The boy next door

Hoofdstuk 12

'Maria?' 'Ja lieverd,' schreeuwt ze vanaf onder aan de trap. 'Kun je asjeblieft even bovenkomen?' Ik hoor harde voetstappen op de trap en een ogenblik later gaat de slaapkamer deur open. 'Lieverd ik..-' Maria struikelt over een paar krukken en even later over een stapel pizzadozen. 'Lieverd ik vind het prima dat je thuis bent en dat snap ik ook, maar je kamer ik..' ik rol met mijn ogen. 'Laat maar ga maar weer.' Ik draai me met mijn rug naar haar toe en sluit mijn ogen. Ik hoor haar hard zuchten en de kamer verlaten. In voel me eenzaam. Ik wou dat Marie hier was. Dat brengt me op een idee! Als ik me telefoon met veel moeite van het nachtkastje heb gepakt bel ik haar op.

F: heeee girlll
M: hee meissie alles goed met jou?
F: Naja, gaat wel
M: Wat is er gebeurd? Je klinkt niet erg zeker van de zaak? Liefdesverdriet?
F: Nee, nee, nou ik weet het eigenlijk niet zo goed. Kan je binnenkort langskomen? Ik mis je.
M: Ik mis jou ook super erg en de klas ook zeker weten! Dat vind ik een top idee! Ik heb alleen wel toetsweek aankomende week en de week daarna. Kan ik komen, in de vakantie.
F: Ja dat kan wel denk ik. Maria en Jan zijn dan een week weg samen. Ze vroegen me mee maar ik heb nee gezegt.
M: Oh waarom? Is toch super gezellig.
F: Oh Mar ik moet hangen Maria roept me. Zie je snel! Kusjess
M: Dag schattie groetjes aan Maria!

Gesprek beëindigd

Ik ga weer op mijn rug liggen en kijk naar het plafond. Ik had even geen zin om alles uit te leggen aan Marie. Ze is een schat echt waar, maar ze gaat te lang door over dingen waar ik geen behoefte heb om over te praten. Ik pak mijn telefoon weer, scroll wat op insta als ik de geposte foto van Thomas zie. 12 minuten geleden. Op de foto staat Thomas, in een smoking. 'Ik moet toegeven dat het hem nog altijd goed staat.' Zeg ik hardop tegen mezelf. Aan zijn linkerzijde staan David en Bart. En aan de andere kant staan Claudia, Lisa en Lara. Ze lachen super leuk en zien er prachtig uit. Ik mis het. Mensen om me heen, uitgaan naar school gaan. Dan neem ik een besluit, morgen ga ik weer naar school.

Als mijn wekker gaat overweeg ik om toch nog even in bed te blijven liggen maar bedenk me dan dat ik veel blijer wordt van school. Ja dat klinkt stom maar als je 2 maanden in bed hebt gelegen, heb je best wel veel zin in sociaal contact. Ondanks dat Claudia een paar keer langs is geweest voel ik me alleen. Met veel moeite stap ik uit bed en grijp naar mijn rolstoel. Deze paar weken heb ik zo ongelofelijk veel hekel gekregen aan die dingen. Ze doen niks van wat je vraagt en werken je alleen maar tegen. Ik rol naar de kast, pak een stapeltje kleren en leg ze op bed. 'Maria?' Geen antwoord. 'Maria je moet me even helpen!' Niks. Dan moet ik het maar alleen doen.

Anderhalf uur later sta in boven aan de trap. Ik ga op mijn kont zitten en glij langzaam naar beneden. Onder aan de trap ga ik zuchtend in mijn andere rolstoel zitten. Ik heb er 2 want het is niet echt efficiënt om met die dingen de trap op te gaan. Ik rijd naar de keuken, pak een appel en rijd naar de voordeur. Niemand om me te brengen. Ik moet ook alles alleen doen. 'Ach ja, ik ben toch al te laat,' ze ik hardop tegen mezelf. Na driekwartier rijd ik eindelijk de school in. Ik hang mijn jas onhandig aan de kapstok en rijd naar de lift. Op de 2e verdieping stap ik uit en loop naar lokaal 204. Thomas en Claudia zitten in dit lokaal.. Geen paniek Faye. Gewoon negeren. Even twijfel ik nog maar klop dan toch op de deur. 'Binnen!' Onhandig open ik de deur en rijd naar binnen. Meneer Zwaarde staart me raar aan maar herpakt zich dan. 'Faye, welkom.' 'Ik hoorde van mevrouw Schuitte dat je pas volgende maand terug zou komen?' Ik voel zo'n 60 ogen op mij gericht. 'Ik voelde me goed genoeg..' hij klapt in zijn handen. 'Wat goed van je Faye! Je kan naast Naomi zitten.' Ik rijd naar achter in de klas en ga naast een onbekend meisje zitten. Thomas zit naast Claudia, vreemd, ik dacht dat ze elkaar niet echt mochten. Thomas draait zich om en een paar seconden ontmoeten zijn ogen de mijne. Ik draai mijn gezicht weg en glimlach naar Naomi, ze glimlacht terug. 'Is alles oké met je?' Naomi kijkt me heel lief aan. Ze lijkt me lief. Ik twijfel of ik haar de waarheid moet vertellen. Ik knik maar ik voel mijn wang nat worden. Ze wrijf langzaam over mijn rug, 'niet huilen.l, lachen is veel leuker.' Ik glimlach om haar opmerking, waarom heb ik dit meisje nog nooit opgemerkt? 'Is het Thomas?' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Ik zie het aan alles wat je doet. Hoe jullie naar elkaar kijken. Ik zit al een lange tijd bij hem in de klas maar sinds jij hier bent heb ik hem nog nooit zo zien glunderen.m Ik kijk naar Thomas. Hij houd Claudia's hand vast onder de tafel. Naomi volgt mijn blik. 'Faye. Je moet dit uitpraten, ik weet dat je mij niet goed kent maar geloof me. Thomas houd van je.' Ik knijp mijn handen tot vuisten. 'Hoe kan jij dit weten, je kent mij en hem amper!' Ik zie de klas zich omdraaien en kijken naar mij. Dat had ik misschien iets zachter moeten zeggen. 'Mevrouw van Ommeren! Dat u in een rolstoel zit betekend niet dat u een uitzondering bent.' Ik kijk nog steeds naar Thomas. Ik zie dat hij Claudia's hand los laat en naar adem hapt. 'Sorry meneer, ik zal beter opletten.' De leraar gaat door en ik tik Naomi zachtjes aan. 'Sorry, ik bedoelde het niet zo.' Zeg ik schuldig. 'Geeft niet joh, kan gebeuren.' Na 10 minuten werken zie ik dat ze haar hand in de lucht steekt. 'Ja Naomi?' 'Meneer sorry dat ik u onderbreek maar ik heb geen boek en Faye ook niet want dat kan ze natuurlijk niet dragen,' ik kijk naar haar boek op haar tafel wat ze snel wegpakt en onder de tafel houd. 'Kunnen Thomas en ik misschien omruilen van plek zodat ik samen kan doen met Claudia?' Ik stoot haar aan, 'Naomi?!' Sis ik. 'Wat doe je nou.' Voordat de leraar iets kan zeggen staat Thomas op en loopt naar Naomi's plek. Hij bromt even iets onverstaanbaars en zet zijn tas neer. Naomi staat op en grijnst naar me. 'Succes' fluistert ze nog.