The boy next door

Epiloog

*2 weken later*
Langzaam open ik mijn ogen. Ik heb goed geslapen. De eerste week dat ik thuis sliep had ik regelmatig nachtmerries. Niet alleen over Johan maar ook over mijn ouders. Door wat er gebeurd is zijn al mijn emoties weer naar boven gekomen, heeft mijn pschyloog verteld. Het is fijn om er met iemand over te praten buiten Marie, Thomas en Maria dan. Ik ben nog niet naar school geweest, Maria zei dat ik naar school mag gaan als ik er klaar voor ben. Wel heb ik Jonas gebeld. Ik heb hem verteld dat er op dit moment dingen belangrijker zijn dan mijn 'naaktfoto' incident. Toen hij dat hoorde is hij meteen gekomen. Thomas was op dat moment ook bij me en ze hebben elkaar ontmoet. Ze leken elkaar erg aardig te vinden. Thomas heeft toen hij het hoorde meteen onderzoek gedaan. Het bleek dat Claudia de foto had verspreid, wie het meisje op de foto nou eigenlijk echt is, zullen we nooit weten. Wel weet ik dat ik Claudia nooit meer hoef te zien. Ik heb lang nagedacht en haar uiteindelijk wel vergeven. Ik ben naar haar huis gegaan. Haar broer deed open. Niet dat ik wist dat ze een broer had maar goed, dat terzijde. Hij vertelde me dat Claudia naar een kostschool is gestuurd voor probleem kinderen ergens in Europa. Hij heeft me ook verteld dat Claudia meerdere problemen had, niet alleen met eenzaamheid maar ook met drugs. Ik was geschokt en wist geen houding te geven. Ik kwam na een paar dagen tot de conclusie dat onze vriendschapsbreuk er waarschijnlijk voor heeft gezorgd deze stap te zetten. En ik hoop met heel mijn hart, dat ze een mooi leven gaat lijden. Ik word uit mijn gedachtes gerukt door de deurbel. Ik grom. Maria is op haar werk en Jan is naar de bouwmarkt. Langzaam strompel ik de trap af en open de voordeur. 'Het is zeven uur in de och-' hij lacht. 'Ook goeie morgen Faye.' Ik zucht. 'Moet dit zo vroeg?' Hij grinnikt weer maar deze keer niet om mijn reactie. 'Leuke pyjama.' Zegt hij zonder enige emotie. Mijn wangen kleuren rood terwijl ik kijk naar mijn honden onesie. Mijn haar zit in een grote knot op mijn hoofd en ik heb geen make up op, kan het nog erger? 'Niet zo beteuterd kijken Fayetje, ik ben er nu, en ik heb ontbijt' hij slingerd een grote zak met broodjes de lucht in. Hij grinnikt en stapt naar binnen. Hij sluit de deur achter zich en geeft me een kus op mijn wang. 'Ontbijt wohoo.'

'Nee, nee en nog is nee.' Ik schud mijn hoofd voor de honderdste keer. 'Ik weiger.' Hij zucht. 'Asjeblieft Fayetje, doe het voor mij.' Ik schud mijn hoofd. 'Nee.' Hij zucht nog meer overdreven. 'Pusie.' Zegt hij terwijl hij zijn rug naar me toe keert. Ik kijk op van de grond. 'Wat zei je daar?' Hij draait zich om met een speelse glimlach om zijn lippen. 'Ik zei dat je een pusie bent.' Ik sla hem hard op zijn borst. 'Dat ben ik niet Potverdik.' Hij houd zijn handen in de lucht als teken van overgave. 'Sorry miss badgirl.' Ik kijk nors voor me uit. 'We gaan nog wel eens zien wie er een pusie is.' Ik stap in het karretje en kijk hem verwachtingsvol aan. 'Nou kom je nog, mister smartie.' Hij grinnikt en gaat naast me zitten. Hij trekt de ijzeren stang over ons heen en kijkt me aan. 'Ben je nu blij?' Zeg ik nors. Hij opent zijn mond om iets te zeggen maar ik kap hem af. 'Als we nu dood gaan, is het jou schuld. Iedereen zal je een eikel vinden met geen gevoel en geen hersenen.' 'Fay-' 'Eikel.' Herhaal ik. Ik sla mijn armen over elkaar en kijk de andere kant op. Ik voel zijn lichaam bewegen maar blijf naar links kijken. Ik voel zijn adem in mijn nek. 'Ik weet dat je me helemaal geen eikel vind.' Gewoon negeren Faye. Ik voel een kusje op mijn kaak. En nog een. En nog een. Tot mijn oor. Ik huiver. 'Ik weet zelfs zeker, dat ik je lievelings eikel ben.' Fluistert hij in mijn oor. Ik draai me met een ruk om. Zijn gezicht is dicht bij de mijne en ik zie hem grijnzen. Ik kijk in zijn oceaan blauwe ogen en glimlach even. 'Je bent niet de verschrikkelijkste Eikel die ik ken nee.' 'Gelukkig' zegt hij. Hij komt steeds dichterbij en maakt van centimeters millimeters. Als ik net mijn lippen op de zijne wil drukken, voel ik het achtbaan karretje naar voren bewegen. Ik pak zijn hand in één beweging. 'Wat doe je me aan Thomas Henegouwen.' Hij lacht en drukt een kus op mijn wang, 'ik hou ook van jou Fayetje.'

---------------------------------------
EINDE
Wow, wat gaat de tijd ongelofelijk snel. Ik ben zo snel ontwikkeld deze jaren. Ik heb genoten van elke zin en elk woord in dit boek. Ik heb besloten een tweede deel van The boy next door te maken en deze komt er zo snel mogelijk aan! Dat zal iets minder actie en meer relatie struggles zijn.

Ik wil iniedergeval iedereen bedanken die mijn boek heeft gelezen en heeft gestemd. Ik hou écht van jullie. Dankje Dankje Dankje voor deze te gekke ervaring.

Heeeeeel veel kusjes van mij❤️❤️