Unicorn [VOLTOOID]

Hoofdstuk 24

POV Snowdrop

We staan al een tijdje op het Pegaplein. Het begint langzaam drukker te worden, steeds meer eenhoorns komen het plein op. Na ongeveer een uurtje wachten begint de show.

"Dames en heren, jong en oud, welkom bij Magic Max's magische goochelshow!" Een stem schalt door de luidsprekers, en een korte lichtshow begint. Dan verspreid een wolk van rook over het podium, en komt de goochelaar tevoorschijn. Alle eenhoorns juichen hem toe.

Dan begint Max met zijn trucs. Het is een goede show, en hij trekt het publiek er goed in mee.

POV Storm

Zelfs vanaf de boot kon ik de opening van de show horen. Ik heb ook de lichtshow kunnen zien, dus zo veel mis ik niet. Ik begin me te vervelen, en dan maak ik een beslissing.

Ik ga gewoon de stad in, en ga vanaf een afstandje kijken. Zo kan ik ook de Zienerjagers aan zien komen... en Snowdrop beter beschermen.

Dus ik sta op van de boot, sluit alles netjes af, en ik ga de stad in. De straten zijn zo goed als leeg. Ik loop naar het Pegaplein toe. Het is overvol, en ergens in de verte kan ik net het podium zien.

Ik besluit een hoger gelegen plek te zoeken. Ik kom uit bij een oud pakhuis, wat helemaal verlaten is. Dan bedenk ik me dat dit een perfecte plek is om een aanslag vanuit te plegen.

Ik raap mijn moed bijeen, en duw tegen de deur. Hij gaat krakend open, en dan valt hij uit zijn scharnieren. Verstijfd blijf ik staan, hopend dat niemand het heeft gehoord.

Als er na een aantal minuten niks is gebeurd ga ik verder. Zachtjes loop ik het pakhuis in, en ik kom uit bij een trap. Ik sluip naar boven, waar het één grote puinhoop is. Kisten en stoffige balen hooi liggen overal en nergens. Er staan ook tonnen tussen, en er liggen lappen stof over de grond.

Ik ga geruisloos verder, en verstop me tussen de kisten. Dan zie ik twee eenhoorns. Ze hebben een soort pakketje bij zich, wat ik meteen herken; Zenuwgas. Als dat pakketje de grond raakt zal er binnenin iets stuk gaan, waardoor het zenuwgas verspreid wordt.

Dan wordt het me duidelijk. Dit is de aanslag, een bomaanslag. De meeste eenhoorns zullen dood gaan, en degenen die overleven zullen verlamd zijn voor de rest van hun leven. Snowdrop! Schiet er door mijn hoofd heen.

Hoe in godsnaam moet ik dit stoppen? Paniekerig probeer ik een plan te bedenken, maar niks komt in me op. Dan besluit ik dat ik niet iedereen kan redden, maar wel mijn vrienden. Zachtjes sluip ik het gebouw uit, en dan ren ik naar het Pegaplein.

Daar duw ik tussen de menigte door naar Snowdrop, Wonder en Nova.
"We moeten gaan!" Hijg ik uit als ik hen heb bereikt. "Wat?" Vraagt Wonder. "We moeten hier weg, nu!" Zeg ik, en ik begin al weer te lopen. Ik werp een snelle blik over mijn schouder en zie dat de rest me volgt.

Maar het is al te laat. Ik hoor gillen van eenhoorns, en de menigte begint te bewegen. In de verte hoor ik een soort gesis. De bom is geworpen. Ik zet het op een lopen, met de rest nog steeds vlak achter me. Dan klinkt er een enorme knal, en een dik rookgordijn stijgt op.

Ik weet dat het zenuwgas is, maar ik kan niks doen voor mijn vrienden. Snel maak ik me zo klein mogelijk, in de hoop dat het voorbij gaat. Maar het gas bereikt ons niet. Opeens zitten we in een soort koepel.

Voorzichtig volg ik het 'plafond'. Het is groen, een soort van schubbig. Dan kijk ik plots in twee vreemde, maar toch bekende ogen. Nova's ogen. Ik ben met stomheid geslagen. Net zoals de rest.

"J..... je ... bent een d.... draak?" Stamelt Wonder. Een soort grom verlaat Nova's mond. "Na al die jaren...." mompelt Snowdrop. "..... je bent een shape-shifter." Breng ik uit. Nova knikt. Als Wonder en Snowdrop me verbaasd aankijken leg ik het uit.

"Een shape-shifter kan elke vorm aannemen die hij wilt, maar hij heeft 1 beginvorm.... . En als ik het zo zie, is dat voor Nova een draak. Wat ook betekend dat hij niet van deze planeet is."

Nova knikt. "We moeten hier weg." Zegt hij met een lagere, en grommende stem. We knikken, en Nova opent zijn vleugels. Het zenuwgas is verdwenen, en overal op het plein liggen eenhoorns. Sommigen stuiptrekken nog, anderen staren met hun lege ogen voor zich uit.

Snel haasten we ons terug naar de boot. Nova neemt zijn eenhoorn-vorm weer aan. We varen de haven uit, en ergens midden op zee halen we de zeilen naar beneden, en blijven we doelloos ronddobberen.

"Wat nu?" Vraagt Wonder. "We hebben gefaald." Zegt Snowdrop. Het blijft akelig stil. "Nu we weten waartoe de Zienerjagers in staat zijn, kunnen we ze beter stoppen.... toch?" Zegt Nova. Ik knik.

"Galdur zij dat we naar de hoofdstad van Great Pegasus moesten. Waarschijnlijk had hij niet verwacht dat we zo snel 'klaar' zouden zijn. Dus misschien hebben we een voorsprong." Zegt Snowdrop. "Dan gaan we daarheen, kijken of we dit keer wel wat kunnen voorkomen." Zeg ik.

Iedereen stemt in, dus we hijsen de zeilen opnieuw, en vervolgen onze reis...

___________
En dat was het alweer! Ik heb gekozen voor een open einde. Ik ben niet helemaal tevreden over dit verhaal, maar ik zal het laten staan.

Bedankt dat je dit hebt gelezen!