Who are you? ~completed~

23. Where is she?

Niall's P.O.V.

Zoey was met een agent aan het praten, en ze zag er erg overstuur uit. Ik haalde mijn hand door mijn haar. Liam zag het.

"Niall, het is niet jouw schuld." Zei hij.

Ik zuchtte. "Dat weet ik wel, maar als we nou eerder waren gekomen was dit niet gebeurt."

"Niall, zeg dat nou niet..." Probeerde Liam.

Ik keek weer naar Zoey, die nu aan het huilen was. We hadden gewoon eerder moeten zijn...

Zoey's P.O.V.

"Heb je enig idee wie je stalker kan zijn?" Vroeg de agente.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee, ik weet het echt niet."

"Heb je al eerder bedreigingen gehad?" Vroeg ze.

Ik beet op mijn lip. "Ja, het begon met dozen waarin brieven zaten die hij dan voor mijn deur zette als ik alleen thuis was. Later is hij achter mijn telefoonnummer gekomen en is hij hier heen gekomen."

De agente noteerde alles. "Heb je die dozen nog?" Vroeg ze.

Ik knikte. "Die liggen verstopt in mijn kamer."

"Oke, dan gaan we ze nu halen." Zei ze, en ze stond op.

"Ik moet mee naar binnen?" Vroeg ik. Ik wou echt niet meer naar binnen.

De agente knikte. Ik zuchtte en stond op.

~*~*~*~

Ik haalde de dozen onder mijn bed vandaan en gaf ze aan de agente.

"Misschien is het ook handig als je gelijk spullen inpakt zodat je niet terug hoeft te komen." Opperde ze.

"Hoe bedoelt u?" Vroeg ik verbaast.

"Je gaat met je vrienden mee. Je gaat daar tijdelijk wonen. Ze kunnen je dan in de gaten houden en de stalker kan niet in jou buurt komen." Legde ze uit.

"O." Kon ik alleen maar zeggen. Ik pakte mijn grote weekendtas.

"Dan moet ik maar gaan inpakken." Zei ik.

De agente knikte. "Moet ik hier blijven wachten?" Vroeg ze.

Ik knikte. "Graag."

De agente ging op mijn bed zitten en ik propte allemaal kleding in mijn weekend tas.

"Wat bedoelt je stalker met jouw geheim?" Vroeg de agente.

Shit, niet aan gedacht.

"Ehmmm.... Nou, er is zeg maar..." Ik zuchtte. "Ik kan het niet uitleggen." Zei ik zacht.

De agente legde een hand op mijn schouder. "Je kan me vertrouwen."

Ik knikte en haalde mijn neus op. "Hij bedoelt mijn paranormale gave." Zei ik nog zachter dan net.

"Je paranormale wat?" Vroeg de agente.

"Ik kan gedachten lezen." Antwoordde ik. Alsof ze dit zou geloven, dit zou zo'n goedkopen grap zijn.

Maar tot mijn verbazing knikte de agente alleen maar.

Ik geloof je.

Ik keek haar ongelovig aan. "U gelooft me?"

De agente knikte. "Ik heb altijd al gedacht dat er meer is dan we zelf weten, en ik had gelijk. Nu ga je verder met inpakken zodat je weg kan. Ik geloof niet dat je gat hier fijn vind."

Ik glimlachte. "Dank u wel." En ik ging verder met kleding in mijn tas proppen.

~~~~De volgende dag~~~~

"Dus Shaunnee is vannacht niet thuis gekomen?" Vroeg ik aan Emeliy over de telefoon.

"Ja, enig idee waar ze is?" Vroeg ze.

"Nee, heb je die app al geprobeerd waarmee je kan zien waar de ander is?" Vroeg ik.

"Dat ga ik nu proberen, en jij ook. Ik bel je straks wel weer." Antwoordde Emeliy.

"Oke, doei en succes." En ik hing op.

"Wat is er?" Vroeg Louis aan me, die in dezelfde kamer zat.

"Shaunnee is vannacht niet thuis gekomen en Emeliy is daardoor bezorgd." Legde ik uit terwijl ik de trace-app opstarte.

Louis knikte. "Dat snap ik na gister."

Ik gaf een zwakke glimlach. Jup, gister was heel wat.

De app was helemaal opgestart. Ik zag mijn stip, die wit was. Ik zoomde uit en zag en rode stip, die van Emeliy. Ik begon te scrolen, hopend de blauwe stip te vinden. En ik vond hem, vlakbij de auto weg.

Ik sloot de app af en wou Emeliy bellen, maar ik kreeg een sms.

Van: Shaunnee

Sorry Z, maar ik kan het gewoon niet meer.

Shit.

ZOOOOO, chapter done! Laatste dag van het jaar! Ik zie hoe ver ik gegroeid ben en ben best trots. Ik hoop dat ik in de maand januari dat verhaal helemaal af heb, maaaaaarrrrrr... Er komt misschien een sequil! Blijf hopen & happy new year!