Lütfen Benimle Evlen / Davetsiz Aşklar ~ 1

Bölüm 42

Bu bölümü hepinize ithaf ediyorum. Hepiniz iyi ki varsınız, iyi ki benimlesiniz. ❤️

Keyifli Okumalar. ❤️

***

Bölüm Şarkısı: Majeste - Aşk Dediğin

***

Onur heyecanla kapıyı açtığında karşısında Aslı'yı değil Mehmet'i buldu. Hayal kırıklığıyla iç geçirdi. Aslı'nın onu hemen affetmesini elbette beklemiyordu ama kalbinin yine de her kapı çalışında 'o gelmiş gibi' heyecanla çarpmaya başlayacağından emindi.

Arkadaşının hayal kırıklığını fark eden Mehmet "Başka birini bekliyordun galiba?" diye sordu.

"Kimi beklediğimi biliyorsun"

"Aslı gelmedi değil mi?"

Onur boş evi işaret edip "Sence?" diye sordu.

"Zamanla öfkesi azalınca eminim seni affedecektir".

Onur umutsuzca "Umarım" dedi. Ardından kapının önünden geriye çekildi. "İçeri geçsene"

Onur salona doğru yürürken Mehmet de peşinden geliyordu. Salonun ortasına geçtiklerinde Mehmet oturmadan arkadaşına baktı. "Sana iyi haberlerim var"

Onur'un bakışları nefretle karardı. "Kim olduğunu buldun mu?"

Mehmet cevabı söyledikten sonra arkadaşının vereceği tepkiden korkuyordu. "Bulduk ama söylemeden önce sakin olman lazım"

"Sakin olamayacağımı ikimiz de biliyoruz. O yüzden hadi söyle!"

"Peki. Sabaha karşı kamera kayıtlarından kızın adresini bulduk. İki saat önce de bir polis ekibiyle evine gittik. Kız sefil bir evde yaşıyor. Zaten diretmeden kendisi korkup anlatmaya başladı. Para için yapmış."

Mehmet duraklayınca Onur sabırsızca "Kim yaptırmış?" diye sordu.

Mehmet tedirginlikle arkadaşının yüzüne baktı. Doğru kelimeleri bir türlü bulamıyordu. "Kız.. bunu yaptıran kişinin adının Arzu olduğunu söyledi."

Onur'un gözleri bir anda büyük bir öfkeyle karardı. "Arzu mu? Doğru mu duydum?"

"Evet, maalesef doğru duydun. Kıza para gönderen hesabı da araştırdık. Arzu'nun hesabından gönderilmiş para"

Onur öfkeyle yumruklarını sıktı. Arzu'dan bu kadarını asla beklemiyordu. "Onu öldüreceğim. Yemin ederim onu öldüreceğim"

Onur öfkeyle adım atınca Mehmet onu kolundan tutup durdurdu. "Oğlum sakin ol. Bu sinirle bir yere varamazsın. Bak hiç uğraşma, direk polise verelim"

Onur sinirli bakışlarını arkadaşına çevirdi. "Sen benim yerimde olsan polise devreder miydin? Polisin hiçbir şey yapamayacağını, bir sorgudan sonra salıvereceğini bile bile!"

"Haklısın ama yine de sakin ol."

"Emin ol Arzu'nun hak ettiği kadar sakin olacağım"

Onur kapıya doğru giderken dünden beri kıyafetlerini üzerinden çıkarmadığını fark etti. Kafası Aslı'yı düşünmekle o kadar meşguldü ki, nerede olduğunu, üzerindeki kıyafetlerden rahatsız olduğunu aklına bile getirmemişti. En azından üzerine sinen hastane kokusundan kurtulmak zorundaydı. Mehmet'e dönüp "Sen git istersen. Ben üzerimi değiştirip öyle çıkacağım" dedi.

Mehmet onu oyalamadan "Tamam sonra görüşürüz" dedikten sonra evden çıktı. Onur o gider gitmez hızla odasına çıkıp üzerindeki kıyafetlerden kurtuldu. Kısa bir duş aldıktan sonra odasına geri dönüp siyah kot bir pantolon ve lacivert bir tişört giyindi. Saçlarının uçlarından akan damlaları havluyla çektikten sonra saçlarının hala ıslak olmasını umursamadan, onları kurutmaya bile gerek görmeden eliyle şekil verip odadan çıktı.