Kelebeklerimin Katili | Dawin

#25#

-Kamp varmış , gidiyor muyuz millet? Diye sordum. Mirsat bana dondugunde bakislarimi ona çevirdim.

-Hayir. Dedi. Kaslarim catilmisti.

-Neden? Diye sordum yeniden.

-Hayir. Dedi.

-Mirsat bende neden diyorum iste. Dedim.

-Hayir ceylin uzatma. Dedi.Savas söze girdiginde ona dondu bakislarim.

-Biz gidecegiz ceylin , mirsat gelmiyorsa sende bizimle gelebilirsin. Dedi. Mirsat hizla doğrulup

-Ceylin yanimdan hicbir yere ayrilmiyor. Diye bağırdı. Sinirlenmistim.

-Mirsat ben senin eşyan değilim ; beni ordan oraya taşı. Diye bende ona bağırdım.

-Ceylin gidemezsin izin vermiyorum. Diye kükredi

- Izin istemedim ben zaten.

Mirsat'ın gözleri kizarmaya başladığında kalkıp yukarı çıktı. Kırılma sesleri geldiginde kalkıp bende yukarı kostum. Mirsatin önüne geldiğimde ellerimi gogsune dayayip onu odaya ittim. Kendini yatağa atip yatak basligina yumruk attiginda yanina gidip elini tuttum.

-Mirsat tamam sakin ol. Dagitmadan konusalim. Dedim yine alttan alarak

Elimi ittiginde gozlerim yaslarla doldu.
-Tamam mirsat yine gitmezdik sen bana gecerli bir aciklama yapsaydin. Fakat bu muameleyi haketmedim. Diyerekten kalkıp odadan çıktım.

Asagi inecekken kolumdan çekildim. Sırtım duvarla buluştuğunda gozlerimi araladım. Mirsat burnundan soluyordu.

-Bana birdaha arkani dönüp gitmeyeceksin. Anladın mı? Dedigim birseye de dik başlılık gösterme. Guvenli degil anliyor musun? Erkut iti pesimizdeyken hicbiyer güvenli degil. diye uzerime kükredi.

-Tamam mirsat bizde korkalim. Korkumuza dışarı bile çıkmayız. Diye bende ona bağırdım. Kolumu tutup sikmaya basladiginda fazla ileri gittiğimi anladim.

-Ben sana birsey olmasin diye kendimi yirtarken sen bana korkak muamelesi yaptın. Tek istedigin disari cikmak mi? tamam ceylin git. Dedi öfkeyle gözlerime bakarken.

-Mirs-

-Tamam ceylin daha ustune birsey soylemeye gerek yok. Ben korkak gibi evde oturacagim kendim icin degil. Sadece sana bazi seyleri farkettirebilmek icin. Deyip uzerimden cekildi ve asagi indi. Arkasindan gittiğimde

-Tamam millet. Gidiyorsunuz. Dedi.

-Mirsat beni dinleyecek misin? Dedim.

-Hayir. Dedi.

-Neden? Diye sordum.

-Gerek duymuyorum. Dedi.

-Ne yani benim soyleceklerim senin icin birsey ifade etmiyor mu? Dedim gozlerine bakarken.

-Etmiyor. Dedi.

-Öyle mi? Diyerekten emin olmasini bekledim.

-Öyle. Dedi. Gozlerim yasla dolduğunda arkami dönüp evden çıktım. Bu defa hersey bitmişti. Tamam hata yapmis olabilirdim fakat özür dilemem icin bana vakit tanimiyordu. Benim soyleyeceklerim onun icin onemli degilse bende onun icin önemli degilimdir zaten. Düz mantık hayat kurtarır.

Caddeye donecekken onumde bir araba durdu. Icinden bi kac adam çıktığında geriye dogru gitmeye başlamıştım. Onlarda üzerime gelirken kosacaktim ki saçımdan yakalanmamla bir çığlık attım. Adam agzimi kapatıp arabaya bindirdiginde debeleniyordum ki burnuma kapatilan bezle gözlerim karardı.