Destiny H.S

This is my Destiny

Άνοιξα τα μάτια μου απότομα. Δεν πρέπει να κοιμάμαι πολύ ώρα. Κοίταξα το ρολόι και η ώρα πήγαινε 2:30.
Ο Harry κοιμόταν ήσυχος δίπλα μου. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και βγήκα στο μπαλκόνι που πάντα μου άρεσε να κάθομαι. Το φεγγάρι ήταν τόσο όμορφο σήμερα που δεν με νοιάζει να καθίσω μέχρι το ξημέρωμα.

Άρχισα να σκέφτομαι όλα όσα έχουν συμβεί στη ζωή μου. Πέρασα κάποιες δύσκολες στιγμές μα συνήθιζα να τις παραμερίζω και να θυμάμαι μόνο τις καλές.

Άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί ο Harry διάλεξε εμένα. Είχε τόσες πολλές σχέσεις και εκτός αυτού δεκάδες κορίτσια βρίσκονταν στα ποδια του κάθε μέρα και εκείνος διάλεξε εμένα.

Ντρέπομαι γιατί διάλεξε εμένα. Ντρέπομαι που πήρα τον άνδρα χιλιάδων κοριτσιών.

Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι πως γίνεται ο Harry Styles να με πρόσεξε καν. Αν δεν είχαμε τα παιδιά τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Δεν πρόκειται ούτε ραντεβού να βγαίναμε.

Έβαλα τα πόδια μου πάνω σε μια καρέκλα και έπειτα γύρισα ξανά το βλέμμα μου στο φεγγάρι.
Σιγά σιγά άκουσα κάποιον να με πλησιάζει.

Ηταν ο Harry μου.

"Γιατί δεν κοιμάσαι;" Ρώτησε και πέρασε και κάθισε σε μία καρέκλα απέναντι μου.

"Σκέφτομαι. Είναι και το φεγγάρι όμορφο και έτσι έμεινα εδώ." Απάντησα.

Του άξιζε κάτι καλύτερο από εμένα. Μια κοπέλα πιο πλούσια και πιο διάσημη από ότι εγώ. Χωρίς να το καταλάβω δάκρυσα.

" Θες να μου πεις τι σκέφτεσαι και κλαις;" Ρώτησε και εγώ κάθισα στο πάτωμα κολλώντας τη πλάτη μου στον τοίχο και σκουπίζοντας τα μάτια μου.
Ήρθε δίπλα μου και με πήρε στην αγκαλιά του και εγώ άφησα αρκετά δάκρυα να κυλήσουν από τα μάτια μου.

"Συγγνώμη." Ζήτησα. Δεν είμαι καλά απόψε και η ψυχολογία μου είναι κάτω του μηδενός.

"Για ποιό πράγμα μωρό μου;" Απόρησε και με κοίταξε όπως με κρατούσε.

"Συγγνώμη που ίσως σου καταστρέψω τη ζωή. Ξέρω ότι μπορούσες να βρεις μια κοπέλα να στέκεται υπέροχα δίπλα σου και να μην σου κάνει τη ζωή..."

"Δήμητρα σταμάτα. Είσαι υπέροχη για μένα και σ'αγαπάω πολύ. Πάμε για ύπνο τώρα μωρό μου γιατί αύριο το μωρό θα ξυπνήσει νωρίς." Μου είπε όμως ήθελα να μείνω λίγο ακόμα.

"Πήγαινε εσύ εγώ θα μείνω λίγο ακόμα." Του χαμογέλασα για δευτερόλεπτα. Δεν ξέρω γιατί δεν μπορούσα να γελάσω.