Being Mrs. Monteverde

1

Pagod na pagod na bumagsak siya sa katawan ko siguro naman ay nagsawa na siya, he use me for 5 hours straight. Pero sino ba naman ako para magreklamo? I'm just his wife, his whore and a payment for my parents debt.

Tahimik lang akong nakahiga at nanghihina pa sa ginawa niya.He is not gentle, he's never been gentle to me even when we first did it.No.Let me rephrase that, HE forced me to do it.

"Now what?! Get out! "sigaw niya sa akin.

Agad akong nataranta at bumangon sa kama kahit na hindi ako makatayo ng maayos, mabilis na pinulot ang mga damit kong na sa sahig. Isa isa ko iyong sinuot. Tumalikod na sakanya at tahimik na umiyak. Ganito naman palagi eh.

Lumakad ako papuntang pinto. Bago lumabas tinignan ko muna si Kanvin ang asawa ko. Nakatalikod siya habang nakadapa. Mukhang pagod.

I sigh bago pumunta sa kwarto ko. Yes we sleep in separate rooms. Ayaw niya raw akong katabi. Nandidiri siya sakin.

Paano ako napunta sa sitwasyong ito?Mahirap lang kami nakatira sa simpleng bahay, pero nakakakain naman kami ng tatlong beses sa isang araw naaalala ko pa nun ang simple ngunit masaya naming pamilya hanggang isang araw ay nabaon sa sa utang dahil sa nagkasakit si tatay at kailangan ng malaking pera para maoperahan. Walang wala kami nun. Nalaman ito ng amo ng nanay ko at tinulungan kami. Pero may kapalit. Kailangan kong pakasalan ang anak nila na si Kanvin. Ewan ko nga kung anong nagustuhan sakin ni Ma'am. Walang nagawa nun sina Nanay kaya pinakasal nila ako. Naalala ko pa ang mga sinabi niya saakin pagkatapos kaming ikasal.

" If you're thinking that you will be happy dahil sa nakapangasawa ka ng mayaman at makakaahon ka na sa hirap.You're wrong honey, I will make sure your life will be miserable and I will make sure that you'll suffer" bulong niya at ngumiti ng malademonyo makikita mo din sa mga mata niya ang galit at pagkamuhi habang nakatingin sa akin.

Hindi nga siya nagbibiro nung sinabi niya yun. Ito ako ngayon miserable. Lagi siyang umuuwi maguumaga lasing pa at kung minsan ay hindi na talaga. Lagi niya ako napagbubuhatan ng kamay kaunting pagkakamali ko lang. Pero kahit ganon ay minahal ko siya. Di ko alam kung kailan nagsimula, nagising nalang ako mahal ko na siya di naman maipagkakailang malakas ang appeal ni Kanvin, gwapo din ito, may perpektong tindig at talagang maganda ang katawan nito idagdag pa ang abong mata nito na kung titigan ka ay talagang nakakapanghina ng kalamnan.

Sinarado ko ang pintuan ng kwarto namin. Oo namin , may anak kami ni Kanvin.Di naman maiiwasan na mabuntis ako. Naalala ko tuloy nung nalaman ko na buntis ako ay mas lalo niya akong kinamuhian at pinipilit niya pang ipaabort ko ito dahil di daw ito sa kanya. Di ko alam kung may sakit ba siya sa utak o sadyang tanga at bobo lang siya. Paano to mapapa sa ibang lalaki, eh halos di niya ako palabasin magmula nung tumira ako dito mabibilang sa mga daliri kung kailan ako nakalabas sa pamamahay na to.

Dumiretso sa bathroom. Kailangan kong maglinis ng katawan bago matulog.

Isa isa kong tinanggal ang mga damit na nakabalot sa katawan ko. Maya maya lang nagbagsakan ang mga butil ng tubig sa katawan ko. It feels so good. Kasabay noon ng luha na nagbabadya sa mga mata ko.

Yes. Umiiyak na naman ako. Lagi kong natatanong kung darating pa ba yung araw na mamahalin din ako ni Kanvin o matanggap niya man lang ang anak namin kahit siya nalang wag na ako kontento na ako doon. Almost 6 years na kaming magkasama at 6 years kong tiniis lahat ng pagmamalupit niya. But I need to be strong for my family, for myself and especially for our child. Kaya ko pang maghintay, kakayanin kong maghintay para sa anak ko, lahat kakayanin ko para sa kanya gusto ko siyang bigyan ng buong pamilya at gusto ko siyang bigyan ng magandang buhay alam kong hindi ko maibibigay yun sakanya lalo na't high school lang ang natapos ko.

Pagkalabas ko ng bathroom napabaling ang tingin ko sa anak kong mahimbing na natutulog. Nagbihis muna ako bago tumabi sa anak ko. I kissed his forehead.

"Mahal na mahal kita anak" Sabi ko. Lahat ng problema at bigat ng kalooban ko nawawala pagnandyan siya. Siya ang pinakaimportante para saakin. Siya lang ang natatanging kayamanan ko mababaliw ako kung pati siya mawawala sakin. Sa anim na taon na nakasama ko si Kanvin at sa anim na taon na puro pasakit, masasabi kong ang anak ko ang pinakamasayang nangyari sa anim na taon na yun.

Nakita ko na parang naalimpungatan siya saka tinignan ako saka siya ngumiti at niyakap ako ng mahigpit napangiti na lang ako. Ang cute cute niya talaga kamukhang kamukha talaga siya ng tatay niya. Napatitig ako sa maamo nitong mukha. His eyes kuhang kuha iyon sa mata ng ama niya pati yung ilong maging ang mga labi, di maipagkakailang magama nga sila.

Maya maya lang nakatulugan ko na kakatitig sa mukha ng anak ko.

-----------------

NAGISING ako ng naramdaman kong may humahalik sa mukha ko.

"Good morning Nay! Gising ka na po Dali!Gutom na po ako!" sabi nito habang hawak hawak ang kanyang tiyan at nagpacute pa. Natawa naman ako.

"Good morning din baby.Pero bago tayo bumaba baka may nakakalimutan ka Mr.Kalev Ciro Monteverde" sabi ko habang nakataas kunwari ang kilay at naka pamewang.

"Nay makakailang ulit ko din po bang sasabihin sa inyo na di na ako baby. At di pa po ako nagbra-brush ng teeth" parang binatang sabi niya at ginaya din ako na nakapamewang at nakataas din ang kilay. At takip ng kanyang bibig na parang nahihiya pa. Natawa naman ako sa itsura niya.

"Ikaw talagang bata ka manang-mana ka sa pinagmanahan mo" tatawa tawa kong sabi sabay gulo ng buhok niya.

"Nay my hair" nakabusangot niyang at tininigan ako sabay marahang hawak niya sa pisnge ko na may pasa siguro ay nakuha ko ito kagabi nung sinampal niya ako nung magpumiglas ako. Nakita ko ang galit sa kanyang mukha "How dare him, hurt you nanay, I loathe him for doing this to you" Matigas nitong ingles. Ciro is only 4 years old fluent na itong magsalita ng ingles di ko alam kung saan niya natutunan yan di ko naman siya tinuturuan baka sa mga binabasa niya na pinupuslit nga sa library ng daddy nya, ewan ang hilig kasi niyang magbasa 2 years old palang kasi siya nung turuan ko siyang magbasa. At alam niya ang sitwasyon namin ng ama niya. Matalino kasi itong bata at sigurado akong minana niya rin ito sa ama niya.

"Shhh.Wag mong sabihin yan tatay mo pa din siya. Anak paguusapan na nanaman ba natin to diba? Sabi ko na sayo wag mong kamuhian ang tatay mo. Tatay mo pa din siya at isa pa------"di natuloy ang sasabihin ko ng pinutol niya ito.

"I'd rather not have a complete family than seeing you beat by him again and again Nay. I know that your enduring all of this because of me. Nasasaktan din ako pag nasasaktan ka Nanay. Please Nay umalis na po tayo dito please" napaluha ako sa sinabi ng anak ko matagal na niya akong pinipilit na umalis dito ako lang ang umaayaw. Di ko siya mabibigyan ng magandang buhay dahil wala akong trabaho at di ako nakapagtapos.

"Pero anak walang trabaho si Nanay at di rin nakapagtapos mas maganda ang buhay mo dito pag sa Tatay mo lang tayo. Kaya naman ni Nanay eh itong mga pasa di naman masakit eh nandyan ka naman para gamutin ako diba anak?"nakangiting sabi ko at pilit na pinipigilan ang mga luha para paniwalain siyang okay lang talaga. Mas gugustuhin ko pang ako nalang ang maghirap kaysa siya.

"Nay kaya ko na po sarili ko, kahit di nalang po muna ako magaral  at tulungan na lang muna kayo hanggang sa makaipon po tayo" sabi nito na parang disididong-disidido talaga. Napabuntong hininga nalang ako.

"Ayaw mong magalit diba sayo si Nanay?" malambing na sabi ko dito.Natahimik na lang ito saka malambing na yumakap sakin. "Diba gutom na ang baby ko? Tara na kain na tayo" kumalas ako ng yakap sakanya at nakangiting hinalikan si Ciro sa noo nakita ko ang pagsimangot niya dahil sa pagtawag ko sakanya ng baby. Napailing nalang ako.

=×=×=×=×=×

EDITED 12/17/2020