Pure Stupid!
Tür:Yaoi
Çift:BaekHan
16.Bölüm
'Byun BaekHyun,galiba artık senden nefret etmiyorum.' -Lu Han
'Xi LuHan,galiba sana sırılsıklam aşık oldum.' -Baek Hyun
|||||
Dakikalar boyunca BaekHyun'un dudakları ve dudaklarım arasındaki flört hiç dinmek bilmedi.Kafamı iki yana salladım ve kendi kendime sırıttım.
''Uyurken gerçekten sevimlisin,Baek.Ama şimdi değil.''
Uyanık olduğunu sonunda fark etmiştim ama bu pek bir şeyi değiştirmedi.Kafamı gögsüne yerleştirdim ve yorganın üzerinden tek kolumu beline doladım.Doktor ilgi göstermemi istiyordu,bende bunu şuan fazlasıyla yerine getiriyordum.
Kafamı,BaekHyun'u görebilecek şekilde oynattım.Gözleri kapalıydı ama kirpikleri sürekli oynuyordu.Ayrıca suratı utançtan kırmızıya bürünmüştü ve ben kahkaha atmamak için kendimi zor tutuyordum.
Bir süre sırıttıktan sonra bende gözlerimi kapattım.Tanrı gerçekten adaletliydi.Yalnızca birkaç kaç hafta önceye kadar yataklarda olan bendim ve yanımda olan BaekHyun'du.Gerçi sadece birkaç gün boyunca benimle oldu ve sonrasında yeniden eski şerefsizliğine döndü.Hemde ben daha iyileşmemişken.Söylediği hiçbir şeyin hakkını vermemişti ve ben ondan aslında ilk defa nefret etmeye başladığımı fark etmiştim.Ondan önce nefret sandıklarım aslında hep bir uyuzluk durumuydu.Ona tahammül edemememin sebebi ondan nefret etmem değil,beni uyuz ediyor olmasıydı.Ve bu da nefret sayılmazdı.Nefret duygusunu ilk defa,önce kendine bağlayıp,sonra tıpkı beni bir piç gibi ortaya attığında hissetmiştim.
Canımın ne kadar acıdığını söylememe gerek yoktu.Ona gerçekten güvenmiştim.Gerçekten sevildiğimi hissetmiştim.Bu duygular yüzünden yanıldığımdaysa kendime günlerce lanet okudum.Onu özlüyordum...O günü özlüyordum.Başta kendimin hatalı olduğunu sandım.İstemeden onu sinirlendirecek bir şey yapmış olmalıydım.Ama öyle değildi işte,ne kadar düşünürsem düşüneyim ona karşı hiç yanlış bir şey yapmamıştım.Derin bir iç çektim ve şuan gögsünde uyuduğum çocuğun bluzunu gözyaşlarımla sırılsıklam ettiğim gerçeğini umursamadım.
Şanslısın,Baek. Çünkü ben sana,senin bana yaşattıklarının hiçbirini yaşatmayacağım.Sen iyileşene kadar yanında olacağım ve sonra yeniden benden nefret edebilirsin.Her zamanki gibi.....piç BaekHyun'a dönüşebilirsin. Bir daha senin anlık ruh hallerine aldanıp sana bağlanmayacağıma dair yemin ettim.Çünkü,Byun BaekHyun bana sadece acı veriyor..
||||||
Israrla çalan lanet telefonumun alarmıyla titreyerek uyandım.Sol yanımdaki şifonyerden telefona uzanıp alarmı kapattım ve sonrada sinirle yatağın öbür ucuna fırlattım.
Gözlerim,kafasını karnıma gömmüş,bacaklarıda bacaklarım arasına girmiş,oldukça mutlu bir şekilde uyuyan çocuğa takıldı.Bu şekilde yatmayı seviyor olmalıydı.Öncedende böyle uyuyordu ve ben onu tekmeleyerek uyandırmak zorunda kalıyordum.Ama şimdi öyle bir şey yapmayacaktım.Ellerimi saçlarına götürdüm ve yavaş yavaş okşamaya başladım.İnsanların uyku arasında saçlarına dokunulmasından huylandığını duymuştum ve şuan bunu deneme yanılma yoluyla öğrenmek üzereydim.Dedikleri gibi olmuştu.BaekHyun tek gözünü araladı ve etrafına bakındı.Beni gördüğü an yattığı yerden doğrulmuş,oturur pozisyona geçmişti.
''Günaydın.'' İçten bir şekilde gülümserken söyledim.
Uyandığında sinirli olurdu ama muhtemelen gülümsememe alışık olmadığı için afallamıştı.Bir süre yalnızca yüzüme bakı ve sonra kekeleyerek karşılık verdi.
''Gü-gü-gü-gü-Günaydın.''
Bunun, doktorun dediği şoktan mı kaynaklandığını,yoksa sadece şaşırdığı için mi olduğunu anlayamamıştım.
Bende yataktan doğruldum ve yeniden saçlarını karıştırıp kapıya yöneldim.Gözlerini ovuşturmayı kesmiş,arkamdan bakmaya başlamıştı.
''Kahvaltı hazırlayacağım,Baek.İstersen biraz daha uyu,seni kaldırmak için dönerim.''
|||||BaekHyun'un Bakış Açısı|||||
Luhan kapıyı kapatıp çıktığında duyduğum tek şey,kalbimin yerinden çıkacak kadar hızlı çarpan sesiydi.Suratımın yandığını hissediyordum.Uyandığımda kendimi ona sarılmış halde bulmuştum ama bana kızmamıştı bile.Aksine,gülümsedi,değil mi?Luhan..Luhan bana gülümsedi mi?
Elimi kalbime götürdüm ve gözlerimi kapattım.Sakinleş BaekHyun,onun gülümsemesine aldanamazsın.Yapamazsın.Derin bir nefes aldım ve kafamı yastığa gömdüm.Tanrım,yalvarırım şu duyguları bir an önce al ve götür.Çünkü kalbimin deli gibi çarpmasına engel olamıyorum,ona olan aşkımın büyümesini,istesemde durduramıyordum.
Bölüm Sonu
