ENTRY #11 - Fast food chain
Papalubog na ang araw ng bumalik kami ni Andrew sa site. Hindi ko kaagad sinunod si Xander ng tumawag siya at sinabing bumalik na kami.
I don't know. Basta naiinis lang ako sa kanya ngayon. He really let me come with Andrew samantalang dati ay selos na selos na agad siya makita palang na magkalapit kaming dalawa.
'Well, Xhyril. That was years ago. And that was far way different from now. Noon, kailangan niyang umacting ng ganon kasi nga gusto niyang isipin mo na mahal ka niya. Pero ngayon? Wala na. He don't need to do that anymore. He don't need to pretend anymore.
You don't matter to him now like how your feelings don't matter to him before . So just f*cking stick to your plan. Even if you need to do what he did to you before just to make this revenge done. Besides, it's 6 long years overdue.'
Malayo palang kami sa kinaroroonan nila ay tanaw ko na agad ang pamilyar na bulto ni Xander. And beside him... was his girlfriend. Na mahigpit na nakakapit sa braso niya.
That was me... before. That was me who clung in his arm like that before.
That was me.
May kung anong pamilyar na kirot ang dumaan sa dibdib ko. But I immediately dismissed the thought at inilipat ko nalang ang tingin ko sa mga mata ni Xander na matalim na nakatuon ang tingin sa gilid ko.
Sinundan ko ang tingin niya at doon ko lang napagtanto na magkahawak pala kami ni Andrew ng kamay.
Actually hindi naman totally magkahawak, inaalalayan niya lang ako kasi paakyat yung daan pabalik dito.
Dahan dahan ko namang inalis ang kamay ko bago ko binigyan ng matamis si Andrew saka ko ibinalik ang tingin kay Xander na wala nang expression ang mga mata habang nakatingin samin. Maybe I'm just confused or what. Nagkamali lang siguro ako sa nakita kong expression sa mga mata niya kanina.
I dismissed all the thought in my mind ng makalapit na kami sa kanila. I plastered a big smile on my face. I'm good at faking expressions too. I'm good in pretending. So this won't be hard for me.
"Hello guys! How's everything? I'm sorry it took us long to come back. Hindi ko kasi namalayan yung oras e. It's all my fault." I apologized to them. Helding myself not to look on Xander and his girlfriend's direction.
"Oh. No need to apologize. Everything went well, Xhyril. Xander's good." Nakangiting turan ni David. Nginitian ko rin siya ng matamis pabalik.
"Hay, buti naman. Ito kasing si Xhy, ang kulit masyado. Ayaw pang bumalik dito. Masyado yatang nag-enjoy dun sa Picnic Groove. I'm sorry Engr. David, Lex for the lost of my presence here." Sabi naman ni Andrew.
David chuckled. "No problem , Sean. The boss drag you, so there's no way we can say no to that."
"Pero sana alam din ng boss natin kung kailan yung oras ng trabaho at kung kailan ang oras ng pagliliwaliw. Our wasted time are not paid here. Especially my wasted time. Kung kumpleto sana kami ditong lahat edi sana mas mapapadali matapos ang trabaho." Masungit na litanya ni Xander kaya lahat kami napatingin sa kanya. Habang siya diretso lamang ang tingin sakin. Hindi ko maiwasang mapahiya sa sinabi niya. I'm at fault I admit. Pero hindi ko rin maiwasang mapasulyap sa braso niya kung saan nakakapit si Trisha kaya idiniretso ko nalang din ang tingin sa mga mata niya.
"I already apologized Mr. Johnsen. We didn't see each other for a long time. We're friends. I don't see something wrong with catching up with an old friend." Medyo naiirita kong sagot. Naiirita sa sinabi niya. At naiirita sa kamay ni Trisha na akala mo linta na nakakapit sa braso niya.
