Kelebeklerimin Katili | Dawin

¤78¤

-Acsana kapıyı.  Dedi mirsat.

- Bence acmayalim. Dedim. Kaslari daha da cok catilirken beni kapinin önünden çekip calan kapiyi açtı. Fenerbahçe formasiyla abim dikilirken yaninda galatasaray formalariyla 'babalar' arkalarinda da babalara göz deviren annelerle içeri girdiler. Mirsatın bi an dudaklari aralanirken

-Ben sana demiştim. Bu daha hicbirsey. Dedim az sonra cikacak savaşı belirterek. Salon dolar taşarken mirsat kollarını karnima dolayip

-Kacsak mı? Ne yapsak? Dedi şaşkınlıkla. Gülüp omzuma koydugu yanagina öpücük kondurdum ve onu içeri cektim. Babam abime ters bakislarini gönderirken

-Damat görün. Dedi mirsata dönerek. Formasiz bi tek mirsatken

-Ben fenerbahceliyim. Dedi mirsat. Babamin gülüşü solarken babam beni yanına çekti.

-Vermemeliydim kızımı sana. Dedi homurdanarak. Gülüp kollarimi ona doladim. Mirsatla gözgöze geldigimizde dudagimi disledim. Gulumseyip yukari ilerledi. Babam benden ayrildiginda

-En azindan kizim galatasarayli. Dedi. Boynuma geçirilen tişörtle kafamı arkama çevirdim.  Fenerbahçe formasiyla mirsat bana siritirken bende kollarimi formadan geçirip

-Baba ... sanirim vende fenerbahceliyim. Dedim. Babam bi an kalırken annem bu halimize gulmustu.

-Biz galatasarayliyiz bunlar nasil fenerbahçeli ya? Dedi babam catik kaslariyla anneme  dönerek. 

-Herkes kocasının tuttuğu takımı tutar. Dedim gülerek. Mirsat kolunu boynuma sarıp gülümseyerek saçlarıma öpücük kondurdu. Hosuna gitmis olmalıydı.

-Seni kesinlikle mirsata vermemeliydim. Dedi babam homurdanarak.

-Amca biz sendeniz. Dedi hatunla gülsüm üzerlerinde ki galatasaray formalariyla. Yeni farkediyordum. Gulumsemekten yanaklarim acirken

-Beraber olurken su formayi giy o cekmecedekilerin hicbirini istemiyorum. Dedi hayranlikla kulagima fisildayan mirsat. Kipkirmizi kesilirken siritip sakaklarima öpücük kondurdu. Kesinlikle hoşuna gitmişti! Egemenin babasi yusuf amca siritip

-Sen gelin gör hakan. Dedi kolunu gülsüm omzuna atarak. Gülsüm havalara girerken mirsattan ayrılıp aşağı banyoya ilerledim. Abimle gözgöze geldigimizde problem olmadigina dair göz kırpıp banyoya girdim. Üzerimdeki kazagi çıkarıp sadece formayi giydikten sonra banyodan çıktım. Mutfaga girerken annemde kalkıp gelmişti. Kollarını bana dolayip

-Özledim ben bebegimi. Dedi dolu gözleriyle. Gülümseyip kollarimi ona doladım. Annelik böyle birşey miydi? Çocuğundan uzak kaldiginda meragindan olecek ve aklina binbir türlü şey düşürecek kadar kuvvetli miydi? Ben böyle hisseder miydim? Bi an anneme söylemek istesemde önce mirsatin bilmesini istedim.

-Bende seni özledim annem. Dedim gülümseyerek.  Ondan ayrildiktan sonra o masaya otururken bende dolaptan mirsata her daim aldirdigim pastayi dilimledim.

-Nasıl gidiyor evlilik? Dedi gülümseyerek.

-Mükemmel birşey. Biliyor musun? Mirsat öylesine değişti ki birisi bana böyle olacağını söyleseydi intihar felan ederdim herhalde. Dedim gülerek.

-Farkettim. Üzerine titriyor. Dedi durgunca gülümseyerek. Bi hal vardı.

-Ne oldu? Dedim hızla yanına oturarak.

-Babanla tartışmaya başladık bu sıralar. Dedi mırıldanarak.

-Neden? Konu ne? Dedim.

-Sizi özlüyor.  Abin ve sen yanimizdan erken ayrildiniz. Evliliginizden bahsetmiyorum kesinlikle. Ayri evlerde kalmaniz vesaire şeyler yüzünden sürekli konusunu açıyor ve bende bunun eninde sonunda gerceklesecegini söylüyorum. Sizi savunmama laf yapıyor birşeyler birşeyler. Dedi homurdanarak.