AKLIMDA

Bölüm 1

Uykuyla uyanıklık arası geçirdiğim bir gece daha.Zihnim benimle dalga geçiyor gibi,aklımda...Daima aklımdasın Tarık, diye tekrar edişimin bilmem kaçıncı günü.Unutursam ölürüm,unutursam ölürsün Tarık.Yine koluma bakarak iç geçirdim ve kendimi uykunun huzurlu kollarına bırakıyordum artık.

Gece çalan zil sesiyle araladım gözlerimi. Başucumdaki lambayı yaktım ve istemeyerek de olsa yatakta doğruldum. Saat üçtü ve bu saatte kim gelmiş olabilir hiçbir fikrim yoktu.Korku ve merak ile kapıya doğru ağır adımlarla yürümeye başladım.Evin loş ışığı korkumu bastırmama sebep oluyordu. Dışarıdaki, alacaklı gibi ısrarla parmağını zilden çekmek bilmiyordu. Kapıya geldiğimde müthiş bir heyecan içimi sarmıştı bile.Titrek bir sesle "kim o" dedim. Fakat ses gelmedi.Derin bir nefes aldıktan sonra tekrar "kim o" diye seslendim.Heyecanım bin kat daha artmıştı. Dayanamadım ve kapıyı açtım.Nefesim kesilmiş boğazımda yumru olmuştu.

"Pamuk beni içeri davet etmeyecek misin?"

"Bu saatte seni karşımda beklemiyordum,şaşırdım kusura bakma buyur."

Şaşkınlığım geçmek bilmiyordu.En yakın arkadaşım yıllar sonra evime geliyordu,hemde bu saatte... Üstümde pijama,ayağımda ev terliği,saçım başım darmadağın iken,Cem her zamanki ihtişamıyla karşımda öylece duruyordu.Geniş omuzlu,uzun boylu,güler yüzlü ve özgüveni hiçbir zaman eksik olmayan kara yağız bir delikanlıydı Cem.Kimse iki samimi arkadaş olduğumuza inanmıyordu. Fakat ben Cem'in kuzeni Tarık'la çıkıyordum,yani bir zamanlar.

Cem uzun uzun baktı ve boynuma sarıldı. "Çok özledim Pamuk,dayanamadım hemen koştumsana geldim."dedi. Bende Cem'e en içten samimiyetimle sarıldım ve onu içeri davet ettim.Elindeki valizi sürükleye sürükleye içeri girdi."Ne zaman döndün sen?"

"Şimdi."

"Nasıl yani?"

"Şimdi diyorum kızım uçaktan indiğim gibi sana geldim."diyerek güldü.

Hemen koltuğa yayıldı. "Kahve mi tabiki içerim." diyerek pis pis sırıttı.Gecenin bir yarısında kahve içmek de ona özgü bir özellikti.Hemen mutfağın yolunu tuttum ve ikimiz için kahve suyu koydum,kahveleri hazırlayıp salona geldiğimde "Kesin dönüş yaptım İzmir'e. İnsanın kendi memleketi gibisi yok" dedi.

Cem bir sene önce yaşadığı ızdıraplı aşk sonucunda savaşmak yerine, kaçıp ailesinin yanına Almanya'ya gitmeyi tercih etmişti.Aşkından öldüğü sevgilisi Selen,benim sevgilim Tarık'la birlikte olup bize çok güzel boynuz takmışlardı.Cem kaçıp kendine yeni bir hayat kurmayı tercih etmişti ama anlaşılan o hayata da tutunamamıştı.Ben ise bir başıma burada kalıp her gün salya sümük ağlamaya devam etmiştim.Evden dışarı çıkmıyor,yemiyor,içmiyor mal gibi bir hayat yaşıyordum.Fakat ömür dediğin böyle geçmezdi, bir yerden sonra toparlanıp hayatıma kaldığım yerden devam etmeliydim.

"Bunca zaman sonra hiç umut etmiyordum geleceğini."

"Düşünmemiştim zaten bir anda karar verdim gelmeye."

"Beni de sildin Cem."

"Kendimi toparlamam gerekiyordu Deniz,özür dilerim beni affedebilecek misin?"

Cem yanıma oturup kolunu boynuma doladı. Gözlerinden süzülen yaşları hissedebiliyordum.Ellerimi beline dolayarak başımı göğsüne yasladım,kaybettiğim huzur yıllar sonra geri gelmişti ve artık kaybetmeye niyetim yoktu.