The Vampire in Love

7. First smile.

I was walking again papuntang school. Ayokong mag drive at ayoko din na ipag-drive ako tss. Ang weird ko ngayon hah.

Hayyys. Hindi talaga maalis sa isipan ko ang mga nangyari kagabi. Bakit ba ayaw maalis ng mga bagay na iyo sa isipan ko? Naiinis ako at the same time natutuwa. Pinagtanggol niya ako. He protected me. He's concern!? But the annoying part of this scene ay hindi ko narinig ang mga sinabi niya nung makatulog na ko. Ano kaya ang sinabi niya?

Hindi naman ako kinikilig aa nangyari kagabi ha. Hindi talaga. Sige na nga slight lang.

Pero ayokong mag conclude baka sadyang assuming lang talaga ako? Pero hmm.. there's a piece of me hoping that he's relly concern about me.

Piniling ko nalang ang aking ulo dahil sa mga naiisip ko. Ano ba Zennelle? Maglakad ka na nga lang! Hindi mo ikakabuti kung siya nalang ang iisipin mo. Eh? Hindi ko naman siya iniisip eh. Hindi talaga.

Nakakapagod mag lakad kahit malapit lang naman ang nilakad ko. Pero mas napagod ang isip ko sa kakaisip sakany- sa paglalakad ko letche!

Nasa hallway na 'ko pero napansin ko yung sapataos ko na parang may nakadikit na something kaya naman tinignan ko 'to. Fvk may gum sa shoes ko argh!!! Kung sino man ang kumain nito mamatay ka din ng walang ambag.

Inis kong kiniskis ang sapatos ko pero wala paring nangyayari kaya naman tinodo ko na ang pagkiskis dito. I don't care kung pinagtitinginan na ako ng mga tao dito basta maalis ko lang ang pesteng bubblegum na 'to. Bwiset!

Nang maalis ko na ito ay iniangat ko na ang tingin ko at hindi ko inaasahan na..

O_O

I saw him! I saw him looking at me while smiling sweetly, showing his perfect set of teeth.  OH GHAD! Are you for real Vayler Meyer? How could you resist that the devilish look before is now a cute innocent boy. Am i dreaming?

Right now Vayler is looking at me? Smiling at me? But why? Namamalikmata lang ba ako? My heart relly beats so fast and i can feel the butterflies in my stomach.

Ngunit ng mapagtanto niyang nakatingin ako sakanya ay napawi ang ngiti niya at nag-iwas ng tingin. Aba! Loko to ah!?

Hindi ko alam kung bakit kusang nag lakad ang mga paa ko papalapit sakanya at sa hindi inaasahang pangyayari ay nag lakad na rin siya.. palayo sakin.

Pero bakit? Bakit siya umalis?

Sana ang pangyayaring ito ay panaginip lang dahil alam kong ako lang ang masasaktan sa pag aambisyon kong ito.

~

"Zennelle? What's wrong with you?" Nagulat ako kay Niann. Nandito kami ngayon sa cafeteria.

Ano nga ba ang mali sa akin? Kanina pa ito ah.

"Nothing. I'm just tired." I lied.

"No! You're not. Alam kong may iniisip o pinproblema ka." Hays! Sometimes i hate Niann for knowing a lot of things to me.

Alam kong pag tatawanan lang ako ng babaeng 'to, pero alam ko ding hindi niya ako titigilan hangga't hindi ko sinasabi ang totoo sakanya.

Huminga muna ako ng malalim bago sabihin ang totoo sakanya.

"Maniniwala ka ba kung sabihin kong may nagugustuhan ako?" Tanobg ko sakanya.

Pero nagulat ako ng hindi siya tumawa gaya ng inaasahan ko. What's wrong with her? She became serious this time.

I remember na everytime na sasabihin kong may gusto ako ay pinagtatawanan niya ako. Pero ngayon ay hindi niya ginawa which is weird.

Matagal bago sumilay ang ngiti sakanyang labi.

"I know." Sagot niya sabay inom ng juice niya kaya naman napakunot ang noo ko.

"Huh? What do you mean?" Tanong ko sakanya.

"Hahaha! Dati ko pa alam ang bagay na iyan Zennelle, kilalang kilala na kita kaya alam ko lahat ng bagay pagdating sayo. Alam ko ngang may gusto ka at kung sino 'yon." Paliwanag niya. "Pagtataray o pagkagalit man ang pinapakita mo pero believe me Zennelle alam kong gusto mo na siya." Pagpapatuloy niya pa.

Tama siya, mukhang gusto ko na nga talaga ang yelong lalaking iyon. Pero bakit? Bakit siya pa?

"Natatakot ako Niann. I'm scared"  sabi ko sakanya.

"Bakit? Dahil alam mong malabong magustuhan ka din niya?" Tanong niya.

Then suddenly, napatango ako sa tanong niya. Dahil alam ko sa sarili ko ngayon na isa lang ako sa mga tagahanga niya.

"Yeah." I replied sadly.

"I don't know what to say girl, but please don't hide what you really feel for him." Niann said.

Bigla kong naalala yung pangyayari kanina.

"Pero alam mo ba Niann. Kanina when iwas at the hallway i saw him looking and smiling at me." Sabi ko.

Napaayos siya ng upo at gulat na tumingin sakin.

"What!? For real??" Tanong niya.

"Yeah. I'm not assuming or what. Nakita ko talaga siyang nakatingin sa akin which is weird dahil alam kong alam mo din na hindi siya tumitingin sa mga babae."

Pero ngayon?

IT'S MY FIRST TIME TO SEE HIM LOOKING AND SMILING AT A GIRL AND THE WORST PART IS THAT GIRL IS ME!

"Ohmyyyyyy! Kyaaahh!!" Tili niya kaya naman napatawa ako sakanya pero hindi ko alam kung bakit malungkot parin ako.

"Oh? Bakit ganyan nanaman ang mukha mo?" Tanong niya ng mapansin niya kong naka busangot.

"Kanina ay sinubukan ko siyang lapitan." Simula ko.

" Oh Tapos? Nubayan wag kang mamitin girl kainis ka naman." Nang gigigil na sambit niya at nagniningning ang mga mata.

"But then, tumalikod na siya at umalis nang makita niya akong papalapit sakaniya." Malungkot kong wika.

"WHAT!?" Sigaw niya at halata din sakaniya ang pagka dismaya.

"Please lower your voice." Suway ko.

"Sorry i was just... You know?" Sagot niya.

I nodded dahil alam ko kung ano ang gusto niyang iparating. Dahil kagaya ko ay alam kong naguguluhan din siya.

Bago pa man ako mag salita ulit ay may umepal na nanira ng moment. bigla nalang siya umupo sa tabi ko.

It came out na si Dhevin pala ito kaya hindi nanaman makapag salita si Niann dahil kaharap niya ito.

Tssk. Niann your obvious.  –_–