The boy next door

Hoofdstuk 42

De sirenes van de politieauto's loeien op de achtergrond. Thomas knijpt zachtjes in mijn hand en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Je stinkt.' Hij grinnikt maar zegt niks. Net als ik mijn ogen wil sluiten hoor ik de deur van de auto open en weer dichtslaan. De auto beweegt wat bevestigt dat er iemand in is gaan zitten. De politieman draait zijn hoofd om en glimlacht. 'We gaan.' Ik knik als bevestiging. De hele rit is het stil ik de auto. De politieagenten hebben ons al ondervraagd dus er is niet veel om over te praten. In het begin was het moeilijk om te vertellen wat er allemaal is gebeurd, ik schaamde me, maar uiteindelijk heb ik ze alles verteld. Ik kijk omhoog en zie dat Thomas's ogen dicht zijn. Ik glimlach en leg mijn hoofd weer terug.

De auto stopt met bewegen en de deur gaat open. Ik weet niet hoelang ik hier heb gezeten maar het voelde als eeuwen. Mijn handen trillen. Ik wil Maria en Jan zo graag ik mijn armen houden en nooit meer los laten. Ik wil dat alles weer normaal wordt, zoals het was, ik heb er zelfs overnagedacht om met Claudia te gaan praten. Mijn hoofd slaat op hol van al mijn gedachtes. 'Fayetje ga je mee, we zijn bij het politiebureau. Ik glimlach om zijn bijnaam en knik. We stappen uit de auto en ik staat naar het grote gebouw voor me. Er lopen een stuk of 5 politie mannen rond de auto waar er net uit zijn gekomen. Ik pak Thomas's hand vast en staar voor me uit. Ik voel zijn hand op mijn kin die langzaam mijn hoofd naar hem toe draait. 'Samen?' Een traan verlaat mijn oog. Een traan van geluk. 'Samen.' Herhaal ik zijn woord. Hand in hand lopen we de trap voor het politiebureau op. Hij maakt de deur open en we lopen de wachtruimte in. Meerdere mensen glimlachen naar ons maar veel energie om terug te lachen heb ik niet. Als we in een klein kamertje komen met een aantal stoelen vallen een paar mensen me meteen op. Ik laat Thomas z'n hand los en sla een hand voor mijn mond. 'M-marie.' Ze draait zich in een ruk om. Grote cirkels vormen om haar ogen en tranen lopen over haar wangen. 'Faye.' Ze rent op me af en slaat haar armen om me heen. Ik begin zachtjes te huilen en sluit mijn ogen. Ze maakt zich los van me en kijkt me een lange tijd aan. 'Lieve lieve live Faye.' Ze snikt. Ik glimlach. 'Wat ben ik blij dat je hier bent.' Ze geeft me weer een knuffel en kijkt dan naar Thomas. Ik zie aan haar dat ze niet weet hoe ze moet reageren. Maar na een tijdje slaat ze dan toch haar armen rond zijn nek. Na een paar seconden laat ze hem los en kijkt ons allebei aan. 'Ik denk dat er wat mensen zijn die jullie graag willen zien.' Marie stapt aan de kant en dan valt mijn oog op Maria. Langzaam maar met grote stappen loop ik richting    haar. Ze huilt niet. Ze staart. Naar mij en naar Thomas. Ik pak haar hand vast.
'M-aria, I-i-ik,' snik ik. Ze trekt me naar zich toe en drukt me tegen haar aan. 'Ssst lieverd stil maar, het is voorbij nu.' Ik huil zachtjes in haar armen. 'Het komt goed Faye dat beloof ik.'

Als ik denk dat ik iedereen gedag heb gezegd komt er een meisje de kamer in lopen. Mijn gezichtsuitdrukking veranderd per direct. 'Lisa.' Met tranen in haar ogen staart ze voor zich uit. Met haar ogen zoekt ze naar iemand. Lisa en ik hebben geen goed verleden gehad, maar de vriendschap die we hadden was toch wel bijzonder. Wat ik alleen niet snap, is wat ze hier doet. Haar ogen blijven hangen ik de mijne. Langzaam loopt ze naar me toe. Als ze nog maar een paar meter van me vandaan staat zie ik een traan over haar wang rollen. 'F-aye, h-h-et spijt me zo.' Weet ze eruit te krijgen. Ik zeg niks en staar in haar betraande ogen. 'Ik wil dat je w-weet dat ik er altijd voor j-je ben, oh god het spijt me zo.' Ze veegt met haar vinger onder haar oog. In één beweging trek ik haar naar me toe en omhels haar. 'Het is oké, het komt goed.' Alles komt goed, herhaal ik in mijn hoofd.