PURE STUPID!
6.Bölüm 'Seni Koruyacağım,Luhan.'
Elim ayağım birbirine girmişti.Tanrım!Ne yapacağım?
Luhan kucağımda acı içerisinde çığlık atarken ''Su'' diye bağırdığını duydum.Tanrım!Doğru!Hastaneye götürene kadar çoktan yara ciddileşirdi.Bütün hızımla banyoya koştum.Luhan'ı küvete bırakıp kıyafetlerini çıkarmaya başlamıştım.Baksırını çıkarmak için girişimde bulunmuşsamda ısrarla reddetmişti.Soğuk suyu açıp üzerine tuttum.Ellerine kadar yanmıştı.Vucudu pancar rengini almış hatta çok daha kırmızıydı.O kadar korkmuştum ki gözümden sürekli göz yaşı damlaları geliyordu.Tek elimle suyu tutarken diğer elimle vucuduna masaj yapmaya başlamıştım.Su başlığını eline tutuşturup krem aramaya gittim.Bulmam fazla uzun sürmemişti.Evde büyük bir ecza dolabı vardı.Bir kaç havlu ve iki avcumu birden kaplayan kremlerle Luhan'ın yanına döndüm.Havluyla üzerini iyice kuruladıktan sonra önce acısını kesmesi için fısfıs sıktım ve ardından da yanık kremini adeta vucuduna boşalttım.Çığlıklarını kesmişti ama vucudu şimdiden kabarıp su toplamıştı bile.
''Yürüyebilir misin?' Sesim hala titriyordu.
Kafasını salladı ama ayağa kalkmasıyla yere çakılması anlar içinde gerçekleşti.Kris'e haber vermeden arabasının anahtarını kaptım ve Luhan'ı arka koltuğa yerleştirip tam gaz sürdüm.
'Tanrım yalvarırım trafik polislerine yakalanmayım!Yalvarırım.'
Tanrı sesimi duymuştu.Luhan'ı tek parça hastaneye getirmiştim.Acil bölümündekiler durumu görünce hemen mudehale ettiler.Çünkü Luhan'ın üzerinde beline sarılı olan havlu dışında hiçbir şey yoktu.
Boş bir odaya sokup perdeyi sonuna kadar çektiler.Luhan'ın çığlıları yeniden başlamış hatta çok daha şiddetlenmişti.Acı içinde suratımı buruşturdum ve göz yaşlarımı yeniden serbest bıraktım.Kendime lanet okumaya devam ediyordum.Onu yalnız bırakmamalıydım.Bir şeylerin ters gideceğini önceden düşünmem gerekirdi.Lanet olsun!
Yarım saat boyunca odaya 3 den fazla doktor girip çıkmıştı.Oturdum ve ellerimi kenetleyip alnıma dayadım.
''Tanrım!Lütfen onu koru.Lütfen.Lütfen.Lütfen~''
Bir yarım saat de bu şekilde dua etmemle geçmişti.Sonunda doktorlar odadan çıktı.Birbirlerine bir şeyler söylüyorlardı.Hızla yanlarına gidip Luhan'ın durumunu sordum.
''O nasıl?''
Doktor önce yanındaki arkadaşına baktı sonra devam etti.
''Neredeyse 2.dereceden yanık.Biraz daha erken müdehale edilseydi izi kalmaz diyebilirdim belki...''
''Ama nasıl olur...En çok 5 dakika geçmişti ve sonra hemen soğuk suyla yıkandı.''
''Yanık durumlarında tek bir saniye bile çok önemlidir bayım.Durumu şu an iyi ama uzun bir süre ayağa kalkmasa ve hareket etmese iyi olur.Ayrıca mümkünse bir şeyler de giymesin.Yaranın hava alması gerekiyor.Neredeyse bütün vucudu yanmış.Tanrı yardımcınız olsun.''
Gözlerimde toplanan yaşlar bir kez daha akıp gitti.Doktorlar gittikten sonra yumruklarımı hemen yanımdaki duvara geçirdim.
''Tanrım.O yanlış bir şey yapmadı.Neden onun başına gelmek zorunda..''
Kısa bir süre sakinleşmeye çalışmamla geçti.Ama Luhan'ın desteğe ihtiyacı vardı.Tüm cesaretimi toplayıp odasına girdim.
Luhan ağlıyordu.Kafasını önüne eğmiş sadece ve sadece ağlıyordu.Beni fark etmemişti bile.Çıplak vucuduna baktım.Tanrım!Çok korkunç görünüyor.
''Luhan...Ben...ben üzgünüm.'' Mırıldandım.
Sesimi duyunca hafifçe kafasını kaldırdı.Yüzünü görmemle kalbimin bir kez daha parçalanması an içinde gerçekleşmişti.
''Senin hatan yok Baekhyun.Kendi kendimi yaktım.'' O kadar sessiz konuşuyordu ki duymakta güçlük çekmiştim.
''Yinede...yanında olmam gerekiyordu..Luhan..ben ..gerçekten..''
''Baekhyun önemli değil dedim.Artık istesemde bir şey yapamayacağım zaten.Uzatmamıza gerek yok.Hayatım bitti.Bu kadar.Devamı yok anlıyor musun?Beni gören herkes korkacak.Beni tanımadan nefret edecekler.İnsan içine bir daha asla çıkamayacağım.Evlenemeyeceğim.İnsanlar benden ömrümün sonuna kadar kaçacaklar.Çünkü lanet olası vucudum sonsuza dek bu yanık izlerini taşımak zorunda.Doktorların dediklerini duydum.Lanet olsun hepsini duydum.''
Tutmaya çalıştığım göz yaşlarım yine sınırına gelmişlerdi.Luhan hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ve her hıçkırışında kalbim parçalara ayrılıyordu.Onu böyle görmek istemiyorum.Nedenini bilmiyorum?Neden böyle hissediyorum bilmiyorum.Tek bildiğim Luhan'ı ağlarken görmek istemediğim.
Kollarımı boynuna doladım ve öptüm.
''Sen hala Luhan'sın.Her kadının sahip olmak istediği ama olamadığı güzellikteki Luhan.Erkeklerin bile başını döndürüp kendine aşık eden Luhan.Sadece gülümsemesiyle bile bütün sorunları çözebilen Luhan.Ömrüm boyunca kıskandığım ve kıskanmaya devam edeceğim mükemmel Luhan.Her zaman güzel kalacaksın.Buna mecbursun.Çünkü sen Luhan'sın.Ve ben her zaman yanında olacağım.Yemin ederim.Sana yemin ederim ki bir daha yanından hiç ayrılmayacağım.''
Gözyaşları bluzumu ıslatmaya devam ediyordu.Bir süre sonra o da kafasını benim boynuma gömmüş,kollarını belime dolamıştı. Şu an sarıldığım ve boynunda hıçkıra hıçkıra ağladım çocuk benim düşmanımdı.En azından o öyle düşünüyordu.Bu güne kadar belirsiz olan duygularımın ne olduğunu tam şu anda anlamıştım.
Ben onu hiçbir zaman düşmanım olarak görmedim.Seni koruyacağım,Luhan.Verdiğim sözü sonuna kadar tutacağım.
