Sessizliğin Melodisi (ASKIDA)

24-

Biliyorum biliyorum. 3 haftadır bölüm yayınlamadım. Fakat inanın hiçbir şey yazamıyordum. Bu uzun bölümü ve saat 4'e kadar, deftere yazdığım bölümü bilgisayara geçirmekle uğraşmamı bir telafi olarak görün. Ve yayınlamadığım süre boyunca beni merak edip mesaj atan herkese teşekkür ediyorum. Anlayışla karşılayacağınızı umuyorum. Keyifli okumalar, sizleri seviyorum. xx

-

24-

Ata'dan

Aslında Melodi'den böyle bir şey bekliyordum. Öyle bakmayın, sadece böyle bir konuşma yapacağını biliyordum işte. Bunun yanında Ardıl'dan hoşlandığını fakat açılmak için cesaret edemediğini de az çok tahmin edebiliyordum. Tahmin edemediğim noktaysa bu konuşmayı bugün, bana, bu şekilde dile getirmesiydi diyebilirdim.

Konuşurken aralarda duraksayarak yüzüme bakıyor, ne hissettiğimi anlamaya çalışıyor gibiydi. Ama ben, renk vermemek konusundaki fikrimi inatla desteklemeye devam ediyordum. Çünkü söylediklerini etkilenerek değil, kendi fikirleriyle, tarafsız olarak söylemesini tercih ediyordum.

"...Lütfen bu yalnız yaz mevsimini güneşsiz bırakma. Olur mu?" Söyleyeceklerini bitirdikten sonra mavi gözleriyle yüreğimin derinliklerine dokundu sanki. Kim demiş erkekler romantik değildir diye? Aslında tüm erkekler romantiktir. Ama daha önceden, alışılagelmiş gelenekler yüzünden bunu saklamayı tercih ederler. Sadece içlerinde yaşatmayı daha çok severler ve tercih ederler. Ben de içimde saklamayı tercih edenlerdendim doğruyu söylemek gerekirse. Belli edersem incitecekleri önyargısı, beynimin büyük bir bölümünü ölümcül bir kanser hücresinin çoğalmasını aratmayacak şekilde kaplamış durumda.

Melodi başta bu konuşmayı yaparken çok fazla tereddüt etmişe benziyordu. İşte bu yüzden sürekli bana bakıyor ve cesaret almak istercesine derin nefesler alıp veriyordu. Melodi fazla korkak bir kızdı. Dediğim gibi, bana aniden böyle mesaj atıp direk konuşmaya başlaması için büyük bir cesaret patlaması yaşaması gerekiyordu. Bunu konuşmayı yapamayacak diye düşünmüyor değildim. Taa ki o mesajı atana kadar. Ben de mesajı görür görmez başıma toplanan kızları geçiştirdim ve direk, dediği yere yürüdüm diyebilirdim.

Konuşmasından sonra fazla beklediğim kanısına vararak konuşmaya başladım. Melodi, bu konuşmayı yaparken elbette bazı şeyleri göze almıştı, benim davranışlarımın nasıl olacağı gibi, ya da almıştır değil mi?

"Melodi, böyle bir konuşma yapacağını az çok tahmin ediyordum. Biliyorum, Ardıl'dan hoşlanıyorsun" Sözümü kesmeye yeltendiğinde ondan önce davranıp "Dur sözümü bitirmeme izin ver. Sonra söyleyeceğini söylersin zaten. Evet, Ardıl'dan hoşlandığını biliyorum. Ama hayır, bunu ona söylemeyeceğim. Zaten o kalın kafalı da hiçbir şey anlamamıştır merak etme." Ben de Melodi'nin benimle konuşurken çok sık yaptığı gibi duraksama ihtiyacı hissettim. Ve yine, onun yaptığı gibi tam gözlerinin içine baktım. Ama o, benim aksime,  tüm duygularını bana belli etmemeye çalışsa da başaramıyordu.

Melodi, bu dünya için fazla safsın. Ah!

"Ben seni tanımadan önce her gün kız değiştiren biriydim. Belki de her üstümü değiştirdiğimde yanımdaki kızı da yolluyordum. Bu konudan sana pek fazla bahsetmek istemiyorum. Eğer senin istediğin gibi olacaksak, sana karşı olan davranışlarımın da şu an olduğundan daha farklı olacağına garanti edebilirim. Evet, vicdan sahibi biriyim. O zamanlar sen olduğun için başkaları yoktu. Biliyorum, kendimle çelişen biriyim sana göre. O kadar kız varken nasıl vicdan sahibi olabiliyorsun, diyebilirsin belki. Ama ben onların hiç birini sevmiyordum ki. Okuldaki popülerliğimi arttıran bir araçtan başka bir şey değillerdi benim için. Benim vicdanım da değişik biraz işte. Kendime göre böyle şekillendi. Her neyse, davranışlarımın da değişeceğini bilmelisin. Vazgeçilmez değilsin. Ben de vazgeçebilirim. Ama bu, belki bir anda olmaz. Zamanla olacak bir şey. Senin dediğin gibi dost olmayı deneyebiliriz sanırım. Yani bunu, emin olmamakla birlikte, yapabilirim. Ben öyle senin gibi süslü cümleler kuramam belki. Ama o gemiyi kaptansız bırakacak kadar da acımasız bir insan değilim."