Who are you? ~completed~

27.Oh, shit

Vandaag moest ik dansen. Ik moest vanmezelf, ik had de afgelopen maand al teveel afgezegt. En de jongens wouden niet dat ik ging, te gevaarlijk zeiden ze. 

Ik was het er niet mee eens.

Ik wou gaan, en als hun me niet wouden brengen belde ik Rosa of Jane wel.

"Je gaat niet Zoey!" Riep Harry naar boven. Ik zuchte. Sinds wanneer bepaalde hij dat? 

"IK GA GEWOON!" Schreeuwde ik naar beneden terwijl ik mijn spullen bij elkaar zocht. Ik had Jane al gebeld, ze zou me over 10 minuten ophalen.

Ik hoorde iemand de trap op komen, of vijf mensen. "Zoey..." Hoorde ik terwijl er op de deur geklopt werd.

"Jullie kunnen me niet dwingen. Ik ben daar met vrienden. Je kent Rosa, Jane en Roy. Je kunt ze vertrouwen." Zei ik terwijl ik onder het bed keek voor mijn schoenen.

Ik hoorde de deur open gaan. "Maar Zoey, stel die stalker van je is daar, dan kan hij of zij je gewoon meenemen zonder dat iemand dat hier weet." Hoorde ik Liam zeggen. Ik schoof onder het bed vandaan en zag de jongens staan.

"Je zegt dus dat mijn vrienden gevaarlijk zijn?" 

"Nee, maar stel..." Begon Harry

Ik onderbrak hem. "Niks stel. Jane komt me halen en jullie kunnen me eventueel ophalen. Ik kan niet veiliger zijn. En ik word gek binnen, ik ben al weken niet buiten geweest." 

Louis zuchte. "Jongens, als ze ons nou belt als ze bij haar dansschool is, dan weten we dat ze veilig is aangekomen. En dan belt ze als ze klaar is en ze weer terug komt." Stelde hij voor. Dankbaar keek ik naar Louis, eindelijk iemand die het snapte.

"Dat is een goed idee! En ik ben maar twee uur weg, niet langer. Alsjeblieft?" Ik smeekte serieus, en wierp een blik op de klok. Jane kon hier elk moment zijn, ik moest het NU weten.

"Oke. Is goed. Maar je moet wel bellen." Stemde Zayn in. Ik glimlachte, en propte mijn schoenen in mijn danstas.

"Bedankt." En op dat moment ging de bel. Ik stond op, gaf Niall een zoen op zijn wang en rende naar beneden. 

"ZOEY!" Riepen Rosa en Jane toen ik de deur open deed. Ik glimlachte, ik had ze gemist. "Shall we go ladies?" Vroeg ik terwijl ik mijn armen in die van hun haakte. Jane knikte, en we stapte haar auto in.

"Hoe heb je het zo ver gekregen dat je mee mocht?" Vroeg Jane. Ik glimlachte. "Louis. Ik moet bellen als ik daar ben, bellen als ik klaar ben en of ik met jullie mee naar huis kan rijden." 

Rosa grinnikte. "Ik denk dat ze je als je zusje zien." Ik had het nog nooit zo bekeken.

"Ik denk het wel, nu je het zegt. Ze zijn ineens zo beschermend geworden, terwijl ze me amper kennen." Zei ik glimlachend. 

"Alleen maar goed toch?" Vroeg Rosa. Ik knikte. "Alleen maar goed."

~*~*~*~

Dansen was fantastisch, ik heb echt te lang binnen gezeten. Te lang. Ik snapte niet waarom ik niet mocht gaan van de jongens. Rosa en Jane waren al naar huis en ik ging nu Niall bellen.

"Zoey, hoe gaat het met je?" Hoorde ik achter me. Ik draaide me om.

"O, hoi Roy! Het gaat beter met me. En met jou?" 

Roy glimlachte. "Ook goed. Ik heb je lang niet gezien, waar was je?" 

Ik stopte mijn mobiel in mijn danstas. "Ingewikkeld uit te leggen. Laten we het erop houden dat ik een tijdje... Verhinderd werd." 

Roy keek verbaast. "Je kan het toch vertellen? Ik ben toch een vriend van je?" 

Ik glimlachte. "Ja, maar ik betwijfel of je me gaat geloven."

"Ik geloof je altijd."

"Eh, oke dan. Ik heb dus al een tijdje een stalker, en het werd alleen maar erger toen ik met mijn vriendje kreeg. En het is toen alleen maar erger geworden. Vorige maand ben ik aangevallen door die stalker en sinds dien woon ik bij de jongens. Daartussen zijn nog meer dingen gebeurd die nogal hecktisch gelopen zijn. Daarom ben ik hier dus een tijdje niet geweest." 

Roy had een verward gezicht, en haalde zijn hand door zijn haar. "Jeez... Zoey, dat had ik niet verwacht." 

Ik gaf een zwakke glimlach. "Dat doen veel mensen niet." 

"Ik snap niet hoe je zo kalm eronder kan blijven. Dat je overal kalm onder blijft." 

Ik haalde mijn schouders op. "Zo ben ik. Zo blijf ik." 

Hij lachte, en toen deed hij iets wat ik niet verwacht had. 

Hij duwde een zakdoek tegen mijn neus en mond.

En zware weeïge geur drong mijn neus in, en ik voelde mijn oogleden zwaarder worden. 

Ik stribelde tegen, krabde en sloeg zo hard ik kon. Maar hij hield me zo stevig vast dat ik niets kon doen. Ik voelde mijn oogleden nog zwaarder worden. NEE! Het mag niet! Ik mag niet verliezen! Maar ik verloor. Ik verloor gigantisch. Mijn benen bezweken onder mijn gewicht en Roy ving me op. 

Mijn stalker had me.

En nu heb ik je Zoéline. Welkom in de hel. Je weet nu wie je 'stalker' is, ik.

Had ik maar geluisterd naar de jongens, en alles werd zwart.

WORD ZO SNEL MOGELIJK VERVOLGD....

*DAN DAM DAAAAANG*  Zag iemand van jullie dat aankomen? Niemand? Geheheheheh... Volgende chapter word meer duidelijk. En ik houd echt van cliffhangers ^^ 

En ik heb besloten om een vervolg te maken! Het gaat nog verder met Zoey en Niall! Dus wees niet verdrietig als die boek binnenkort stopt!

See y'all soon!

'Xoxo Chimene