Hermiona rozpoczyna 7 rok nauki w Hogwarcie , okazuje się że zostaje prefektem naczelnym
Niestety drugim z nich zostaje nie kto inny jak Draco Malfoy ...
Po pewnym czasie okazuje się że w szkole będzie organizowany pewiem niecodzienny projekt.
Jak...
Odwróciłem się na pięcie i nagle...... Poczułem dotyk. Dosyć delikatny i subtelny. Ale w tej chwili dla mnie był to najmocniejszy ucisk w życiu. Szybko się odwróciłem.
-Taaaaaaaaak. Hermionka obudziłaś się. Dziękuję Ci Bo wiesz Emmą się martwiła-próbowałem wybrnąć -Draccco...-usłyszałem cichy głos
Tak tak wiem Hermiona już idę kogoś zawołać. Zaraz się tobą zajmą. Nie dałem jej dokończyć zdania. I wybiegłem ze skrzydła szpitalnego.
W duszy byłem taki szczęśliwy. Boże moja Mionka się obudziła. Chyba od ostatnich kilku lat szczerze się uśmiechnąłem i miałem tak genialny humor. Zająłem się też Emmą która tęsknią za mamą. Wiem że to dziecko to tylko zaklęcie. Ale i ja i Hermiona kochaliśmy je jak swoje. Bo w sumie to było nasze. Kiedy patrzyłem w jej brązowe oczy -widziałem jej mamę Jej cudowną, piękną, inteligentną i zabawną mamę. Chciałem żeby już wyszła ,ze szpitala Cholernie mi jej brakowało. Chociaż nie minęło wiele czasu.
TRZY DNI PÓŹNIEJ
Dni bez Hermiony mijały wolno. Bardzo wolno. Ale w końcu dzisaj miała wyjść Emmą spała. A ja się ubrałem. I posprzątałem dormitorium. Fajnie ,że dostałem zwolnienie z lekcji Mogłem cały dzień się nią zająć Poszedłem więc do skrzydła szpitalnego. Odwiedzić moją Mionkę
W SKRZYDLE SZPITALNYM
-O Draco jesteś już- powiedziała McSztywna -Tak pani profesor -Dobrze więc pomóż dodać pannie Granger do waszego dormitorium Jest już właściwie zdrowa ale lepiej dmuchać na zimne -Oczywiście pani profesor
Drogę do dormitorium przeszliśmy w ciszy. W końcu doszliśmy. Podałem hasło a obraz wpuścił nas do środka. Hermiona przez długi czas milczała siedząc na kanapie. Aź w końcu się odezwała.
-Draco ja... ja też Cię kocham. -Co ale jak.....
Nie dokończyłem zdania bo Hermiona mnie pocałowała Brakowało mi tego Ten pocałunek był pełen pasji i tęsknoty Kompletnie zatracilem się w czasie Ona z resztą też. I wkońcu się od siebie oderwaliśmy
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Dracooo bo ja wiesz... -Co się stało? -Bo ja słyszałam wszystko co mówiłeś w szpitalu i wiesz..... Mówiłeś że mnie kochasz Że tęsknisz Żebym się obudziła To była prawda? -Tak Hermiona to była prawda nawet nie wiesz jak tęskniłem. Jesteś dla mnie bardzo ważna. -Draco a więc jeszcze raz Ci powiem : Kocham cię -Ja ciebie też kocham Mionka
I przytuliliśmy się. Boże to był najlepszy dzień w moim życiu. Ja....ja tak ją kocham Kiedyś jej nienawidziłem. A teraz ja kocham. I to najbardziej na świecie Teraz zrozumiałem przysłowie: ,,Od nienawiści do miłości jeden krok''
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆ Hej wszystkim Dzisiaj dosyć mocny rozdział Moim zdaniem oczywiście Cieszycie się że Hermiona żyje? Co będzie dalej? Pozdrawiam 😚
