Who are you? ~completed~

28. The shit that my life have become...

Jane's P.O.V.

Ik hoorde mijn telefoon gaan, en ik rende naar beneden. Ik keek op mijn mobiel wie het was, Louis. Ik glimlqchte en nam op.

"Hey Lou, wat is er?" Vroeg ik.

"Hey Jane, we vroegen ons af of Zoey bij jouw is."

Verward haalde ik mijn hand door mijn haar. "Hoe bedoel je? Ze zou naar jullie bellen om opgehaald te worden."

Het was stil aan de andere kant vqn de lijn. "Ze heeft niet gebeld..." Hoorde ik Louis mompelen

"Anders bel ik Rosa, Amy, Roy en Vincent even. Misschien is ze bij een van hun." Stelde ik voor.

"Eh, is goed. Dan spreek ik je later?"

"Louis! Wacht! Heb je Emeliy en Shaunnee al gebeld?" Vroeg/Riep ik.

"Nee, shit. Vergeten. Ik bel ze nu. Misschien zit ze daar wel. Bedankt voor de tip. "

"Oke, ik Rosa nu, dan bel ik je later terug."

"Is goed, tot later!" En Louis hing op. Verbaast liet ik me op mijn bank vallen. Waar was Zoey? En was ze veilig? Ik moest Rosa bellen. Ik scroldedoor mijn contacten lijst en drukte op Rosa's nummer. De telefoon ging over. "Hey, Roos. Is Zoey toevallig bij jou?..."

Zoey's P.O.V.

Langzaam opende ik mijn ogen. Waar was ik? En waarom zat ik vast gebonden? Geschuifel liet me opkijken. 

"Lekker geslapen?" Hoorde ik Roy zeggen.

Roy!

"Waarom?" Vroeg ik.

"Waarom wat?" Vroeg hij terug.

"Waarom ik?" 

"Ah, dat. Nou Zoey, dat is een goede vraag." En toen was het stil.

Ik gromde uit frustatie. "VERTEL DAN!" Gilde ik, en ik probeerde overeind te komen, wat half lukte.

"Tut tut Zoey, alles op zijn tijd." En hij liep weg uit de kamer. 

Ik liet me terug vallen in het bed, en begon te huilen. Waarom ik?

Emeliy's P.O.V.

Ik trapte het gaspendaal in naar huis. Shaunnee ophalen, dan naar de jongens. Blijkbaar was ik zo erg in gedachten dat ik bijna een auto aanreed, want ik moest uitwijken. Ik liet een toeterende woedende automobelist achter me en reed het terein van mijn huis op. 

Ik was er net, toen Shaunnee naar buiten kwam gerend. Ze rukte de deur open en stapte in. We keken elkaar aan en het was stil, toen barste Shaunnee in huilen uit. Ik trok haar naar me toe, en wreef over haar rug. 

"I-ik heb-b-b h-het fami-ilie boek m-mee voor d-de zekerheid-d." Stotterde ze.

Ik knikte. "Misschien is dat wel een goed idee." En we reden naar de jongens.

~*~*~*~

We zaten, zelfs de trace app had niets opgeleverd. We hadden niets. Tot Jane de kamer terug kwam lopen. "Alleen Roy neemt zijn telefoon niet op. Maar hij kan nog les hebben. We kunnen naar de dansschool." Stelde ze voor. 

Iedereen keek naar mij en Niall. "He, wat? Is goed hoor, misschien weten we dan meer." Ik pakte mijn tas op en het familie boek viel eruit.

Shit.

Iedereen keek naar mij, en ik pakte het op. "In onze familie is er een eeuwenlang geheim..." Begon ik.

"Wat dan?" Vroeg Niall.

"Het is moeilijk uit te leggen. Niemand weet het, behalve wij. We zijn zeg maar... Eh..." Ik keek naar Shaunnee, zoekend naar hulp.

"Gedachten lezers. Emeliy, Zoey en ik kunnen gedachten lezen." Voegde Shaunnee toe.

Iedereen keek ons aan alsof we gek waren.

Jij ook? Dacht ik.

Shaunnee knikte. Ik ook.

"We zijn niet gek, we zijn gewoon apart." Beet Shaunnee naar Vincent, die haar nu verbaast aankeek. Ik grinnikte en keek haar aan, ze grijnsde.

"Laten we nu maar naar die dansschool van jullie gaan voordat hij dicht is." Probeerde Liam om ruzie te voorkomen.

Ik knikte. "We gaan." 

~*~*~*~ 

"Hier naar rechts, dan zijn we er." Legde Jane uit. Ik knikte en ging naar rechts.

"Wat...?!" Riep Rosa terwijl ze rechtdoor wees. Ik volgde haar vinger, en zag politie. Fijn. Ik parkeerde de auto en stapte uit. 

"Jongens? Wat is er hier aan de hand?" Vroeg ik aan de agenten die bij een gele 'Do Not Cross' lint stonden.

"Mevrouw, ik ben bang dat u..." Ik haalde mijn badge uit mijn tas. "Emeliy White, CSI. Ben hier om mijn zusje te zoeken." De man keek verbaast naar mijn badge.

"Weet u zeker dat u hier moet zijn?" Vroeg hij.

Ik knikte. "Oke, wat u wilt." En hij hield het lint voor me omhoog. Ik liep het lint onderdoor. Jane wou me volgen, maar wrd tegengehouden. "Ze hoort bij mij, het is goed." De man twijfelde even, maar liet haar erdoor.

"We zijn zo terug." Zei ik tegen de rest, en ik liep samen met Jane het gebouw in.

~*~*~*~

"De kleedkamer?" Probeerde Jane, we hadden overal gekeken. Ik knikte en liep haar achterna. Jane deed de deur open, en strompelde naar achter. Ze sloeg haar hand voor haar mond en ik zag de tranen over haar wangen stromen. 

Ik duwde haar aan de kant en keek de kleedkamer in. Daar lag een meisje, neergeschoten. "Wie is dat?" Vroeg ik rustig aan Jane.

"Violet, ze mocht Zoey niet." Zei Jane met een wit gezicht. Ik knikte, en hielp haar opstaan. "Roy is hier ook niet, we bellen hem zo nog een keer." Jane knikte en liet haar mee naar buiten slepen.

~*~*~*~

"En?" Vroeg Niall. En toen zag hij Jane's gezicht, en ook hij trok wit weg.

"Zoey is daar niet, wel een ander meisje. Violet, ze is neergeschoten." Zei ik terwijl we naar de auto liepen. Toen ging Rosa's mobiel af. Ze keek. "Het is Roy..." Mompelde ze.

~*~*~*~

ENN??? Hoe vonden jullie het?

Ik heb hier echt lang aan gewerkt!

Nog een paar chaptersss, en dan is Who Are You? afgelopen! :(

Maar see y'all soon!

Xoxo Chimene

Ps. XxWinnie , dit hoofdstuk is voor jou voor alle stemmen en comments die je gaf!