akmang papaluin na dapat ni Wendy si Jimin ng pinigilan sila ni Jungkook.

"Stop naaaaaa! Kain na lang tayoooo!" Ang cute tlaga ng batang to.

---------

Sabrina's POV

We already dropped off Wendy sa condo nya. So, andito na kami lahat ngayon sa elevator sa may dorm. Lahat sila mga mukhang tanga, di na kita yung mga mukha nila kase natatakpan ng mga dala nilang gamit. Ang dami kasi tlaga naming binili ni Jimin.

"Jimin. Walangyaka! Siguraduhin mong papakainin mo kami pagkatapos neto!" Angal ni Taehyung. Siya ata kase yung pinaka madaming buhat eh. Hahahaha.

"Kakakain mo lang, kakain ka nanaman ulit?" Tanong ni Yoongi kay Taehyung.

"Ganon tlaga pag pogi, hyung." Sagot ni Taehyung. Ang kapal talaga ng mukha neto eh noh?

"Mas pogi ako sayo Taehyung hyung." Sabat ni Jungkook.

"Lika na nga! Kumakapal nanaman mga mukha nyo eh." Paninita at pagaya ni Jin nung pagbukas ng elevator. Lahat kami dumiretso na sa dorm.

"Jimin. San natin ilalagay yung mga gamit?" Tanong ko kay Jimin.

"Wag mo na problemahin Sab. Kami na bhala dito. Dun na lang to sa kwarto ko. Akyat ka na dun para makapaglinis ka na at makapagpahinga." Sagot sakin ni Jimin sabay halik sa noo ko. Tumango naman ako bilang sagot kaya umakyat na ako.

Habang umaakyat ako naiisip ko lang kung gano kasaya tong araw na to kahit ilang beses ako umiyak dahil sa moodswings ko. Hahaha. Para akong tanga dito na nakangiti magisa. Pero nawala yung ngiti ko pagpasok ng kwarto ko. Nakita ko nanaman yung gamit na naiwan sa tapat ng pintuan ng dorm nung araw na may nagdoorbell. Pagbukas namin ng pintuan nung araw na yon, hindi tao ang sumalubong samin nun kung hindi...

Isang pulang kahon na may mensahe.

---------------

(A/N)

Ayo guys. Im back again. Sobrang tagal ko na ngayong magupdate huhu. Palagi kase akong may writer's block eh. Palagi kong nakakalimutan yung plot eh then bigla ko na lang maaalala. Tas sobrang busy ko pa sa school. Sorry tlaga guys. Please continue to support my book. Thank you guys :D