Lütfen Benimle Evlen / Davetsiz Aşklar ~ 1

Bölüm 52

İnstagram: pembekalemhikayeleri

***

Ben geldimmmm aşkkuşlarımmmmm. 🤗

****

Aslı normal odaya alındıktan sonra kapıda bekleyen tüm Güral ve Sönmez aile üyeleri sırayla genç kızın odasına girdiler. Onur onların uzun süre burada kalmalarının sakıncalı olduğunu bildiği için ilk önce onların girmesine izin vermişti. Onlar gittikten sonra doya doya Aslı'yı görebilecekti.

En son Ceren ve Zeynep de odadan çıktıktan sonra sonunda Aslı'ya kavuşmanın heyecanıyla odaya girdi. Aslı'yı uyanık bekliyordu ama karısını yatağında uyur halde bulmuştu. Onur ona doğru sessizce yaklaşıp yanındaki koltuğa oturduktan sonra izlemeye başladı. Yastığın üzerine dökülen sarı saçlarını okşarken bugün yaşadığı o büyük korkuyu düşündü. Onları kaybeceğini düşünmek istememişti ama içindeki delice korkuyu engelleyememişti. Sabah başlayan korkulu rüyasından gün sonunda aldığı mutlu haberle uyanmıştı. Karısı artık  iyiydi ve onların ikiz bebekleri olacaktı. Aslı bir tane için çırpınırken Allah onlara iki bebek vermişti. Bunun için sonsuza kadar şükredecekti. Aslı'yı izlerken melekler gibi uyumanın da böyle bir şey olduğunu düşünüyordu. Uyurken bile ona bakarken içi aşkla doluyordu. Ona ne uyanıkken doyuyordu, ne de uykuda izlemekten bıkıyordu. Bundan sadece beş ay öncesi aklına gelince kendisine gülmeden edemedi. Annesi ona evlenmesi için baskı yaptığında her seferinde çıldırma noktasına gelip 'asla evlenmeyeceğini' söylüyordu. Annesi artık torun sahibi olmak istediğini söylediği zamanlar ise onu sadece hayalci biri olarak görüyordu. Baba olmak onun bu hayatta istediği en son şeydi. Bir çocuğun sorumluluğunu almak, bir kadına eş olmak ona hayatta başarılması en zor iş gibi geliyordu. Aslı ona ilk geldiğinde ise sanki baba olmaya çok meraklıymış gibi çok kısa sürede kabul etmişti. O zaman kendini sadece baskılardan kurtulmak için bunu kabul ettiği yönüne kandırıyordu fakat o zaman bile gerçeği bal gibi biliyordu; Aslı'nın eşi, onun bebeklerinin babası olmak onun kaderiydi. Onun mucizesi Aslı idi. Bu nedenle asla başka kadını eşi olarak hayal etmemişti.

Kader onları böyle bir şekilde bir araya getirmeseydi bile Aslı'yı bulacağından emindi. Karısını ve bebeklerini düşünürken yüzüne istemsizce geniş bir gülümseme yayıldı. Tümör ameliyatı yüzünden o anki durumu anlayamamıştı ama şimdi gönül rahatlığıyla sevinebiliyordu. Kendine kendine gülerek kahkaha atma isteğini bastırmaya çalıştı.

"O..onur?"

Onur Aslı'nın sesini duyunca ona doğru eğildi. Karısı tam uyanmamıştı ama yavaş yavaş uyanıyordu. Onur onun fazla yorgun olduğunu bildiği için ellerini tutup "Buradayım sevgilim" dedi. "Sen uyumana devam et"

"Sen nerede olacaksın?"

"Hemen yanı başında"

Aslı hafif gözlerini aralayıp "Ama belin ağrır" dedi.

"Ağrımaz, bu koltuk çok rahat"

"Olmaz, sen de benimle uyu"

"Yanındayım ya!"

Aslı yorgun kolunu kaldırıp yanını göstererek "Yanımda yat" diye mırıldandı.

Onur bu teklife normal şartlar altında asla hayır demezdi ama Aslı'yı rahatsız etmekten deli gibi korkuyordu. "Ama rahatsız olmaz mısın?"

Aslı yorgun bir gülümsemeyle adama bakıp "Etmezsin" dedi. "Hem benim dikişlerim yok ki!"

Onur bir teklifi daha beklemeden ayağa kalktı. Aslı biraz yana kayında onun boş bıraktığı yere uzanıp kollarını ona sardı. Ellerini karısının karnının üzerinde birleştirdi. Böylece bebeklerini de hissedebilecekti. Başını Aslı'nın boyun girintisini sokup gözlerini kapattı. Hayattan istediği sadece karısının ve bebeklerinin sağlıklı olmasaydı. Ve şimdi üçü de sağlıklı bir şekilde kollarındaydı.