Destiny H.S

Unbreakable

Βάλτε το τραγούδι να παίζει όσο το διαβάζετε.

Ξύπνησα κατά τις 7:30 και η κυρία Anna έπινε καφέ ενώ το μωρό κοιμόταν.

"Καλημέρα." Της είπα και της χαμογέλασα ενώ πλησίασα το ψυγείο για να πιω νερό.

"Καλημέρα κορίτσι μου. Κάθισε." Είπε και κάθισα απέναντι της ενώ έπιασα φρυγανιες και μαρμελάδα και άρχισα να φτιάχνω για να φάμε και οι δύο.

Προσπαθούσα να μην σκέφτομαι την χθεσινή νύχτα.

"Πως πέρασες χθες;" ρώτησε χαμογελώντας και πήρε μία από τις φρυγανιές που της προσέφερα.

"Ήταν πολύ ωραία. Εσείς με την μπέμπα πως τα πήγατε;" ρώτησα ενώ δαγκωσα την φρυγανιά.

"Α πολύ ωραία ωφείλω να πω. Ήταν ήσυχη και δεν έκλαψε καθόλου." Είπε γελώντας.

"Χαίρομαι!"

"Γλυκιά μου.." Ξεκίνησε να λέει αλλά σταμάτησε.

"Πείτε μου." Είπα.

"Να.. Ποτέ δεν άκουσα τον γιο μου να λέει κάτι για σένα. Συνήθως μοιραζόταν κάποια πράγματα με εμάς δικά του μα δεν αναφέρθηκε ποτέ σε σένα. Γιατί;" ρώτησε.

Δεν αξιζε να αναφερθεί σε μένα προφανώς.

"Δεν ξέρω. Ίσως δεν ήμουν κάτι σημαντικό για να αναφερθεί σε μένα. Αφήστε που δεν είχαμε αρκετό καιρό σχέση για να σας πει κάτι." Είπα και ήπια λίγο νερό.

Όχι δεν θα κλάψω. Άλλωστε ήδη ήξερα πως δεν ήμουν σημαντική, η επιβεβαίωση θα με πειράξει;

"Ο γιος μου δεν είναι ευτυχισμένος και πίστεψε με ξέρω πότε είναι χαρούμενος και πότε όχι." Είπε.

"Γιατί μου τα λέτε όλα αυτά; Υποτίθεται ότι διάλεξε αυτή τη γυναίκα για να είναι ευτυχισμένος. Εφόσον είναι παντρεμένος εκείνη η γυναίκα ωφείλει να τον κάνει ευτυχισμένο." Η φωνή μου έσπασε λιγάκι στο τέλος και παραλίγο να μου ξεφύγει ένα δάκρυ όμως το πρόλαβα και το συγκράτησα.

"Έχεις δίκιο. Λοιπόν θα πάρω το μωρό μόλις φύγεις για το πανεπιστήμιο και θα το πάω μια βόλτα μέχρι να τελειώσεις." Είπε για να αλλάξει κουβέντα.

Της χαμογέλασα ξανά.

***

Τελείωσα με το μάθημα και νομίζω ότι τα έχω πάει αρκετά καλά. Η κυρία Anna μου έφερε την μπέμπα και έφυγε μετά.