Only Friends

hoofdstuk 67

{Mayce pov.}

Ik loop het restaurant uit. Ik loop de straat op.

'Wacht!' hoor ik een meidenstem roepen.

Ik draai me om en zie het meisje van net.

Ze rent naar me toe en legt haar handen op mijn borst.

'Ik hou ervan als je "hard to get" speelt' fluistert ze.

Ik duw haar van me af.

'Ik ga,' zeg ik en wil me weer omdraaien.

'Wat als ik je nog een keer wil zien?' vraagt ze wanhopig.

'Heb je een papiertje en een pen?' vraag ik.

Ze kijkt weer helemaal enthousiast. Ze vist een pen en een papiertje uit haar schort, waar blijkbaar een notitieblok en pen in zaten. Ze geeft het aan mij. Ik schrijf het snel op en geef het weer aan haar.

Haar blije gezicht gaat naar verbaasd.

'Als je me wil zien kan je mijn insta opzoeken. Succes der mee, hè,' zeg ik en loop deze keer wel richting de Mac Donnalds. Haar verbaasd achter latend. Net goed.

#

De Mac Donnalds is hier gelukkig niet heel ver vandaan. Ik loop de ingang in. Het is gek genoeg niet heel druk. Ik loop naar de kassa. Ik ben meteen aan de beurt.

'Heey, wat mag het zijn?' vraagt een meisje achter de kassa.

'Euhmm doe mij maar een big mac menu en een mac flurry oreo,' zeg ik en werp een korte blik op het bord met het menu erop.

'Okee. Wil je er frietsaus bij?' vraagt ze zonder me een blik wardig te zijn.

Ach ja boeie. Ik heb eigenlijk ook niet zo'n zin om met een meid het bed in te duiken, op het moment, eerlijk gezegd.

'Wat lust je te drinken?' vraagt ze.

'Doe maar een normale cola,' zeg ik en pak mijn portemonee uit mijn kontzak.

'Dat wordt dan €6,50,' zegt ze.

Ik geef haar het geld.

'Oke het wordt zo daar afgegeven. Hier is het bonnetje met je nummer,' zegt ze en wijst naar links.

Ik pak het van har aan en loop naar een tafeltje dat tegen de muur aan is gemaakt. Ik ga op een groene barkruk zitten en draai wat rondjes. Als ik bijna moet kotsen van de misselijkheid, besluit ik te stoppen. Ik pak mijn telefoon.

6 gemiste oproepen van mam.

Oh oh ik ben de lul dadelijk.

Ach ja het zal wel. Als ze hier heen was gegaan was ik niet weg gegaan.

'Nummer 39!' roept een jongens stem.

Die stem komt me bekend voor. Met die stem heb ik ruzie. Die stem bedroog Shae. Ik voel de woede in me opborrelen. Ik draai me met een ruk om. Alsof ik door een bij gestoken ben.

Alleen dan wel zonder bij.

Laten we er een weps van maken. Ja je las het goed ik zei weps. Ik weet dat het wesp is, maar weps klinkt leuker.

Wepsen zijn gewoon klootzakken en deze oempaloempa voor mij is ook een weps.

Ik kijk Austin vuil aan. Zijn blik valt op mij. Je ziet hem hoorbaar slikken. Goed genederlandsd Mayce. Ach ja het zal wel.

'Mayce,' mompelt hij.

'Nee, de kerstman. Ja ik ben het aap,' brom ik.

Ik kijk hem schijnheilig aan. Ik pak mijn bonnetje en verscheur hem. Ik houd hem in mijn hand.

'Weetje Austin. Bij kerst hoort ook sneeuw. En aangezien er hier nog gen sneeuw is...,' mompel ik.

Ik blaas alle stukjes papier in zijn gezicht. Ik kijk hem tevreden aan. Ik pak het dienblad met eten en doe alsof ik weg loop.

'Ohja en Austin,' brom ik.

Ik zet mijn dienblad op een tafel neer en loop met grote passen op hem af. Ik grijo hem bij zijn kraag vast.

'Je hebt wel een goede tandarts verzekering, hè?' vraag ik en glimlach onschuldig.

Hij knikt vragend.

'Mooi,' grijns ik en sla hem hard op zijn kaak.

Nee niet op de plek waar hij dood van zou gaan. Zo dom ben ik ook niet. Hij moet wel boete wat hij Shae heeft aangedaan.

Ik hoor een vrouw geschrokken gillen en kinderen beginnen te huilen. Austin is van de klap op de grond gevallen. Rustig hij is niet buiten bewust zijn.

'Beveiliging,' wordt er geroepen.

'Schatje, schatje gaat het wel?' vraagt die bitch die net achter de kassa stond.

Ze snelt naar Austin toe en probeert hem overeind te helpen.

'Meen je die Austin?' grinnik ik en schud lachend mijn hoofd.

Ik zie beveiling aankomen lopen. Ik grijp snel een tasje van over de toonbank en flikker mijn eten erin. Echt twee seconde later voel ik een paar handen die me bij mijn schouders optillen. Maarja dat maakt niet meer uit ik heb mijn eten.

En dit gaat een heel lonely zin worden, maar dat maakt niet uit.

Eten is bæ.

Wat het is de waarheid.
Een gedachte van Shae schiet door mijn hoofd. Haar mooie lach. Wacht waarom moet ik daar nou aandenken?

De mannen zetten me buiten het terrein weer neer.

'Nou oprotten!' roept er heen.

Ik ga heel droogjes op de grond in kleermakers zit zitten.

De bewaker kijkt me boos aan.
Ja, ik zit het uit te lokken. Ik pak mijn eten uit de tas en begin het rustig op te eten.

De bewaker loopt kwaad weg. De andere loopt er achter aan. Mooi ik win.

#

Tenminste ik hoopte dat ik won. Ik hoor politiewagens.

De bewaker komt naar buiten lopen. De wagen stopt recht voor mij. Ik dip mijn laatste frietje in de mayonaise en stop hem dna in mijn mond.

De agenten stappen uit.

'Hij viel een van onze medewerkers lastig,' bromt de bewaker.

'Jongeman, klopt dit?' vraagt de vrouwelijke agent.

'Het is net hoe je lastigvallen beaamt,' mompel ik.

'En hoe beama jij het dan?' zucht de andere mannelijke agent.

'Als een menu op eten,' zeg ik en glimlach onschuldig naar ze.

'Je mag mee naar het bureau,' zegt de vrouw.

'Sta maar op en ga tegen de auto staan,' gromt de man.

De bewaker kijkt me grijnzend aan net zoals Austin die ik vanuit de ingang naar me zie kijken.

Zal ik je een leuk feitje vertellen?

Welk dier heeft een lul op zijn rug?

Juist ja, een politiepaard.

Heey mensjes,
Aii Mayce moet naar het bureau. Vinden jullie het terecht of niet?

Vergeet dat sterretje niet in te kleuren.🌟

Groetjes Roos