Bir sene içinde hamile kalmazsa bir daha asla anne olamayacağını öğrenince Aslı'nın önünde iki seçenek vardı; durumu kabullenip kaderine razı gelmek ya da hemen evlenip hamile kalmak. Bir kadına verilen en güzel özelliği kaybetmek istemeyen Aslı, ik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Genç kız şirkete girdiğinde koşarak danışmaya doğru ilerledi. Sonunda hedefine ulaşınca alnındaki terleri elinin tersiyle silip kendi kendine çeki düzen verdi. Danışmadaki sarışın kızın ona doğru baktığını fark edince elini düzelttiği eteğinden alel acele çekip yan tarafına koyduktan sonra kıza gülümsedi. "Benim insan kaynakları ile iş görüşmem var. Adım Zeynep Tunalı"
"Bir dakika efendim"
Kız telefonu eline alıp bir yerleri aramaya başladığında Zeynep de gözlerini etrafta gezdirmeye başladı. İnşaat şirketi olarak yaptıkları binalardaki gibi burada da üstün mimarlık özelliklerini kullanmışlardı. Zeynep aslında ideallerinde olmamasına rağmen bu şirkete başvurmuştu. Paraya ihtiyacı vardı ve işi alırsa maddi açıdan uzun bir süre sıkıntı çekmeyecekti. Bu nedenle inşaat mühendisi olarak buraya başvurmuştu ama ikinci dalı olan mimarlığı da işe alınmak için kullanacaktı. Belki işini sevmeyerek yapıyordu ama netice de iyi de yapıyordu.
"Zeynep hanım, Mustafa bey bir iş için acilen şirket dışına çıkmış. Fakat bir saat sonra gelecekmiş. O zamana kadar beklerseniz sizinle görüşebilirmiş"
Zeynep tabi ki beklemek zorundaydı. "Ta-tabi, ben beklerim"
"İsterseniz burada bekleme salonunda isterseniz de şirketin kafeteryasında bekleyebilirsiniz. Kafeterya hemen alt katta, koridorun sonunda"
"Teşekkür ederim"
Genç kız, danışmadan ayrıldıktan sonra aşağı kata indi. Evden çıkarken geç kalacağını düşündüğü için kahvaltı yapmamıştı. Şimdi karnı guruldarken soluğu kafeteryada almıştı. Kasaya gidip sütlü filtre kahve ve kruvasan aldıktan sonra kendine oturacak boş yer aradı ama tüm masaların dolu olduğunu fark etti. Her masada en az üç kişi oturmuş sohbet ediyorlardı. Zeynep onların yanına oturamayacağını düşünürken imdadına köşede bir masada tek başına oturan genç bir adam yetişmişti. Masada tek başına oturan adam elindeki dosyalara bakıp aynı zamanda kahvesini yudumluyordu. Zeynep elindeki kahvenin daha fazla elini yakmasını engellemek için hızla hedefe doğru ilerledi. Masanın önüne gelince gülüsemeyerek adama bakıp "Pardon oturabilir miyim?" diye sordu. Adam kafasını baktığı dosyadan kaldırıp kaşlarını çatarak bir süre genç kızı izledi. Tok sesiyle "Tabi" deyince Zeynep adamın aslında isteksiz olduğunu umursamadan masaya kahvesini ve kruvasanını koyduktan sonra oturdu. Netice de adam kafeteryanın sahibi değildi ya, isteyen istediği yere oturabilirdi. Genç kız kendisini böyle ikna ederek kahvesini yudumlamaya başladı. Etraftaki masadan ona atılan meraklı ve şaşkın bakışların farkındaydı ama kimseyi tanımadığı ve aslında bunu çok da umursamadığı için gözlerini genç adamın okuduğu dosyaya çevirdi. Dosyanın aslında bir proje olduğunu fark edince daha da heyecanla bakmaya başladı. Ve sonunda merakına yenilip yüzüne en tatlı gülümsemesini yerleştirerek adama "Sizde mi inşaat mühendisisiniz?" diye sordu.
