MAFYA PATRON

hayatımdaki yalanlar ne zaman son bulacak?

Medya:Gece

İlk olarak sevgili okuyucularım: Okuyan voteleyen ve yorum yapan herkese çok teşekkür ederim.

Keyifli okumalar📖📖📖📖

Sabah uyandığımda mutfağa doğru ilerlerken ev halkı daha uyanmamıştı çalışanlardan başka. Ben de onların ne durumda için yanların gidecekken çalışanlardan birisi olan ve bir türlü sevemediğim Şeyma benim hakkımda konuşuyordu.
_" Kız Gece gördün mü Necla'nın yaptığını? Kocasını ayakta uyutup sevgilisiyle kaçmış" deyince hemen müdahil oldum olaya
_" milletin derdi seni mi gerdi Şeyma? İmsanların özel hayatına karışma saygısızlığı gösteremezsin" dedim. Şeyma
_" Pardon Derin hanım. Bir daha olmaz" deyince kafamı salladım ve Kader Sultan'a dönerek
_" yardım lazım mı Kader Sultan" dedim. Kader Sultan'ı kandırmak kötü hissettirmişti ama anlaşılmaması lazımdı kaçacağımın . Kader Sultan
_" yok yavrum. Her şey bitti" dedi. Ben
_" O zaman ben odamdayım." dedim ve odama çıktım. Plan yapmam lazımdı. Beni savunmasız bir bebekken bırakıp gitmiş bir ailede yaşayamazdım. Sadece vicdan azabı çektikleri için beni yanlarında tutamazlardı. Gitmeliydim. Eski üç kuruş para için extra çalışmak zorunda olduğum hayata geri dönmeliydim. O hayat bana umut doğuruyordu. Bu zenginlik bana göre değildi. Gitmeliydim ama nasıl? Ben böyle düşünürken aklıma haber vermeden kaçmak geldi. Tıpkı onların yaptığı gibi. Oysa beni kazandıklarını düşünmüşlerdi. Hemen masanın başına geçip çizgisiz kâğıda mektup yazmaya başladım

Gidiyorum. Yıllar önce beni nasıl bırakıp taaa Amerika'lara nasıl kaçtıysanız şimdi ben de öyle kaçıyorum. Sizi kabul edeceğimi zannetmeniz saçma doğrusu. Çünkü ben yüzsüz değilim beni yıllar önce insan yerine koymayıp bırakan bir ailenin yanında yaşayamam. Canım abim eğer kardeşin olarak görüyorsan seninle dışarıda görüşürüz. Tabi diğer abim de isterse. Ama benim o insanlarla işim olmaz!! Seni ve diğer abimi öpüyorum. Kendinize iyi bakın.

Notu masaya açık bırakıp görmelerin gerektiği gibi ayarladım ve dolaptan kendim aldığım kıyafetlerimi kendi bavuluma bırakıp diğerlerine dokunmadım. Aşağı Kader Sultan'a görünmeden indim ve kapıdan çıktım. Kapıdaki korumaların yüzü bana döndü. Bunu tahmin ettiğim için heyecan yapmamaya özen gösterdim. İçlerinden birisi
_" Buyrun Derin hanım bir yere mi gidiyorsunuz?" dedi. Ben
_" Evet. Arkadaşımın özel eşyaları yurtdışında olduğu için bende. E ben de buraya yerleşince eşyaları bende kaldı bu eşyaları onun evine bırakacağım" dedim. Koruma
_" biz sizi gideceğiniz yere kadar bırakalım" deyince  telaşlı halimi sesime yansıtmamaya özen göstererek
_" Henüz zengin hayatına alışamadım. Bu seferlik taxsiyle gideyim. Sonrasında dediğin gibi olur" dedim. Koruma ikna olmuş olacak ki
_" peki" dedi. Sevincimi belli etmeden gülümsedim ve teşekkür edip villadan çıktım. Peşime düşeceklerini zannettmiyordum. Kim önemsemediği kızının evden kaçmasıyla ilgilenir ki? Yıllarca aile kokusuna hasret yaşamıştım. Ama bu yaşadığım; o acı zamanlardan daha acıydı. Ben aslında onlara kızmıyorum. Sonuçta beni Eflin' den başka kim sever ki? Ağabeyime dışarıda görüşebileceğimiz hakkında bilgi verdim. Hoş beni isteyeceği merak konusu. Ben bunları düşünürken Eflin'in evine gelmiştim. Yarın hastaneye gidecektim. İlk stajım başlıyordu ve ben içinde bulunduğum girdabı önemsememeye çalışarak ilk hastam hakkında biraz bilgi edindim. Sanırım biraz zor geçecekti.

Sabah uyandığımda hipotezimi doğrulamış oldum. Beni aramaya gelmemişlerdi. Burukça gülümseyerek yataktan kalktım işlerimi hallettikten sonra hazırlanıp hastaneye gittim. Odama gitmeden önce Selma ve Giray Hoca'lardan hastayla ilgili biraz tüyo aldım. Birkaç ipucu verdikten sonra başarılar diyerek beni gönderdiler. Yani ben çıktım.

Odama geçtiğimde telefon çaldı. Açtım
_" Evet?" dedim. Danışman'daki kız
_" Derin Hanım hastamız geldi. Size yönlendiriyoruz" dedi.
_" Tabi. Gelsin" dedim ve beklemeye başladım. Kapı bir anda sertçe açılınca şaşırmadım. Çünkü gelen kadın sinir hastasıydı. Ayağa kalkarak kadına el uzattım. Tokalaştıktan sonra kadına sakince
_"  Elvin Hanım sinirli olmanızın nedenini biliyor musunuz?" dedim. Kadın sertçe
_" Hayır! Çoğu şeye sinirlenirim. Mesela senin bu sakin tavrın bile beni sinirlendiriyor." dedi. Sanırım sinirli olmak istemediği bir şey. Yani psikopat değil. Onu sakinleştirmem gerekiyordu
_" Bak. Benim gibi gözlerini kapat ve çok sakin bir insan olduğunu düşün. Sinirli değilsin. En mutlu olduğun kişiyle olmayı en çok istediğin yerdesin" dedim ve gözlerimi açtım. Gözleri kapalıydı ve biraz rahatlamıştı.
_" Gözlerini açabilirsin" dedim ve gözlerini açtı.
_" Bu sadece kısa bir an içindi peki ya sonra?" dedi ve gerilmeye başlamıştı.
_" Emin ol bu büyük bir başarı. Zaten ilk dakikadan başarılı olamayız. Zamanla sinirin azalacak ve anormal dereceye artık dönmeyeceksin. Tabi sana yazacağım ilaçların etkisi de büyük olacak. Sinirlendiğinde yavaşça içinden yirmiye kadar say." dedim ve onu dinlemeye başladım
_" Yirmi fazla. Dayanamam ben" dedi
_" Emin ol yirmi iyi. Sinirin geçen her saniyede düzelecek. Bu yüzden yirmi" dedim.
_" Sinir krizlerin ne zaman başladı?" dedim.
_" 15 yaşındayken." dedi.
_" Neden peki yaşadığım sorunlar nelerdi?" dedim ve kısa cevaplar vermeye başladı.
_" Uzun uzun konuş. Kısa cevap verme ki seni anlayabileyim" dedi.
_" Tamam" dedi ve anlatmaya başladı. Ben de notlar tutmaya başladım. Bitiş zili çaldığında ayağa kalkıp tokalaştıktan sonra kapıya kadar geçirdim. Çıkmadan önce
_" Bunu başarırsan yani benim bu hastalığımı bitirirsen sana başka birisini getireceğim" dedi ve çıktı. Benim ilk görüşmem olduğu için bir tane hastam vardı. Ben de Hemen Selma Hoca'nın yanına gittim.