Kelebeklerimin Katili | Dawin

~57~

Kedi tirmaladi! Kara kedi tirmaladi!

{{{{{{{{{{{{{{{{{{{}}}}}}}}}}}}}}}}}

Mirsatla beraber sınıfa ilerlerken karnini cimcikledim. Inleyip kaslarini çattı ve bakışlarını uzerime çevirdi.

-Sen niye izlerini göstermedin bana? Dedim kaşlarımı catarken. Siritip

- Benimkileri de mi kapatacaktin? Dedi .

-Hayir canim kisa giydirmeyecektim. Dedim ona gözlerimi kisarken. Kollarının o durumda ragmen sifirkollu tişört giymişti. Omzumdaki kolunu sıkılastırıp saçlarıma öpücük kondurdu.

-Sen dışarıda kısa giyemezsin güzelim. Ben olayım olmayayım. Bunu aklından silmelisin bence. Dedi gözünü kırparak.

-İstisnai durumlar hariç. Dedim basparmagimi kaldırıp çevirirken.

-Hayir onlarda dahil. Dedi bakislarini bana çevirerek.

-Oha mirsat! Çarşaf giyeyim istersen. Dedim ters bakislarimi gönderirken. Koridorun sonundayken savaşında dönüp bana çarpmasıyla

-Yavaş! Dedi mirsat beni diger tarafına çekerken.

-Özür dilerim ceylin. Iyi misin? Dedi bakışlarını üzerimden cekmeyen savaş. Mirsat önüme geçip

-Iyi. Dedi.

-Sen ceylin misin? Neden her bi konusmada ceylin degil de sen konuşuyorsun? Ceylinin senden vazgeçip beni sevmesinden felan mi korkuyorsun yoksa? Imkansiz diye birsey yoktur , bilirsin. Dedi sırıtarak savaş. Mirsat yumruğunu sıkarken elimi elinin üzerine koydum.

-Ceylinin seni sevmesine imkan vermiyorum değil. Istese sevebilir. Fakat ben olduğum sürece seni sevmeye gerek duymayacak. Dedi yüzündeki ölümlü gülümsemesiyle.

-Bence bunları yarın sen sıranda yalnız otururken ve ceylin benim kollarimdayken konuşalım. Dedi. Mirsat gülerek bana döndüğünde sinirle kasilip

-Çok hayal kuruyorsun kardeşim. Biz yarin evleniyoruz. Dedi yüzüğümün bulundugu elime parmaklarini dolayip ellerimizi kaldırırken. Savaş yüzüğü görmesiyle yüzündeki gülümseme silinirken kırıklarla dolu bakışlarını bana çevirdi. Mirsat siritip kolunu omzuma attı ve beni sürükledi. Savasin bakislarini sirtimda hissetsem de mirsatin bu şekilde davranmasina üzülmüştüm.

-Keşke öyle davranmasaydin. Dedim kafamı göğsüne yaslarken. Bi an durdugunda bende onunla durmustum. Bakışlarımı yüzüne cevirdigimde çatık kaslariyla gözlerimi inceliyordu.

-Neden? Üzülmesine üzüldün mü? Dedi sinirle. Bikkinca nefes verip onu hizmetli odasina ittim.

-Hayır mirsat. O senin kardeşindi ve şimdi yollarınız ayrıldığında onu öldürmek istemen kadar acimasiz olmana üzüldüm. Dedim.

-Ceylin ne demeye çalışıyorsun sen? O herif zamaninda kardesim de olsa bu kardeslik kendisi yüzünden bozuldu. Ben geçmişime değil geleceğime bakarım. Benim gelecegimde sen varsın ve ben , seni benden almak isteyen kimseye acımam! Babama bile! Dedi sinirle yükselerek. Elimi ağzına kapayıp

-Tamam. Özür dilerim. Böyle düşünmemiştim. Bağırma. Dedim. Elimi ağzından çekip

-Ben senin için herkesi karsima aliyorken bana bu cümleleri kurma ceylin. Mutlulugumuz icin ugrasiyorum. Dedi sinirle.

-Mirsat tamam! Senden ayrilmak istemisim de bunu dile getirmisim gibi davranmaz mısın lütfen? Dedim.

-Ceylin sen ne biçim konusuyosun ya? Sen konuştuğunda cümlelerin beni delirtiyor . Dedi kaşlarını dahada çok catarken.