-Deniz'in Anlatımından-
Karşı takım sahadan içerigirdi ve yanımıza doğru yürüdüler. Bizim takımda ben, Ahmet ve Bora vardı, karşı takımda ise Emre,Koray ve Berke vardı. Evet doğru duydunuz. Berke'yle basket maçı yapacaktık. İşte şimdi bittin sen. Seni ezip geçicem. Bora kuralları bir kez daha hatırlattıktan sonra el sıkışıp maça başladık. İlk sayıyı biz attık sonra Berke'nin takımı üst üste iki basket attı. Neyse arayı kapataildik. Maç iyice kızışmaya başlamıştı. Çok çekişmeli gidiyordu. Berke sinirleniyordu. Ukala beyimizin kaybetmeye tahammülü yokturda. Tam 3 sayılık atışımı yapacakken kendimi birden yerde buldum. Ne olduğunu anlayamadan kolumun acısıyla kendime geldim. Tam kolumun üstüne düşmüştüm. Bu yüzden biraz fazla acıyordu. Daha sonra Berke'nin iğrenç kahkahasını duydum. Beni o iteklemişti. Üstüne birde kahkaha atıp yapmacık bir özür dilemişti. Onun bu davranışı karşısında o kadar sinirlenmiştim ki hemen yerden kalkıp Berke'nin suratına yumruğumu geçirdim. Neye uğradığını şaşırdı, tam kavga büyüyecek derken Bora ve Ahmet beni tuttular. Bu sırada Emre ve Koray ise Berke'yi sahadan çıkarmaya çalışıyordu. Berke küfürler savurarak sahadan çıktı. Bu sırada acıyla inleyen kolum aklıma geldi Bora, ben istemesemde beni zorla hasteneye götürüp koluma baktırdı. Önemli bir şey yokmuş sadece incinmiş. Yine de her ihtimale karşı solumu sargı beziyle sardılar. Daha sonra Bora beni evime bırakıp gitti. Yorucu bir gün olmuştu benim için. Bu yüzden biran önce uyumak istiyordum. Hemen yatağıma uzandım ve olanları düşündüm. Berke' yumruk attığı8m için hiç pişman değildim. O ukala bunu çoktan haketmişti. Ama ona yumruk attığımı Eylül' söyleyemezdim. Sevdiği cocuğu dövdüğüm için benimle bir daha konuşmayabilirdi. Belki de benden nefret eder. Hayır hayır buna dayanamam. Eylül'ü kaybedemem. Bu yüzden ona hiçbirşey söylemeyeceğm.
~SABAH~
- Eylül'ün Anlatımından-
Off lanet olası alarm. Her sabah şu tatlı uykumu bölmek zorundasin degil mi. Neyse madem uyandim okula gitmek icin hazirlanim bari. Gec kalmak istemiyorum. Üstümü değistirip sacimi yapmaya basladim ve tam bu sıraflda aklıma bir fikir geldi. Her sabah Deniz beni almaya geliyor acaba bu sabahta ben mi onu alsam? Yani onu evinden almak derken taksiye binip Denizgile gidecektim, okula gitmek icinse yine Deniz'in arabasını kullanacaktik. Malesef henüz bir arabam yok. Babam bunun icin küçük olduğumu düşünüyor. Neyseki Deniz var hergün beni evimden alıp okula götürüyor ve cikişlarda da eve bırakiyor. Bugün ona bir supriz yapmaya karalıyım.
Hemen evden çıktım ve taksiye binip Denizgile gittim. Kapı açıldığında gördüğüm manzara karşısında şok oldum. Kapıyı açan kisi Deniz'di ama kolu sarılmıs bir sekilde.
"Deniz ne oldu koluna?"
"Eylül ne arıyorsun burda? Ben seni almaya gelirdim."
"Süpriz yapmak istemiştim ama asıl süprizi sen yaptın. Ne oldu koluna?"
"Önemli bir şey yok. Dünkü basket maçında ufak bir sakatlanma sadece."
"Kendine biraz dikkat etsen ölmezsin değil mi. "
dedikten sonra Deniz'e sarıldım. Ona bir şey olduğunu göremeye dayanamıyordum.
-Deniz'in Anlatımından-
Sabah birinin zile basmasıyla uyandım ve kapıyı actim. Karsimda Eylül'ü gorunce hem şaşırdım hem de cok mutlu oldum. Ama mutlu olma kısmı Eylül için geçerli degildi. O sadece şaşkındı. Gözlerini sargılı olan koluma sabitlemiş merakla bakıyordu. Durumu ona anlattiktan sonra bana sarıldı. O sarılınca kolumun acısı hafiflemis gibiydi. Daha sonra onu elinden tutup iceri cektim.
"İçeri gel ve rahatına bak hemen hazırlanıp geliyorum."
"Acele et seni bekleyemem."
"Tamam küçük cadı hemen geleceğim."
Odana gidip hemen hazırlandım. Eylül'ü bekletmek istemiyordum. Aceleyle Eylül'ün yanina gittim. Daha sonra evden çıktık ve arabaya atlayıp okula doğru yol aldık. Şimdilik ucuz atlattım. Acaba Eylül Berke'yi o halde görünce ne yapacak?
Yorumlarınızı ve votelerini bekliyorum :D
