Only Friends

hoofdstuk 52

{Shae pov.}

Austin mocht al eerder weg uit het ziekenhuis, maar hij komt me zo ophalen. Bij die gedachte ontstaat er meteen een glimlach op mijn gezicht. Ik stop mijn laatste spullen in de tas en loop naar het grote raam aan de zijkant van de kamer toe.

Vanuit het raam zie je de parkeerplaats. Een dikke zwarte auto komt de parkeerplaats op rijden. Dat is Austin. Hij heeft zijn auto wel meteen laten maken toen hij uit het ziekenhuis kwam. Dus die is nou weer helemaal mooi. Hij parkeert de auto en stapt uit. Hij kijkt omhoog en vangt mijn blik op. Hij glimlacht en zwaait even. Ik zwaai terug. Austin  loopt naar de ingang toe, waardoor ik hem niet meer kan zien.

'Klaar om terug naar huis te gaan?' Hoor ik Austin vragen zodra hij naar binnen komt. Ik kijk glimlachend naar hem op en knik. Ik sta op en geef hem een snelle knuffel. 'Ik draag je tas wel voor je' zegt hij en pakt de tas van me over. Ik glimlach naar hem. Hij legt zijn andere hand op mijn onderrug en begeleid me mee naar buiten toe.

'Dus ik zie je snel weer' zegt Austin een beetje vragend. 'Zeker weten slimpie' grinnik ik. Hij komt dichterbij. Nog wat dichterbij en nog dichter. Als zijn lippen bijna op de mijne zitten vliegt de deur open. 'Hey Shae ik wou net boodschappen gaan doen!' zegt mam vrolijk. Dan valt haar Austin pas op. Haar blik gaat van blij naar achterdochtig. Ik voel mijn wangen lichtjes rood worden en ik krab onhandig achter mijn nek. Ik schaam me zo. Dit is zo gênant.'En jij bent?' Zegt ze en beetje geïriteerd. 'Austin. Aangenaam kennis te maken mevrouw' hij wil haar een hand geven, maar zijn hand blijft helaas heel eenzaam in de lucht zweven. 'Nou euhmm dit komt later nog wel. Doei Shae. Austin..' zegt ze eerst vrolijk en daarna weer achterdochtig.

Ik kijk haar even na hoe ze weg rijdt in de auto. 'Dus tot snel' zegt Austin en ineens voel ik 2 warme lippen op mijn wang. Ik schrik op uit mijn gedachtes.  Wacht waar hadden we het ookal weer over?

'Houdoe Shae' roept Austin als hij zijn auto instapt. 'Houdoe! Dit keer wel opletten hè' grinnik ik. 'Ja ja mam' lacht hij en stapt in. Als hij weg rijdt zwaai ik nog een keer. Ik draai me om en loop naar binnen. Ik doe de rode deur achter me dicht en leun er glimlachend tegen aan.

Aan de muur hangt een spiegel. Ik kan mezelf er vanaf hier in zien. Ik heb mijn glimlach nog nooit zo groot gezien. Het is bijna gewoon lachen. Ik zet mezelf af van de deur en loop naar boven. In mijn slaapkamer gooi ik mijn tas op mijn tweepersoons bed neer. Helaas is er ook nog zoiets als school. En we hebben binnenkort een wiskunde toets dus misschien moet ik maar eens gaan oefenen. Ik faal echt zwaar hard in wiskunde.
Ik ga op mijn blauwe bureaustoel zitten. Oke dat was al fout één, zodra ik op zo'n stoel ga zitten gaat nils meer serieus. Ik begin rondjes te draaien en met de stoel heel het huis door te racen. Het is bijna hetzelfde dat als je wordt gebeld en je loopt heel het huis door met je telefoon. Alleen doe je dit met een stoel.

Ik voel 2 handen op mijn schouders. Ik zet de muziek van mijn oortjes onopmerkelijk wat zachter. Ik draai me in een ruk om en sla de gene achter me hard in zijn maag. 'Auhauw Shae! Wil je soms dat ik ook in het ziekenhuis kom te liggen' zegt Mayce terwijl zijn armen pijnlijk over zijn buik heen heeft geslagen. 'Oops sorry het spijt me!' Zeg ik geschrokken en sla mijn handen voor mijn mond. 'Ja dat zal' zucht hij. Ik sta snel op. 'Gaat het wel?' vraag ik bezorgd. Hij knikt en slaat zijn armen om mijn middel. Ik verlies mijn evenwicht. Ik val tegen Mayce aan, waardoor hij achterover op het bed valt. Het is ook moeilijk hè, recht blijven staan.

Ik kijk Mayce aan. Nu besef ik me pas hoe dicht zijn gezicht bij de mijne is. Ik word meteen zo rood als een tomaat. 'Niet verkeerd dit' mompelt hij.

Heyy mensjes,
Vergeet niet te stemmen. Tips en ideeën zijn altijd welkom. Laat weten wat je ervan vond.

Groetjes Roos

Ps. Zet is de comments of je voor #TeamAustin of voor #TeamMayce bent.