Destiny H.S

Pillowtalk

Δήμητρας P.O.V

Ήμουν πραγματικά χαρούμενη με τον Harry. Μια εβδομάδα τώρα είμαστε σαν μικρά παιδιά που ερωτεύτηκαν στο νηπιαγωγείο.

Φιλιά, αγκαλιές και έρωτα όλη μέρα. Ίσως θα έπρεπε να ήμουν λιγάκι πιο σοβαρή, λιγάκι πιο προσγειωμενη. Κάτι μου λέει ότι κάτι θα γίνει πάλι και θα τελειώσει και αυτο το όνειρο.

Αλλά τι περιμένω; Κάποια στιγμή όλα τα όνειρα τελειώνουν επειδή δυστυχώς ξυπνάμε. Ξυπνάμε από αυτόν τον όμορφο και ουτοπικό κόσμο που βρισκόμαστε στην πραγματικότητα. Όχι, δεν είμαι ρεαλιστρια και ούτε θα γίνω ποτέ. Μου επιτρέπεται τότε να ζήσω το όνειρο μου σωστά;

Η πεταλούδα στο στομάχι μου δεν έχει φύγει από την μέρα που τον γνώρισα. Αντιθέτως μεγαλώνει και είναι τουλάχιστον η τριπλάσια από την δική του στο τατουάζ.

Ορκίζομαι πως δεν θέλω πολλά από εκείνον. Δεν θέλω τα χρήματα του ούτε την φήμη που θα έχω αν μαθευτεί ότι είμαι μαζί του.

Θέλω να τον κάνω να γελάει. Να είναι ευτυχισμένος με νοιάζει, τίποτα άλλο. Το χαμόγελο του είναι η ζωή μου.

Ελπίζω να μην με κοροϊδεύει για την αγάπη του.

Σήμερα θα πηγαίναμε μαζί Μάντσεστερ. Θα μέναμε στο ίδιο σπίτι και θα πηγαίναμε στο ίδιο νυχτερινο κεντρο που είχαμε πάει τότε.

Το παιδί μας είναι καλά και μεγαλώνει. Πήγα πριν δύο μέρες Κρήτη και την είδα. Όσο μεγαλώνει είναι ίδια ο μπαμπάς της.

Ποιος θα το έλεγε λοιπόν ότι εγώ θα έκανα το παιδί του Harry Styles;

Του έρωτα της ζωής μου.

Μερικά πράγματα είναι αδύνατον να γίνουν. Έτσι δεν λένε μερικοί;

Μα πως έγινε αυτό; Να μου λέει πως μ'αγαπάει ο Harry. Να είμαι με τον Harry. Να είμαι με την αγάπη μου.