Ένας μήνας πέρασε από εκείνη την νύχτα που χάθηκα στην αγκαλιά του.
31 νύχτες συνεχόμενα χανόμουν εκεί μέσα και ένιωθα τόσο όμορφα.
22 Μαρτίου σήμερα.
Το μωρό μας είναι 6,5 μηνών και έχει μεγαλώσει αρκετά.
Με έχει πιάσει μια απογοήτευση σήμερα. Παρόλο που είναι άνοιξη είναι βροχερή η μέρα όπως κάθε μέρα στο Λονδίνο. Ο καιρός μουντός.
Ανήκω εδώ; Σε αυτόν τον μουντό καιρό; Σε αυτό το σπίτι που αποκαλώ σπίτι μου;
Δεν ξέρω. Δεν ξέρω αν θέλω να είμαι πια εδώ. Δεν ξέρω αν είμαι καλή για τον Harry ή αν είμαι όντως αυτό που αξίζει.
Θέλω να φύγω από εδώ. Θέλω να γυρίσω στη λιακάδα μου και στο σπίτι μου. Να βρω τον εαυτό μου.
Τον αγαπάω τον Harry όμως δεν του αξίζω. Είμαι λίγη μπροστά σε εκείνον. Χαραμίζεται μαζί μου και δεν το αντέχω.
Ίσως ήταν καλύτερα όταν δεν τον ήξερα και δεν με ήξερε. Η Kendall ήταν κατάλληλη για αυτόν. Ήταν ότι πραγματικά εκείνος ήθελε και αυτή το ίδιο.
Το παιδί μας θα μεγαλώσει κανονικά με εμένα. Αν χρειαστεί θα παρατήσω και το τραγούδι για να μην τον ξαναδώ. Οι συναυλίες που ήμασταν μαζί τελείωσαν. Θα γυρίσω πίσω και θα έρχομαι για να δίνω τα μαθήματα στη σχολή.
Λείπει από το πρωί σήμερα. Η ώρα είναι 19:00 το απόγευμα. Μάζεψα τα πράγματα μου και του μωρού και την στιγμή που ήμουν στην πόρτα εκείνος άνοιξε.
Ήμουν με την βαλίτσα στο ένα χέρι και με το μωρό στο άλλο. Το χαμόγελο στο πρόσωπο του έσβησε σε δευτερόλεπτα.
"Που πας;" ρώτησε.
"Γιατί κρατάς βαλίτσα;" Συνέχισε. Η καρδιά μου άρχισε να σπάει. Αυτή τη φορά εγώ τον άφηνα. Μα ήταν για το καλό του. Εγώ δεν είμαι το καλό του.
"Φεύγω." Απάντησα και πήγα να ανοίξω την πόρτα όμως την έκλεισε.
"Τι έκανα; Γιατί με αφήνεις;" Φώναξε και πήγα το μωρό μέσα στο δωμάτιο μου για να μπορέσουμε να μιλήσουμε.
"Κοίτα Harry απλά μου πέρασε το όλο σκηνικό και δεν νιώθω κάτι πια για σένα. Θέλω να φύγω." Απάντησα. Ήθελα να κλάψω αλλά συγκρατήθηκα.
"Δεν σε πιστεύω! Ήμασταν μια χαρά Δήμητρα. Μην με αφήνεις γαμώτο." Μου έπιασε το χέρι αλλά το τράβηξα. Είμαι λίγη για σένα Harry δεν το καταλαβαίνεις;
"Αξίζεις κάτι καλύτερο από μένα. Το παιδί μας θα το βλέπεις οπότε μπορώ. Τώρα πρέπει να φύγω." Πριν βάλω τα κλάματα προχώρησα προς το δωμάτιο του για να πάρω το μωρό όμως ένας δυνατός θόρυβος με σταματησε.
Γύρισα και είχε πετάξει το τραπέζι του σαλονιού κάτω και είχε σπάσει το τζάμι που ήταν πάνω του.
"Ποια είσαι εσύ που θα κρίνεις αν είσαι λίγη για μένα γαμώτο;" Φώναξε και με πλησίασε ενώ κράτησε το κεφάλι μου στα χέρια του.
Ένα δάκρυ έφυγε από το μάτι του.
"Σ'αγαπάω. Σε παρακαλώ! Τι μπορώ να κάνω για να μείνεις; Είσαι ο μόνος άνθρωπος που με κάνει να νιώθω έτσι. Σε χρειάζομαι." Το κούτελο του ακούμπησε το δικό μου.
"Θέλω να φύγω." Απάντησα.
"Εντάξει. Αφού δεν σε κρατάει τίποτα πια στο σπίτι μας μπορείς να φύγεις." Μου είπε.
Μερικές φορές πρέπει να φεύγεις για το καλό του άλλου. Τον αγαπάω τόσο πολύ όμως είμαστε τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί ταυτόχρονα που τρομάζω. Θα ήταν πολύ πιο ταιριαστοί με την Kendall τελικά.
Πήρα το μωρό στα χέρια μου.
Καθόταν στον καναπέ και τα χέρια του κρατούσαν το κεφάλι του. Η καρδιά μου σπαραζε στην εικόνα του.
Προχώρησα προς το μέρος του και του έδωσα το μωρό να το αποχαιρετήσει, τουλάχιστον για κάποιες μέρες μέχρι να το ξαναδεί.
Φίλησε το μωρό και το αγκάλιασε σφιχτά. Λυπάμαι που τον στενοχωρω έτσι. Ελπίζω να είναι καλά μετά που θα φύγω και να καταλάβει πως δεν είμαι για αυτόν.
Σηκώθηκε πάνω και μου έδωσε το μωρό αφού το ξαναφιλησε.
Πριν ανοίξω την πόρτα με σταματησε πάλι.
"Μείνε σε παρακαλώ μωρό μου. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα."
"Αντίο Harry." Απάντησα και αφού του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο έφυγα.
Έβαλα το μωρό στο καθισματακι του αυτοκινήτου και την βαλίτσα στο πόρτ μπαγκαζ και έπειτα καθισα στην θέση του οδηγού.
Έβαλα τα κλάματα.
Τον αγαπάω με όλη μου την καρδιά, με όλο μου το είναι όμως θα συνηθισω χωρίς εκείνον.
Άλλωστε μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται. Ο καιρός θα περάσει γρήγορα και οι πληγές θα επουλωθούν εξίσου γρήγορα.
Άρχισα να οδηγώ ενώ κατά τη διάρκεια της διαδρομής τα μάτια μου δακρυζαν συνεχώς.
Κατέβηκα από το αμάξι μαζί με το μωρό μου το οποίο κοιμήθηκε μόλις έφτασα σπίτι. Άρχισα να φτιάχνω τις υπόλοιπες βαλίτσες για το αυριανό ταξίδι.
Στο μυαλό μου γύριζε συνέχεια ο Harry όπως και στην καρδιά μου.
Ένας μεγάλος θόρυβος ακούστηκε και σε δευτερόλεπτα όλα άρπαξαν φωτιά.
Γειά σας. Τι κάνετε; Καινούργιο κεφάλαιο και σύντομα θα μπουν και στα άλλα δύο μου βιβλία. Καληνύχτα σας και ελπίζω να σας αρέσει. 💖
KAMU SEDANG MEMBACA
Destiny H.S
Fiksi Penggemar"Τέσσερα κορίτσια από την Ελλάδα με ξεχωριστές και υπέροχες φωνές η κάθε μία από εκείνες επιτέλους ταξιδεύουν στο εξωτερικό. Η μοίρα τα φέρνει έτσι ώστε καταφέρνουν να τραγουδήσουν με μεγάλους καλλιτέχνες ανάμεσα τους και οι One direction. Η Δήμητρα...
