《36》

27 9 1
                                    

Mirsatta salona girdiginde kaslari catildi.

-Hosgeldiniz oğlum. Dedi ahmet amca elindeki silahla oynarken . Mirsat onume gectiginde ahmet amca sırıttı.

-Senin ne isin var burada? Diye tisladi mirsat.

-Sizi bir ziyaret edeyim dedim , kötü mü demişim? Dedi silahin emniyetini actiginda .

-Evet. Dedi mirsat. Ahmet amca büyük bir kahkaha patlattiginda

-Benden bu kadar korktugunu bilmiyordum oğlum. Dedi.

-Senden korktugumu sanman ne kadar acizce. Dedi mirsat siritirken. Ahmet amca sinirlendiginde silahi bana dogrultu. Mirsat önümde duvar görevi görüp dikildi.

-Mirsat . Diye fisildadigimda elini arkasina uzatip elimi tutmuştu. Kafamı sirtina yasladigimda mirsat bir cirpida belinden simsiyah bir silah çıkarttı. Ahmet amca gerildiginde mirsat siritip silahin ucuyla kendi kaşına dokundu.

-Beni vurabilecegini sanman ne kadar acizce. Dedi gerginlikle ahmet amca. Mirsat sırıtıp

-Dogru söylüyorsun , seni bu sartlarda vuramam. Dogrusu seni vurmam. Dedi hala siritmaya devam eden mirsat. Ahmet amca rahatlayarak gülümsedi. Gulumsemesi mirsat yeniden konusana kadardı.

-Sen benim olana zarar vermeye kalkışana dek. Dedi bana uzatilmis olan silahı işaret ederken. Ahmet amca sinirlenip ayaga kalkti ve

-Bu kiz icin ailemizi yok sayiyorsun. Diye mirsata bağırdı. Mirsat bana dönüp güldü ve

-Yanlış ! Bu kadar önemseme kendini. Ben sadece seni yok sayıyorum. Dedi.

-Peki oğlum , sen kendi yıkılışını ne zaman gormek istersen o zaman gör. Deyip yanimizdan gecti.

-Hedef ceylin oldugu sürece kimse beni yikamaz emin ol. Ha su da varki ceylin dışında beni vurabileceginiz bir başka şeyiniz yok. Dedi. Ahmet amca kapiyi carpip ciktiginda mirsat yuzundeki ölümlü gülümsemesini silip silahı beline koydu. Bakislari beni bulduğunda gozlerim dolmuştu. Beni kendine çekip saclarima öpücük kondurdu ve

-Korkma ben oldugum surece kimse sana zarar veremez. Diye fısıldadı.

-B-ben korkmuyorum. Fakat senin babanla böyle bir husumete girme sebebinin ben olması- diyecekken beni kendinden uzaklastirip yüzüme eğildi. Kaşlarını catip

-Sakın kendini suçlama ceylin , sakın! O zaman bu benim pişmanlığım olur. Senin hicbir suçun yok. O herifle senin yuzunden bu husumete girmedik. Benim cocuklugumun katili o herif. Dedi sinirle. Gözlerini incelerken gercek öfkesini görmüştüm.

-O yüzden simdi sil o gözyaşlarını ve kendini suçlama tamam mı? Dedi gozlerimin en derinine bakarken. Kafami sallayıp kollarımı boynuna doladim. Kollarini belime dolayıp beni kendine çekti.

-Benim icin sadece sen varsın. Diye fısıldadı. Gülümseyip ondan ayrıldım.

-Benim icin de sadece sen varsın. Dedim.

-Zaten baskasi olamazdi. Dedi siritirken. Okuzlugune gözlerimi devirdim. Kolumdan çekip yukari ilerledi. Odaya girdiginde kendi dolabini açtı. Bende bana hazirlattigi odaya gidip dolabimi actim ve içinden kiyafet baktım.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kelebeklerimin Katili | DawinHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin