Asperatus Nevm ✓

❄ 57. BÖLÜM ❄

"Ne düşünüyorsun?"

Ayakları duvara dayalı, başı yatağından sarkmış, saçları yerlerde gezinen Hannah, kocaman gözleri ile Kira'ya yapmacık bir bakış attı. Ters gördüğü arkadaşına suratını buruştururken yeniden tavana bakmaya başlamıştı. Kolunu kaldırıp cansız bir şekilde yatağına yeniden bıraktı ve homurdandı.

"Sıradaki oyunda hangimizin öleceğini."

Hannah'ın açık sözlülüğüne, kocaman açılmış, bal rengi gözleri ile bakan Doris, yattığı yerde doğruldu ve yastığı, kolunun atından alarak Hannah'ın kafasına sertçe fırlattı. Ah, Tanrım! Tam isabet! Sızlanan Hannah, başını ovalarken Doris çoktan fırçalamaya başlamıştı bile.

"Şom ağzın yüzünden, bu seferki oyunda ben geberirsem..." Kısık gözlerini Hannah'a dikti. "Öbür dünyadan buraya hortlar, yakana yapışırım bak."

Dizlerinin üzerine doğrulup korkunç bakışlar atıyordu. Gözlerinin önüne düşen sarı saçları geriye çekmeden elini kaldırdı ve düzleştirdi. Elini boğazına getirip bal rengi gözlerini kocaman açtı.

"Kırt. Kırt," dediğinde, Hannah yutkunmuş ama aldırmamıştı.

"Korksam, Mehir'in içindeki ruhtan korkarım be. Aptal."

Söylenerek bedenini doğrulttuğunda ağrıyan boynunu ovuyordu. Yüzünü buruşturdu ve kendisine şeytani bakışlar atan Doris'e sinirle soludu. Bir süre sonra kendisi de gözlerini kısmış, tehlikeli bakışlar atıyordu.

"Kesin şunu," dedi Kira. "Mehir, hala gelmedi."

"Nolan'ın yanındadır. Takıldığın şeye bak." Doris'in çok bilmiş sesine gözlerini devirdi Kira.

"Sanırım sevdiğim bir insanı kendi ellerimle öldürmüş olsaydım, delirirdim."

Doris durgunlaştı. Konuşmadı. Bu konuda Mehir'i haklı bulmuyordu fakat arkadaşlarına bunu söyleyebilecek kadar cesur değildi.

"Onu ilk suçlayan sendin Kira."

Hannah'ın konuşması üzerine Kira başını ona çevirdi.

"Kara Orman'da olanlar, bizim için yaptıkları..." Derin bir nefes aldı. "Mantıklı olmamız gerekiyordu."

Hannah arkadaşına gülümsedi. Sonra Doris'e baktı. Sessizce ikisini izliyordu.

"Sen ne düşünüyorsun?" dedi ona bakarak.

Doris kendisine yöneltilen soru ile gözlerini kaçırdı. Yatağında geriye doğru yaslandı.

"Bilmem," dedi. Sonra konuyu çevirdi. "Nolan olmasa, Mehir toparlanamazdı."

Bir süre bekledi ve gözlerini tavana dikti, Hannah. Boynunu ovalayıp yeniden eğdiğinde, Kira "haklısın," demişti.

"Asperatus'u konuşuyorlar, öyle değil mi?" diyen Kira,  Hannah'ın yanındaki yastığını almış, Dorise'e vermiş ve tekrardan yerine geçmişti.

"Evet. Oyuncu da yardım edecekti bize." Cevap veren Doris'ti.

Göz kapakları, yorgunlukla düşen Doris, uyumaya başlarken kendisinin bile anlamadığı birkaç şey mırıldandı.

"Mary konusunu anlatmadığımız için yine bir şeyler ters gidecek. Bilemiyorum ama Oyuncu'dan sakladığımız gerçekler ayağımıza dolanacak gibi."

Bir süre Kira ve Hannah birbirine baktı. Doris çoktan uyumuştu ve odadaki sessizlik başını almış gidiyordu. Yatağın içine giren Kira, uzandı ama gözlerini kapamadı. Düşünceleri yüzünden şu birkaç hafta kendisine zehir olmuştu. Bakışları Mehir'in yatağında takılı kaldığında, "Hannah?" dedi.