ENTRY #12 - Rain
Nagising ako ng maramdamang may kung anong mainit at malambot na bagay ang dumampi sa noo ko.
And I'm startled when I saw Xander's face very close to mine.
"I'm sorry baby, I didn't mean to wake you up." Masuyong sabi niya.
I'm still disoriented and uneasy dahil sa itinawag niya sakin. I just immediately vanished the memory flashing back on my mind.
Iginala ko muna ang paningin ko sa paligid. Nakasakay padin ako sa kotse ni Xander. But why? Then naalala ko galing pala kaming Tagaytay at inihatid namin yung girlfriend niya.
He supposed to bring me home now, pero bakit parang hindi pamilyar 'tong dinadaanan namin ngayon sa condo ko?
But before I could ask him, the street light turns green.
"Xander, where are we going? Bakit parang hindi naman ito ang daan papunta sa condo ko?" I asked. Bakas parin sa boses ko ang inis dahil sa nakita kong ginawa nila ni Trisha kanina.
"You rest first, baby. I'm gonna answer all your questions when we get there, okay? Go back to sleep now." He said gently bago ako tinapunan ng matamis na ngiti.
Imbis na sundin ang sinabi niya ay mas lalo lamang akong nagtaka. Umisod ako paharap sa kanya ngunit tinapunan niya lang ako ng matamis na ngiti bago muling bumaling sa daan.
"No. You answer me, Xander. Where the f*ck are we going?! I'm dead tired yet you still want me to stroll with you in this hour? Seriously?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.
Hindi siya sumagot. Nanatili lamang nakatutok ang pansin niya sa daan. Wala nang masyadong sasakyan sa kalsada. When I look at my watch it says 11 PM.
I gasp. What? 11 PM? So ibig sabihin ilang oras na din pala akong nakatulog dito sa kotse ni Xander pero bumabyahe padin kami? My goodness! I can't f*cking believe this!
I roamed my eyes outside. Naghahanap kung may mga sasakyan paba akong pwedeng masakyan pabalik. Pero wala. May pailan-ilang sasakyan din pero walang public transportation.
Galit ko nang hinarap si Xander. Konti nalang at malalagot na ang pasensya ko sa kanya.
"Aren't you going to answer me where the f*ck are we going?"
"Just please trust me--"
"No! I can't trust you! I don't want to trust you anymore! Now are you going to tell me where the hell are we going or else I'm gonna jump outta here!" Banta ko sa kanya bago ko hinawakan ang door handle ng sasakyan.
Mabilis naman siyang napasulyap sakin. He look startled dahil alam niyang seryoso ako and at the same time... he look hurt? Why?
I swallowed. Mabilis naman siyang nag-iwas ng tingin ng makita ang pagtataka sa mukha ko.
Then he sighed. Saka binagalan ng kaunti ang pagmamaneho bago unti-unting huminto. He faced me. He look so tired. Parang may kung anong bagay ang dumagan sa dibdib ko. "We're heading to Tagaytay." Pagod na sabi niya bago masuyong tumingin sakin.
"Where? What?! But why, Xander?! Are you out of your mind?!" Halos lahat na yata ng 'WH' questions naitanong ko na sa kanya dahil sa pagkabigla ko.
"I'm sorry. I just want to catch things up... with you." Maamong sabi niya. Ni hindi makatigin sa mga mata ko.
Marahas akong napabuga ng hangin. Is he f*cking serious? He wants to catch up? With me? Seriously? Nakalimutan niya na ba kung anong ginawa niya sakin 6 years ago? Tapos ngayon gusto niyang mag catch up kami? Like we're f*cking close?!
