Unicorn [VOLTOOID]

Hoofdstuk 8

POV Snowdrop
Na een tijdje gelezen te hebben worden we allebei moe. Het was een best zware dag vandaag. Als ik Storm zie gapen krijg ik ook de neiging om te gapen. "Ik denk dat we maar naar bed moeten gaan." Zeg ik. Storm knikt, en legt zijn tijdschrift weer terug op de stapel. Ook ik leg mijne terug en daarna leg ik de tijdschriften in de la waar ik ze vandaan had. Samen lopen we naar boven. "Ga jij maar eerst de badkamer in." Zeg ik. "Ik ga zo ook nog douchen, anders moet je zo lang wachten." Storm knikt en loopt de badkamer in. Ikzelf loop mijn kamer in en plof neer op mijn bed. Ik moet weer denken aan wat ik tijdens het lezen dacht. Vond ik hem serieus schattig? Ik zucht en schud die gedachte weer van me af. Ik pak een boek wat toevallig op mijn nachtkastje ligt en ik ga lezen.

POV Storm
In gedachten verzonken pak ik mijn tandenborstel en tandpasta. Jep, ook dat heeft Snowdrop voor me geregeld. Ze is zo gastvrij en aardig! Ik ben blij dat ze het niet erg vind dat ik hier nu ook leef. Tenminste, ik denk dat ze het niet erg vind.
Als ik mijn tanden gepoetst heb loop ik de badkamer uit. "Je kan douchen!" Roep ik naar Snowdrop. "Oké, slaap lekker Storm!" Roept ze terug. "Welterusten!" Roep ik. Dan loop ik mijn kamer in en sluit de deur. Ik plof neer op mijn bed, maar de slaap wil niet vatten. Ik weet ook niet waarom. Ik hoor het water van de douche op de grond kletteren. Ik staar naar het plafond. Intussen is Snowdrop al klaar met douchen en ik hoor haar haar kamerdeur sluiten. Even later is het helemaal stil en ik neem aan dat Snowdrop al slaapt. Ze zag er best wel moe uit toen we naar boven liepen.

Ik werp een blik op de wekker die Snowdrop op het nachtkastje heeft gezet. Ze regelt wel veel voor me... denk ik, terwijl ik weer staar weer naar het plafond. Het is kwart over tien, en ik ben nog steeds klaarwakker.... lekker dan... denk ik. Toch blijf ik in mijn bed, veel anders kan ik toch niet doen. Na een tijdje worden mijn oogleden toch zwaar. Ik kijk nogmaals op de wekker, het is inmiddels al kwart voor elf. Ik draai me op mijn zij en val langzaam in slaap.

POV Snowdrop
Ik hoor een knal en dan het gerinkel van scherven. Ik schiet overeind in mijn bed. Heb ik me dat verbeeld? Vraag ik me in gedachten af. Ik luister ingespannen, maar hoor niks meer. Net als ik mijn hoofd weer neerleg, zwaait mijn kamerdeur open. Nog voordat ik iets kan zeggen wordt er iets tegen mij mond gedrukt, waardoor het geluid wat ik maak gedempt word. Een vreemde eenhoorn sleurt me mijn bed uit, en mijn kamer uit. Ik spartel tegen als een vis die net gevangen is, maar de eenhoorn is sterker dan ik. Wel weet ik het voor elkaar te krijgen om het vreemde ding tegen mijn mond weg te krijgen. "Storm!!!!" Schreeuw ik. Geen reactie. "Sto... hmpff..." ik kan niet nogmaals zijn naam roepen, het vreemde voorwerp wordt weer tegen mijn mond gedrukt. Er klinkt een harde bonk vanuit Storm zijn kamer. Dan voel ik een harde dreun tegen mijn hoofd en alles word zwart voor mijn ogen. Ik raak buiten bewustzijn.

POV Storm
"Storm!" Ik hoor Snowdrop schreeuwen. Er klinkt paniek in haar stem. Heel even denk ik dat ik droom. Totdat Snowdrop nog een keer mijn naam roept, maar halverwege opeens stil is. Ik sprint naar de deur, maar ik vergeet hem open te doen. Kadeng! Tegen de deur. Snel smijt ik de deur open. Ik zie een grijswitte eenhoorn staan, die net Snowdrop knock out slaat. Snel rent de vreemde eenhoorn de trap af, met Snowdrop op zijn rug. Ik race achter hem aan, en ik voel boosheid opborrelen. Wat denkt die gast wel niet?! Als ik beneden kom zie ik dat er een vaas gebroken is. De inbreker rent naar de deur, maar ik ben hem te slim af. Ik teleporteer naar de deuropening en de eenhoorn botst vol tegen me op. Snowdrop valt op de grond, en de inbreker vlak naast haar. Woedend ga ik over de vreemde eenhoorn staan, zodat hij niet weg kan. Ik breng mijn neus tot vlak boven de zijne en kijk hem diep in de ogen. "Als ik jou was, zou ik dit niet nog een keer uithalen." Spuug ik in zijn gezicht. De eenhoorn probeert zich onder me uit te worstelen als een mislukte regenworm, maar ik ben sterker dan hij en druk hem zo hard tegen de grond dat hij naar lucht moet happen. "En nu wegwezen!" Sis ik tussen mijn tanden door. De eenhoorn begint over zijn hele lichaam te trillen. Ik laat hem vrij, maar dirigeer hem meteen naar de deur. De eenhoorn rent de straat op en verdwijnt uit het zicht. Ik zie dat hij het slot geforceerd heeft. Gelukkig ken ik een spreuk die geforceerde sloten binnen no-time repareert. Alle Shannara's kennen die spreuk wel. Ik maak het slot en richt me dan tot Snowdrop.

Ze ligt nog steeds op de grond. Ademt ze nou niet meer?! Denk ik geschrokken. Maar als ik beter kijk zie ik haar ribben zwakjes op en neer bewegen. Snel check ik haar hartslag, maar die is in orde. Snel bedenk ik wat ik moet doen. Ik besluit haar voorzichtig in haar bed te leggen. Zachtjes slinger ik haar op mijn rug, en ik loop naar boven. Eenmaal boven leg ik haar in haar bed, onder de dekens. Dan loop ik weer naar beneden. Ik kijk of er in de vriezer een ice-pack ligt, en ja hoor! Ik wikkel hem in een handdoek dat het niet te koud in een keer is. Dan loop ik weer naar boven, naar Snowdrop. Zachtjes duw ik het ice-pack tegen de plek waar die inbreker haar sloeg om haar buiten bewustzijn te halen.

POV Snowdrop
Ik sta op een open veld, vol met mooie bloemen. Er staat een grote treurwilg in het midden van het veld. Ik loop erheen, en zie dat de bladeren die naar beneden hangen een soort tent vormen. Als ik de 'tent' in ga zie ik iedereen om wie ik veel geef. Mijn vader, mijn moeder, Galdur en een paar vrienden. Dan loop ik een rondje om de stam, en ik zie Storm. Zijn zwarte vacht glanst in het zonlicht dat door het bladerdak heen priemt. Hij lacht naar me, en ik lach terug. Dan loopt Storm onder de wilg vandaan, en ik volg hem. Alles wordt in een keer wit.

Is dit doodgaan?