Perfect Two

She Died(Part 1)

AKI's POV

Napag-isip-isip ko din na mali yung ginagawa ko. Thanks Cliff for those words.

Ayaw ko na pag nagising si Andrea, wala ako sa tabi niya. Gusto ko ako ang unang niyang makikita.

Ayaw kong nasa ibang kwarto ako at nakahiga dahil nagkasakit. Ayaw ko siyang mag-alala.

Kumakain na ako pero hindi ko magawang makatulog sa gabi. Minsan napapa-iglip na lang ako ng hindi ko namamalayan.

Oras na naman ng pagtulog at hindi pa rin ako tinatamaan ng antok.

After some couple of minutes..

*Yawn*

"Ivan."

"Andrea, gising ka na."

Nasa isa kaming kwarto na puro puti na may parang fog pa na kasama pero alam kong hindi yun yung hospital room.

Niyakap niya ako.

And I hugged her back. I kissed her forehead.

"I'm glad you're okay."

"Sure, I am if it's for you.'

I smiled. Pwede na kaming magtagal sa ganitong posisyon.

 "Akala ko hindi ka na magigising."

Humiwalay siya sa pagkakayakap.

"Sorry kung pinag-alala kita."

Lumungkot yung mukha niya.

"May problema ba?"-tanong ko.

"I'm just here to say goodbye."

"Anong ibig mong sabihin. Hindi! Hindi mo naman ako iiwan 'di ba?"

Panaginip ba ito? Nasa panaginip ba siya para magpaalam sa akin?

She forced to smile.

"Please don't leave."-I pleaded.

She didn't reply but just she kissed me on my cheek then she again hugged me.

I hold her tight just to assure that she'll never go.

But it's like there is a gravity that pulling us away from each other.

Hindi ko malabanan yung pwersa kaya unti-unti na akong napapalayo sa kanya. Hanggang sa kamay na lang ang nahawakan ko at tuluyan rin itong nabitawan.

Nagising ako. Isang panaginip nga talaga ang lahat. Pero hindi naman siguro mangyayari yun.

Nagulat ako sa isang tunog ng makina.

Hindi.

Hindi pwede.

Hindi yun totoo.

Yun yung makina na nagsasabi na tumigil na ang pagtibok nung kanyang puso.

Agad kong pinindot ang intercom at humingi ng tulong.

Meron agad dumating na doctor. Kami ng mga kasama ko ay nasa tabi lang.

"Clear"-doctor.

Pinipilit niyang iligtas si Andrea pero umiling siya. Tapos tumingin siya sa kanyang relo.

"Time of death. 12:51 AM."

Lumapit ako sa kanya at inalog- alog siya.

"Andrea! Gising!"

"Dude. Tama na."

Ramdam ko ang pagtulo ng mga luha sa mga mata ko hanggang sa tuluyang umitim ang paningin ko.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N:

Una sa lahat, may part two po ito ha... Pagdugtungin niyo yung title nitong Part 1 at Part 2.

Pangalawa, hindi dapat agad magluksa kasi..

Basta abangan na lang ang susunod na kabanata.. Peace po sa mga maka- VanDrea.. Pero hindi pa talaga dapat magluksa kasi may part two pa.^_______________^V

Kung may mga katanungan, maaaring magcomment na lamang..